Nieuwe foto's

er staan weer nieuwe foto's in Picassa:

http://picasaweb.google.com/jannieenarie/8031#

Datum Zondag 30 augustus Plaats Bighorn National Recreation area
Het weer Warm en zon, ca 28 grade
Gisteren zijn we in Cody gebleven. Het is echt een stadje dat veel voor toeristen probeert te doen, er is een mooi museum en daar wilden we wat tijd aan besteden. Het museum heeft een grote vatse schilderijen tenstoonstelling met kunst over “the West”. Het leven in het waten van de Verenigde Staten. Verder een uitgebreide tenstoonstelling over natuurlijke historie en natuurlijk een gedeelte over William Cody ofwel Buffalo Bill. Buffalo Bill is beroemd geworden omdat een schrijver van stuiver romans hem en zijn leven als onderwerp nam. Later begon hij een reizend circus met cowboys en indianen om mensen in het oosten van de VS en later in Europa het leven van het wilde westen telaten zien. Ondaks grote successen is hij arm gestorven.
Goed, na het museum hebben we nog een poos in de stad gelopen en we besloten, het moet er toch eens van komen, om een nacht bij de Walmart te gaan staan. Eerst echter nog in de stad gebleven omdat er om 6 uur in de middag een “shoot out”, een vurgevecht was naats het hotel wat Cody heeft laten bouwen en naar zijn dochter(Irma) heeft genoemd. De hele show van het vuurgevecht duurde 3 kwartier. Je kon een stoel huren voor de som van 1 dollar en daarmee had je dan ook een prima plek.
Wyat Earp, Doc Holliday, Bat Masterton en Buffalo Bill maakten op professionele wijze een eind aan de Wild Bunch en alleen Trix, de waardin van de bar liet het leven en alle boeven natuurlijk.
Maar goed, ook hier weer: geld ophalen voor goede doelen, aan het beging het volkslied spelen en vrijwel iedereen zingt dat echt mee en aandacht vragen vor mensen die het and dienen.
Toch wel leuk om een keer mee te maken. Een van de pistolen, een echte army colt van rond 1860 wordt verloot aan het eind van het seizoen en ook hiervan is de opbrengst voor een goed doel.
Bij de Walmart hebben we prima gestaan. Deze in Cody heeft opzij een groot parkeerterrein waar je vrij ver van het verkeer af staat. Het leek ook wel een camping, er stonden zeker 30 wagen en trailers. Omdat de Walmart gewoon 24 uur per dag open is kun je prima gebruik maken van de sanitaire voorzieningen.
Omdat het behoorlijk warm is gaan we nog niet naar Utah maar maken een lus door Wyoming, we rijden een rondje van can 400 km, eerst naar het oosten en dan weer terug. We gaan richting Bighorn lake . Als we door Powel rijden worden we in de wagen, middenop de Highway aangesproken over onze camper. We sluiten gewoon een dubbele rijbaan af voor een kort praatje. Maar we zien ook en park met camping, we draaien en gaan even kijken en koffie drinken. Nou de mensen die ons aan spraken daaien ook en komen gewoon een kwartiertje babbelen. Ze hebben ook een camper, voor wienig gekocht maar veel groter dan de onze. Ook hier weer: de mensen willen best klein en zuinig maar het moet ook wel praktisch zijn. Goed, in het park is gewoon een mooie camping aangelegd, pas nieuw met nette voorzieningen, ook om afval te lozen en vers water in te nemen. Bij de Bighorn National Recration Area gaan we eerst naar het info centrum, halen een kaart op en rijden het park in, kost normaal 12 dollar maar voor ons gratis ivm onze pas voor nationale parken. Het park is een groot stuwmeer in een prachtige canyon en er omheen lopen wilde paarden. De weg er doorheen zou in Europa een zandad zijn maar hier is het een asfaltweg van 8 meter breed. Op verschillende plaatsen zijn prima voorzieningen geaakt voor recreatie. Een natuurcamping zonder voorzieningen, we willen daar eerst gaan staan maar hij is erg afgelegen en we zijn de enige klant… Goed er is er nog een , volgens de ranger kost die 15 dollar maar met voorzieningen. Als we er komen zoeken we een erg mooie plek uit met uitzicht over het meer en de canyon. Vervolgens gaan we bij de camphost kijken. Die vertelt ons dat er aleen kosten zijn verbonden aan plaatsen met electriciteit. Nou, geen bezwaar natuurlijk. De camphst is hier een gepensioeneerde man, die dit al voor het 5e jaar doet, hij is vrijwilliger, dus geen betaling maar wel gratis staan. In de winter zijn ze thuis vertelde hij, in Florida. Nog 9 dagen en deze camping sluit.



