4 uur aan de grens hoe langzaam kun je werken?

Datum 30 september Plaats Crac Des Chevaliers
Het weer Heet, ca 35 graden en de zon.. elke dag!
Vandaag zijn we bij het Crac des chevaliers aangekomen. Het kasteel van de ridders dus. Het werd in de 11e en 12e eeuw gebouwd door kruisvaarders en heeft heel lang weerstand geboden tegen islamieten toen deze steeds meer controle over het gebied kregen. We gaan het morgen bezoeken.
Vorige week hadden Lambert en Jeanne een probleem met hun wagen. Het is verder goed gegaan tot gisteren voor de grens met Syrie. Jan en Mies, zij reizen met een auto met caravan, kregen een lekke uitlaat. Vanmorgen zijn ze langs een werkplaats langs de weg gegaan. Het is netjes gerepareerd door er een plaatje op te lassen. Keurig met originele acetyleen. Gemaakt met carbid en water. De kwaliteit van de reparatie was er niet minder om en voor 8 euri was het gepiept.
Goed, afgelopen week zijn we eerst in Capadocie geweest, het gebied ten Zuid Westen van Kaiseri waar miljoenen jaren geleden tgv een vulkaanuitbarsting miljarden tonnen stof en puimsteen neerkwam en de basis vormde voor het aparte landschap. Grillig gevormde steenstructuren maken het landschap uniek. Vandaar vertrokken we naar Katha, we hebben de berg Nemrut (opnieuw) bezocht. Het was veel drukker dan de vorige keer maar we waren er ook tijdens de zonsondergang. Het Noordplateau was als vanouds prachtig maar het Westplateau was zeker zo mooi en dat was voor ons nieuw, geweldig! Van katha ging het naar de Syrische grens, naar Kilis. We overnachtten op een TIR parking, niet erg gezellig maar wel dichtbij de grens. De grens was een drama, Turkije uit duurde een uur. Vervolgens leverden we onze papieren in maar ordat we Syrie in kwamen werd er om ons paspoort gevraagd. Jan en Mies, het stel met de caravan, hadden een extra probleem omdat de paieren niet helemaal klopten. Lambert probeerde hen hun papieren te brengen maar hij mocht de grens weer niet over omdat zijn paspoort al in de molen zat. Oeverloos geneuzel dus maar uiteindelijk kwam alles weer in orde. Na 5 urr tehebben gewacht in Syrie waren onze papieren in orde en konden we naar onze camping. Onderweg gingen we nog naar de ruines van volgens de Katholiek kerk St Simeon. Hij zou, om geen last te hebben van bewonderaars etc 30 jaar op een zuil van 18 meter hoog hebben gebivacceerd, wereldkampioen paalzitten dus…..
Gelukkig reden we verder naar de camping in colonne anders hadden we het in geen week gevonden. Kees onze reisleider wist het ook niet precies dus we hebben verschillende dorpjes uitgebreid bekeken en verschillende rondjes gereden voordat we op plaats van bestemming kwamen. Vandaag een rit van 250 km naar Crac des chevaliers dus. Onderweg nog Hama bezocht ivm grote waterraderen die daar zijn. Helaas, een uurtje door de stad gereden, een paar keer gevraagd maar niet echt gevonden. Het laatste gedeelte van de rit door Alawieten en Christelijk gebied, opeens mannen in hemden zonder mouwen en vrouwen op hoge hakken, moderne kleding en mouwloze bloesjes, heel anders dus.
Morgen naar het Crac
Datum 1 oktober Plaats Crac des chevaliers
Het weer Zon en warm, 35 graden
Vanmorgen om elf uur was de excursie naar het Crac. De halve groep heeft diarree en of maagklachten. Jannie ook, ze is de halve nacht op geweest tgv maagpijn, misselijkheid en diarree. Ze ging niet mee met de excursie. We hadden een klein groepje want er bleven 10 mensen thuis. Het kasteel is erg groot. Het is gebouwd in de 12e eeuw nadat kruisvaarders een burgt op de koerden hadden veroverd. Zij bouwden het groot uit en in de hoogtijdagen waren er ca 1000 soldaten en ca 400 ridders gelegerd. Er is nog veel heel en wat essentieel is is gerestaureerd. Het Engels van de gids was wat moeizaam maar ging goed. We waren erg onder de indruk van het bouwwerk. Toen de belangstelling voor de kruistochten in Europa terug liep waren er in 1270 nog ca 200 militairen in het kasteel. Het werd belegerd en na ca anderhalve maand was het eten op. Na onderhandelingen vertrokken de militairen naar Tripoli in Libanon en gingen daar scheep naar Europa. De Islamitische krijgsheer kon niet begrijpen dat hij het zo gemakkelijk had veroverd.
Vanavond diner, morgenochtend ontbijt met de groep en dan naar Palmyra
Datum 4 oktober Plaats Bosra
Het weer Warm en zonnig (steeds)
Camel race circuit, koningin Zenobia en cafe Bagdad, route 66………….
