Storm onderweg. Nu in Amarillo

Datum 31 maart Plaats San Angelo
Het weer Warm en zonnig, ca 28 graden
Gisteren was nog een koele dag maar tegen de avond trok de bewolking weg. Het werd wel koud. Gisteren hebben we in de buurt van Brady op een camping aan het plaatselijke stuwmeer gestaan. Er zijn hier veel stuwmeren. Men heeft veel gedaan aan waterbeheer on zo landbouw een goede kans te geven. Je ziet ook regelmatig bevloeiingsinstallaties, zo’n 500 lang die dan over een stuk land van ca 1,5 km lang rijden en continue het land besproeien. Het is achter lang droog geweest hier, de stuwmeren staan half leeg en het State Park waar we nu staan is “rood”alarm voor bosbrand. Nergens mag open vuur gemaakt worden. Het land is hier naar onze begrippen erg leeg. Je ziet regelmatig dorpjes, aan de ingang staan meestal aangegeven hoeveel inwoners: 56 of 92, We stonden vaochtend koffie te drinken in een groter dorp, 362 inwoners en het staat echt op de landkaaart. We stonden voor de kerk, even later zagen we er nog 2 in hetzelfde dorp.
Het weer heeft echt een slag gemaakt, was het afgelopen dagen fris, bewolkt en een enkele keer wat regen, vandaag een strak blauwe lucht, heet in de zon en een droge wind. In San Angelo zagen we een aparte tweedehands winkel van een aantal kerken, 7000 m2 groot en van alles te koop en de winst gaat naar een aantal lokale kerken. Het werd gerund door vrijwilligers. De stad zelf was niet echt bijzonder, tegen 4 uur het park opgezocht, wat gedronken in de schaduw en vanavond zagen we een paar herten lopen vlakbij zomaar over de camping, dat is zo mooi in een park. Plekken waar je staat zo groot als een voetbalveld, nooit veel bij elkaar en altijd in de natuur.
Datum 4 april Plaats Amarillo
Het weer Gisteren erg warm, ca 35 graden en ’s middags harde wind, ’s avonds opeens harde storm, de temperatuur daalde tot net boven het vriespunt en vandaag zonnig maar koud, ca 13 graden.
We zijn via Snyder, Lubbock en Hereford naar Amarillo gereisd. Snyder is een klein stadje met een plein van begin 20e eeuw, niet veel maar wel aardig, er was een Rodeo weekend ergens buiten de stad op een plaats waar je anders vrij mag kamperen. We zijn naar de plaatselijke Walmart gegaan en stonden daar ook prima. Wel warm ’s middags maar het aggregaat aan en de airco en dan gaat het prima. Toen naar Bullock, de plaats waar Buddy Holy begraven ligt. Echt een plaats van niet, een centrum van de katoenboeren dus we hebben rijen opslagloodsen gezien voor katoen. Gebouwen van 200x100 m en dan gewoon zo’n 50 achter elkaar.. maar verder is Bullock echt niet, we hebben zelden zo’n doods en troosteloos centrum gezien.Dit is echt een plaats waar het spreekwoord ”daar zou je nog niet begraven willen liggen” op van toepassing is. Bij Bullock hebben in het Buffalo Spring Lake overnacht. Zo’n park is openbaar gebied waar je meestal wat intree voor betaald en bedoeld voor recreatie. Soms heel strak geregeld maar soms ook heel gemakkelijk. Als er een kamping is bespreek je bij de ingang van het park een plekje, je betaalt en rijd naar je plaats. Soms is er terplaatse ook nog een “camphost”die je naar je plek brengt, je helpt met aansluiten, je iets vertelt van het park en je vragen beantwoordt als je die hebt. Nou hier ook dus. Meestal is het erg rustig in zo’n park, mag er geen harde muziek worden gemaakt, wordt er niet gedronken etc. vrijwel alle Amerikanen die we tegenkomen zijn ook weldenkende vriendelijke rustige mensen. Dat dit ook anders kan merkten we hier. Nadat we een stuk hadden gewandeld gingen we buiten zitten. Tegenover ons een stel van rond 60 met twee dochters en een schoonzoon of zoiets. Twee jongere vrouwen en een knul van eind 20 of zo. De oudste dochter een flinke tante, zo’n 1,80 m