Datum Maandag 31 augustus Plaats Shell
Het weer Heet en in de avond een bui met wat onweer
Vandaag 150 km gereden door een fantastisch mooi gebied, omhoog door de bergen, over een pas van 2950 meter. Op de weg erg rustig want de scholen zijn begonnen. Gisteravond liep de camping al bijna leeg en waar we nu staan zijn we helemaal alleen. We hebben vandaag contact gehad met Seabridge en als alles goed gaat brengen we de camper op 29 oktober in Baltimore en mocht alles soepel lopen dan zijn we 30 oktober weer in Alblasserdam. Het plaatsje waar we staan heet Shell…inderdaad net als de oliemaatschappij. Er wonen 50 mensen en we hebben 15 a 20 huizen gezien. Oja, en een cafe voor jagers en vissers. Het is allemaal behoorlijk verlopen, kapot en slecht onderhouden. De 2 straatjes zijn onverhard en de autowrakken van de laatste 50 jaar staan nog voor de deuren. Dit soort dorpjes zien we veel alleen deze is wel wat meer vervallen dan de meeste. Nog even foto’s op internet zetten en morgen is er weer een dag


Datum Dinsdag 1 september Plaats Thermopolis
Het weer Warm tot heet en de hele dag een brandende zon! (geen klachten dus)
Vandaag over een binnenweg terug zuidwestwaards gereden. Eerst nog door vrij hoge heuvels en later wat vlakker. We zien cowboys aan het werk, echt te paard. Ze komen dan wel met een trailer naar de omgeving waar ze vee drijven maar ter plekke komt het paard uit de trailer en gaan ze… ja dat weet ik eigenlijk niet, ze drijven vee ergens heen of ergens vandaan. Het is “druk” op de weg in een uur komen we 3 andere auto’s tegen en worden we 1 maal voorbij gereden. Hoe we weer moeten wennen in Nederland, geen idee maar het verkeer is een van de dingen die hier wel bevalt. Er wordt behoorlijk hard gereden, dat wel, op de meeste 2 baans wegen mag je 65 mijl, dat is ca 105 km/uur en dat rijden ze dan ook vrijwel allemaal, ook de vrachtwagens want daarvoor zijn meestal geen speciale snelheidsbeperkingen. Er wordt wel heel voorzchtig gereden. Als je stopt op de weg dan wordt er behoorlijk snelheid verminderd en goed gekeken of men echt veilig kan passeren. Op veel plaatsen mag je niet passeren en hoe eenzaam het ook is en hoe langzaam je als toerist ook rondneuzeld, niemand komt je voorbij tot het echt mag en niemand neemt het je kwalijk dat jij jouw snelheid rijdt. Men wacht gewoon, er wordt niet aan bumperkleven gedaan en er wordt niet getoeterd. Ok, op veel plaatsen komt het er helemaal niet van omdat je alleen rijdt. Maar ook als er wat meer verkeer is gaat het echt zo. Als er een schoolbus stopt, vanmiddag maakten we dat weer mee, dan stopt alle verkeer zo’n 25 meter voor en achter de bus. Op de bus verschijnen aan beide zijden stopborden en rode lichten, de schooljeugd stapt uit, steekt zo nodig over en pas dan doet de chaufeur van de schoolbus de borden weer in. Bij het passeren wordt even met de lichten geknipperd en gaat de hand omhoog als dank dat je je netje hebt gedragen. Als je een dorp of stadje in rijd mag je meestal 30 mijl, 48 km/uur. Meestal rijdt men maar 25 mijl, stopt voor elk kruispunt of mindert sterk vaart als er niet gestopt hoeft te worden. Degene die het eerst bij de kruising is gaat het eerst verder. Als voetganger ben je heilig, als men maar denklt dat je van plan bent om over te steken stopt gewoon alle verkeer en geeft je ruim baan. We zijn ongeveer 100 km via een kleine binnenweg gereden, langs de weg allemaal boeren. Het land wordt overal bevloeid want er valt maar 30 cm regen per jaar, dat is zoveel als in het noorden van de Sahara. Waar het niet bevloeid is heb je dus half woestijn aar het wei- en bouwland is mooi groen. Toch erg veel armoede, veel mensen die in trailers of oude houten huisjes wonen en ook veel verlaten spul. 40% staat ook te koop, soms zie je een bord van een makelaar dat vrijwel helemaal is overwoekerd. Goed aan het eind van de binnenweg kwamen we bij een plaatsje, Meeteetse. Daar vlakbij is in 1884 het plaatsje Arland gesticht, genoemd naar de stichter, een pelshandelaar. Het plaatsje had een hotel, een paar bars en een rosse buurt. Het werd al gauw de plek waar het ruige Cowboy en mijnwerkersvolk uitging en na een paar jaar werd het een vrijhaven voor outlaws. Butch Cassedy heeft er oa gewoond. Na een jaar of 13 kwam ook hier de wet en werd Meeteetse welvarend. Het plaatsje verviel en is niet meer, alleen nog een herdenkingsbord aan de weg. We zijn gestopt in Thermopolis, een plaatsje van 3350 inwoners, 4 hotels, 10 restaurants en 15 kerken waaronder een van de Mormonen. Het is bekend om de grootste warme bron ter wereld gemeten naar de hoeveelheid water die er elke dag uitstroomt, ongeveer 8000 ton. Er is een nationaal park bij de bron, dat gratis is te bezoeken maar voor de warme bronnen moet je betalen. We saan op een camping vlakbij, wel wat duur maar met een erg groot thermaalbad. Anders waren we daarnaartoe gegaan in het park. Als toetje kregen we vanavond een halfuur zangoptreden van de eigenaar van de camping. Echt heel erg mooi, de man heeft een geweldig goede stem en speelt goed gitaar, hij zong niet de geijkte western songs maar gewone volksliedjes, heel apart. Morgen gaan we richting Teton Nationaal park, dat ligt ten zuiden van Yellowstone, erg mooi zegt men.