Eergisteren naar Palmyra gereden, de palmenstad in de Syrische woestijn. Het was warm en ver maar de weg was goed. Net onderweg zagen we een pin automaat en we zaten net om geld verlegen. Na een half uur in de rij en gewoon dringen bleek hij (voor ons) niet te werken. Die mensen staan gewoon met elkaars pasje, vragen je pincode en pinnen zo voor elkaar. Onderling gaf dat geen zichtbare problemen. Half in de middag reden we Palmyra binnen. Ook daar geprobeerd te pinnen maar helaas, alleen voor locals. Gisteren hebben we de opgravingen bezocht, de tempel van Bel of Baal, de oude stad en de vallei van de graven. Er is erg veel ouds en het is in mooie staat en de gids kan er geweldig over vertellen. Onder koningin Zenobia, mogelijk een afstammeling van koningin Cleopatra van Egypte, beleefde de stad zijn glorietijd. Dat was in de 2e eeuw. Na de opgravingen nog even Palmyra in voor brood en water, uitgedroogde kadetjes maar beter dan de platte pannenkoeken die je normaal in de winkel krijgt. Tegen de avond gingen we naar de citadel voor de zonsondergang. Helaas zag je daar niets van van de zandstormen. De lucht was overal bruinig en de zon was na half zes helemaal weg. De gids had als troost vers geperst bloedsinaasappelsap bij zich, echt verukkelijk. Vanmorgen op weg voor een lange rit door de woestijn. Na ca 60 km zagen we een cafe, cafe Bagdad met een bord: “route 66”, wij er even langs, Huibert en Marianne stonden er al en Wilma en Hans kwamen direkt na ons. Een erg toeristisch maar wel leuke tent, goed voor kleedjes, boekjes, huiden maar oon een kopje thee of koffie. 25 km voor Damascus wat inkopen gedaan en vervolgens een poging gedaan langs de stad te rijden. Eerst gingen we te ver richting Libanon, we zijn netjes op de grote weg gekeerd op een plek zonder vangrail. Dat kan echt hier! Vervolgens langs de stad gereden maar weer teveel naar het westen. Vervolgens van de weg af, de stad een stukje in, gekeerd en weer de doorgaande weg op. Helaas mistten we de afslag richting Jordanie maar we vonden de weg richting vliegveld. Een stukje voor het vliegveld westwaards naar de weg die we moesten hebben passeerden we het paleis van de president, hij woont niet slecht! Daarna ging het vinden van de weg prima. In Smeida zagen we in een flits een pinautomaat en ja hoor, je kon zo veel Syrische ponden pakken als je wilt. Leuke stad trouwens, modern, geen hofddoekjes maar vrouwen modern gekleed, een relaxete sfeer, prima om er te zijn! We liepen ook nogeens tegen een wel erg warme bakker aan, de broodjes kwamen nog heet van de lopende band en voor 5 broodjes voor 33 cent kun je niet tobben. We kochten ook nogeens een goed gebraden kip met van alles erbij voor wel 6,50 euro. We hadden ruim genoeg aan de helft en de andere helft ging naar iemand van de groep. OP de plaats van bestemming aangekomen stonden we voor een Romeins Theater met daaromheen een heel aparte oude stad. Alles opgetrokken uit basalt, dus niets aangetast door de tand des tijds, oude zuilen, Romeinse bogen alles als niew…….Morgen zit Syrie er alweer op en gaan we voor 2 weken naar Jordanie, daarna komen we weer een week terug in Syrie. We moeten voor 7 uur rijden want om 8 uur staat de grenshulp ons op te wachten
Datum 5 oktober Plaats Jerash
Het weer Als gisteren en morgen, warm en zonnig
Vanmorgen de grens over, wat een gedoe. We zijn te vroeg voor de grenshulp. We waren wat eerder vertrokken uit Bosra om te tanken, vergeefse moeite wat de tankstations gaan pas na 8 uur open. Goed, nog even aan de grens gevraagd of we daar ergens konden tanken, nou nee want je bent daar om de grens over te gaan en tanken doe je maar ergens anders. Goed, later bleek dat je van diesel kopen in Jordanie ook niet arm wordt, 50 cent per liter… Bij de grens eerder gekregen papieren terug gegeven en 8 euro pp uitreiskosten betalen, ze verzinnen elke dag iets nieuws. Vervolgens in Jordanie 2 visa kopen, 20 dinar, daarna een maand verzekering voor decamper (alleen wa) 100 dinar, daarna 20 dinar om je auto mee te mogen nemen. Een stapel papieren rijker en wat geld armer het land in. Al gauw blijkt dat de reisbeschrijving voor geen meter klopt. Een paar mensen hebben het beter gedaan. De beschrijving de beschrijving laten en goed op de kaart kijken, na de grens direkt naar het westen rijden en via een doorgaande weg kom je direkt in Jerash, volgende keer beter. We rijden nog even verkeerd in de oude stad en hebben hem weer helemaal gezien met de camper, nauwe straatjes door, stijle heuvel op en dito er af, toeterende auto’s en vele wandelaars die zelfmoordnijgingen lijken te hebben maar alles gaat goed en we staan op een parkeerplaats bij de toeristenpolitie, veilig en bewaakt maar wel lawaaiig. Vanavond eten we in het restaurant vlakbij, 8 euro pp voor een uitgebreide maaltijd met water. Het zag er goed uit en smaakte uitstekend, nu maar hopen dat we niet ziek worden.. Morgen de opgravingen bekijken