Glacier en Waterton Nationaal park

Foto's komen later
Datum Zaterdag 18 juli Plaats St Mary
Het weer Heet! Het is erg warm de afgelopen dagen, ca 35 graden. Vanmiddag was er wat wind en dat maakte het wat aangenamer
Sinds we woensdag uit het Theodoor Rooseveld park zijn vertrokken hebben we ruim 1000 km gereden. Het meest, z0’n 900 km over weg 2, de highway oost west door Noord Montana. Het is opvallend dat de plaatsjes jonger worden. Waren in North Dakota de meeste plaatsjes gesticht eind 19e, begin 20e eeuw, hier in Monatana zijn ze van de 1e 10 jaar van de 20e eeuw. Elke 12 mijl is er een plaatsje. Dat komt hoorden we vanmorgen omdat daar stations en bevoorrading is gemaakt toen men de oost-west spoorlijn aanlegde. Eergisteren waren we in Glasgow, gisteren in Havre en vandaag in St Mary, vlak aan de oostzijde van het Glacier nationaal park. We zijn vanmiddag naar de park info geweest en men vertelde dat de camping waar wij naartoe wilden vol is maar nmorgenochtend zijn er weer een boel plaatsen vrij. Je moet dan maar zien want bespreken is niet mogelijk. We mogen ook niet door het grootste deel van het park rijden omdat de camper te groot is. Lengte en hoogte gaat net maar inclusief spiegels is hij te breed. Nu, er rijdt ook een bus dus we nemen die wel. Op weg naar het park reden we langs een stuk verbrand bos. Niet zo maar even maar Zo’n 20 km lang! We hoorden dat in 2006 34000 acres bos was verbrand. Dat is zo’n 150 km2 . Op de campings kun je merken dat het hoogseizoen is. De mensen zijn op zichzelf en duidelijk na hun harde werken met vakantie en familie bezig. Goed, morgen naar het park, voor een paar dagen eten mee en daara zien we wel verder.


Datum Zondag 19 juli Plaats Glacier nat ark
Het weer Warm en zonnig, ca27 graden
Vanmorgen op de camping hebben we gas getankt en gerobeerd de kinderen te bellen. We hadden geen telefoondekking maar er was wel internet. Helaas was de Skype verbinding zo slecht dat er geen normaal gesprek mogelijk was. Bij de lokale supermarkt stond een Europese camper, het was een Italiaans stel. Even gedag gezegd, zij kwamen uit Padova en waren al bijna 2 jaar onderweg. Ze hadden in 2007 hun camper laten verschepen naar Buenoas Aires en waren ermee naar Vuurland gereden, dwars door de Andes, ze waren op de Galapagos eilanden geweest en via Brazilie, Colombia, Mexico naar de VS.Ze hadden het hele zuiden van de VS al doorgetrokken en waren van plan om in november weer terug naar huis te gaan. Ze wisten alleen geen kantoor om hun camper te laten verschepen. Of we het adres wilden opschrijven van Seabridge. Nou dat hebben we hen gegeven. Ze hadden hun camper prachtig versierd met landkaarten waarop getekend waar hun reizen heengingen. Ze waren ook met hun camper naar Mongolie en China geweest maar dat hadden ze georganiseerd gedaan vertelden ze. Ze spaken ook nog erg gebrekkig Engels, of eigenlijk helemaal niet zodat het gesprek met handen, voeten, een paar woorden Itailaans en een paar woorden Frans verliep. Maar wel erg leuk. We staan op een camping in het park, mooi, ruim en wel een beetje primitief. Door het park rijdt een shuttle bus die je vrijwel overal afzet en weer oppikt. Erg plezierig. Ze waarschuwen heel erg voor wilde dieren en verschillende mensen zeggen dat ze beren hebben gezien. Ze verkopen hier ook berespray. Dat is een grote bus pepperspray, alle rangers lopen er mee maar volgens mij wordt het nooit gebruikt.