lang en zeker 150 kg. De jongere niet zo flink maar goed op weg haar zuster te evenaren. De schoonzoon had zo te zien het koperdraad ook niet uitgevonden. Maar de mensen hadden gewoon een prima dag. Op een gegeven moment komen er twee Harley’s aan, echt van die grote en erg lage dingen, knalpijp er half af en steeds een flinke dot gas gevend, een takkeherrie dus. We hadden ze eerder al zo’n 200 m verder zien staan maar zo’n stuk ga je niet lopen natuurlijk. De grootste van de 2 een boom van een vent, tegen de 2 meter en een pens, nou ja, veel meer dan nodig is om als afda voor goed redeedschap te dienen. De andere 30 cm kleiner en wat dunner. Beiden een piratendoekje op het hoofd en een echte hangsnor. Komt dus knallend aan bij die mensen, stoppen hun motor al na een kwartier en hebben veel te lachen. Niet gewoon maar in koor, zo van “Whe Whe Whe” zegt de een “I was there somethings” en dan het hele groepje in koor: “Whe Whe Whe” . Na elke zin, en die waren niet lang, in koor: “Whe Whe Whe” nou dat duurde zo’n anderhalf uur. Daarna werden de motoren gestart, draaiden een kwartier warm en gingen weer af. Vervolgens ging het nog een poosje in koor: “Whe Whe Whe” en daarna vertrokken ze met de motor, luid knallend terug naar hun eigen kampeerplek, zo’n 200 m verderop. Goed alles was daar prima maar wel anders dan anders. Rond half elf werd er aan de deur geklopt en een mevrouw, behoorlijk in de war vraagt of ze ons mobieltje mag gebruiken, ze had een dokter nodig, wilde haar man bellen, die was op zijn werk en hij had haar telefoon meegenomen. Hij verbreekt direkt de verbinding, zij staat daar en ik stel haar voor het nogeens te proberen. Dat lukt, ze vertelt hem dat hij niet op mag hangen en vertelt wat er aan de hand is. Ze scheeuwt nogal naar hem en volgens ons is ze goed in de war. Ze gaat terug naar haar wagen en na 1 minuut belt hij ons. Ik neem op en hij vraagt wat er is, vertelt dat hij op zijn werk is etc. ik vertel hem dat hij maar moet doen wat belangrijk is maar dat wij zijn vrouw niet naar het ziekenhuis kunnen brengen. Goed het gaat over, staat er rond 2 uur vannacht opeens een ambulance met een plolitieauto bij hen. ’s Ochtends staan ze beiden bij hun wagen en zij roept vrolijk goede morgen en bedankt nog voor gisteravond, alles goed afgelopen dus. Verder naar Hereford dus. We hadden weer een toffe plek bij de Walmart gevonden en kregen al gauw een andere camper naast ons. Rond half tien ging het heel hard stormen. We hebben de wagen verzet zodat we achter het winkelgebouw stonden en met de voorzijde recht in de wind. De temperatuur daalde vannacht tot net boven het vriespunt dus het was erg koud vanmorgen. De kachel vertikte het en we hebben in de plaatselijke bouwmarkt een electrisch kacheltje gekocht. Onder het rijden kachel op de motor aan, ook in het woongedeelte. Als je stopt het aggregaat aan en de electrische kachel erbij. Gelukkig kwam de zon snel en ondanks de vrij harde wind en lage temperatuur was het prima te doen. Vandaag hebben we een canyon, “de grootste van Texas”bezocht in een mooi park. Bij de ingang vertelde de wacht dat er nog een Nederlands koppel met een gehuurde camper binnen was. Nou leuk, mischien zien we hen nog. Nou dat niet, wel een mooi park en een aardige canyon. Bij de uitgang staan een paar echte longhorn stieren. Veel hoger op de poten en groter als een gewone stier. Terwijl we daar staan hoor ik een vleug Nederlands. Ja hoor, een anders stel dan de parkwachter bedoelde, die mensen reden met een gewone auto van motel naar motel voor 4 weken. Ze deden dit al voor het 15e jaar, elk jaar in een andere omgeving en waren nu aan hun laatste week bezig. Goed uiteindelijk dus in Amarillo, morgen wat van de stad bekijken en dan zien we wel verder