Datum Dinsdag 21 juli Plaats Waterton, Canada
Het weer Warm tot heet, zo’n 30 graden.
Er graast al 10 minuten een hert vlak voor de wagen, zo’n 3 meter ervoor. Hij eet op zijn gemak jonge blaadjes van de struiken.
We staan op een natuur camping in het Waterton lake park, de Canadese kant van het Glacier nationaal park. We zijn vandag de grens naar Canada weer overgestoken, het is erg warm en we gaan het voorlopig wat noordelijker zoeken.
Gisteren zijn we in Glacier park gebleven. We zijn met de shuttle bus naar de bergpas gereden. Daar waren we op de continentale waterscheiding. Dit betekent dat alle regen die ten westen daarvan valt richting Pacific stroomt en alle regen die ten oosten valt naar de Atlantische oceaan stroomt, of verder naar het noorden naar de Hudson baai, het Noorden van Canada. Je zou er een hotel, restaurant etc verwachten maar ze gaan hier heel serieus met de natuur om. Er is dus niets te eten of drinken te koop. Je moet daavoor een heel stuk naar beneden. Erg goed want nu gaat alles op tijd dicht ’s avonds en zijn er geen commeriele belangen die de ecosfeer daar hoog in de bergen bedreigt. Boven zegen we 2 maar een grote marmot, echt die zijn met staart bijna een meter lang. We zijn een stukje terug gegaan met de bus en hebben daarna een eind door het bos gewandeld. Plots zagen we een groot hert op zo’n 10 meter dat was het enige tijdens de 2,5 uur durende wandeling. Op de camping in het park werden we door een Nederlandse aangesproken. Zij was daar met haar gezin met een gehuurde camper en ging deze week nog op familie bezoek in Canada. Vanmorgen kwam ze plots langs en vroeg of we nog naar Canada gingen? Want zij hadden een pas voor de nationale parken en gebruikten die toch niet meer. Wat geweldig! We zijn er ontzettend blij mee en hebben er vanmiddag al gebruik van gemaakt. Heel hartelijk bedankt!
Nadat we het park uit waren even getankt, dat moet zo nu en dan, komt er, echt, je gelooft het niet, een Vlaming vragen wat de koers van de Dollar is tegen de Euro. Nou zo’n 72 cent vorige week. O, dus 72 dollarcent voor een euro? Nee, 72 eurocent voor een dollar. O, maar hoeveel dollar is een Euro dan? Want ik vind dat zo lastig uitrekenen……
De weg naar de Canadese grens is echt prachtig. De grenspost is alleen in de zomermaanden open en dan nog van 8 in de ochtend tot 10 in de avond. We zijn het Waterton park in gereden en eerst naar Waterton, een klein touristenplaatsje gegaan. Bij de info waren ze niet erg behulpzaam en het plaatsje zelf lijkt net: Reit Im Winkel, Volendam, Marken enzovoort, alleen veel kleiner. Goed, na 5 minuten uitgekeken dus, even naar de winkel en morgen nog eens terug voor een boottocht. Nu naar een camping gereden 15 km buiten het dorp omdat ze daar allemaal vol waren en je niet vrij mag camperen. Het ligt prachtig in een half open bos en heerlijk rustig. We waren net naar een voorlichting geweest en zitten binnen thee te drinken, staat er opeens een hert voor de wagen die komt blaadjes van de struiken eten…
Morgen weer een dag.


Datum Donderdag 23 juli
Plaats Magrath, Alberta
Het weer Warm tot heet en de hele dag zon
De zonnecel heeft het begeven. Helaas, vorig jaar hadden we dat probleem ook al en heeft de dealer een nieuwe geleverd. Dat zal hij nu ook ongetwijfeld doen maar dat gebeurt dan pas als we terug zijn in Nederland. Intussen heb ik van Gladys een adres gekregen en ben daar aan het informeren of zij de kapotte transformator kunnen vervangen zodat we weer electriciteit van de “wal”hebben als we op een camping staan. Als we elke dag rijden is er geen probleem. Maar goed, als we in de buurt van Calgary er een kunnen kopen zullen we het zeker doen. Gladys heel erg bedankt voor de info!!
Gisteren hebben we een stuk van Waterton Lakes bekenen. Het park is prachtig en in het kleine dorpje Waterton lopen de herten gewoon in het centrum. Gisteravond hebben we een boottocht over het meer gemaakt en waren daarbij weer even terug in de VS. Daarna naar een Italiaans restaurant want de boottocht was pas om 9 uur klaar. Het eten was wel lekker maar niet erg Italiaans, we hebben de kok geadviseerd om Osso Bucco te leren maken in Milaan. Maar goed, het was wel lekker. Dat dorpje, overigens wonen ca 60 mensen in de winter en ca 1500 in de zomer. Er zijn verschillende hotels waaronder een behoorlijk groot, het Prince of Wales en dat is gewoon dicht in de winter. Vanmorgen kwamen we op de camping nog een Nederlands stel tegen. Die waren met hun gezin een maand aan het rondtrekken en hadden al neven en nichten in Canada bezocht. Zij vertelden dat ze gisteravond en vanmorgen een jonge beer hadden gezien op de camping. Jammer dat hebbenwij gemist. Ook jammer voor die beer want als hij zijn angst voor mensen verlies wordt hij beslist afgeschoten.
We hebben het park verlaten en rijden richting Lethbridge. Vanmorgen gingen we boodschappen doen in een plaatsje Cardson en daar staat een grote tempel van de Mormonen. We zitten nu op een camping 40 km verder in het plaatsje Magrath. We waren net binnen en toen kwam er iemand langs en zei dat het happy hour was. Er zitten 6 stellen op de camping die, gepensioneerd, wonen in hun fifth weeler en daar hebben we gezellig een uur bijgezeten. Een van hen is Mormoon en hij vertelde dat 50% van de mensen in cardson Mormoon zijn en 30% in de omliggende plaatsen. Goed, het weer is geweldig, morgen is er feest in Lethbridge en zaterdag een vliegshow. We zien wel en in een plaatsje daar vlakbij een vogel reservaat. Morgen verder