onderweg richting Vancouver

13 september Williams Lake
Vanmorgen begon met dikke mist maar tegen half elf kwam de zon door en werd het prachtig, tegen 3 uur was het ruim 20 graden. Op de camping vanochtend stonden zo'n 25 Airstream caravans, kleintje van 5 meter maar ook een paar hele lange van ruim 10 meter en met slide outs. We hebben een stel al een aantal dagen gezien. Ze rijden een rally. De Good Sam camping had heel keurig en schoon sanitair, dat is nogal eens wat minder als er veel vaste trailers staan. Tegenover de camping is een RV dealer, hij had wel 150 units staan en ook een onderdelen winkel. We zijn toch even gaan vragen voor het keukenkast scharnier wat afgelopen week brak? Helaas, hij kon ons niet helpen maar raade de Home Depot aan, dat is de Noord Amerikaanse Gamma zeg maar. Goed als we die zien proberen we het nog een keer. We rijden naar Quesnel, de weg iss veel drukker en geen wild te zien. In Quesnel naar de supermarkt en vervolgens rijden we naar Williams Lake, we vinden een goede plek. Achter ons staat een caravan met de stoelen buiten en de gril is al aan, die BBQ'en lekker. Een Canadees van rond de 65 met een Aziatische vrouw, verschil minimaal 30 jaar, komen nog even langs want ze vinden de camper zo mooi, waar te koop? Ja in Duitsland he en dan invoeren. Ik zie hem denken van wat jammer, dat gaat het niet worden. We genieten van het weer, het uitzicht en een biertje rond half zes. Morgen naar 100 miles house....
14-9
We worden wakker en er staat een stralend zonnetje. Het wordt heel lekker weer. We hebben prima geslapen, geen trein of verkeerslawaai. We gaan vandaag naar "One Hunderd mile House" zoals het officieel heet. Het is relatief druk op de weg, het dal van de Fraser River is af en toe adembenemend. Tegen 12 uur zijn we er en zoeken het info centre. Ondanks de aankondiging van 7 dagen per week open is het gesloten op zaterdag en zondag in september. Helaas. We kijken op de stadsplattegrond en zien het vrijetijdcentrum aangegeven. Daar is een rodeo veld, een curlinghal, een grote zaal voor het een of ander en een hinkbalveld. Daar is het druk. We bekijken het even en zoeken de gemeentecmping op. Helaas die ligt ook niet op de mooiste plek van het dorp en bij de lunch kijken we eens goed op de kArt en besluiten we een zijweg te nemen naar een meer in de buurt. Ergens halverwege komen we er niet helemaal uit en rijden een onverharde weg op in de veronderstelling dat die aansluit op waar we heen willen. Helaas, na 7 km en een stel heel erg rammelende wildroosters loopt het dood. We kunnen keren bij een verlaten huis en we gaan maar terugt. We zoeken nog even en vinden het dan. Na ca 20 km staan we bij een plaatje van een meer en een kilometer verder is een provinciaal park, ook al hartstikke mooi. Het is intussen kwart over 3 en we zoeken daar een plaatsje bij het water en in de zon. Perfect voor luie mensen. Een drankje, korte broek aan, makkelijke stoelen buiten, heerlijk. Morgen verder en voorlopig wel over binnenwegen. Dat gaat niet hard maar is wel heel mooi.
15-9
We worden wakker met een stralende zon. We hadden de kachel aan maar die gaat al snel uit. We rijden de eerst 40 km over binnewegen en komen langs het meer waar we sliepen nog 3 provinciale campings tegen, alle drie direkt aan het meer, eentje met een bootramp en na 15 km aan het eind van het meer is een service station maar...dat is gesloten. Intussen leren we ook hoe je over die roosters moet rijden, gewoon met de wielen over de langsijzers sturen en je hebt nergens last van. We stoppen in Clinton, een dorpje waar nog wat oude huisjes van de gold rush van 1860 staan en er is een curiositeiten winkel, echt prachtig, buiten is een oude smederij en zadelmakerij en binnen.. van alles, een opgezette bever, een winchester geweer, een oude benzinepomp, een kappersstoel van rond 1900, inmaakpotten, wagenwielen, een hele oude radio enz enz. We lopen er een uur rond, prachtig! En buiten zo'n trapgevel waarbij je aande achterzijde direkt ziet dat het nep is. Ca 20 km verder slaan we af naar weg 99, die is minder druk en gaat hoog door de bergen. We stoppen voor de lunch op een prachtig plekje tegen een berghellingmet een eindeloos uitzicht. Af en toe komt er een truck afgeladen met boostammen langs, die dingen zijn dik 30 meter lang, een trekken met oplegger en daar weer een aanhanger achter. Ne delunch gaan we verder we willen tot een plaatsje dat Lillooet heet. Net na 2 uur komt er een ambulance langs met gillende sirenes. Een paar minuten later zien we plots een zwarte beer de weg oversteken, ca 50 meter voor de wagen langs, we zien 200 voor ons een paar auto's stil staan, o, daar zal nog wat meer wild zijn denken we, we stoppen en vragen aan iemand in een pickup voor ons. Die zegt " ge kunt wel Nederlands klappen hoor" twee jonge mannen uit Blegie dus. De ene vertelt dat er zo'n truck met boomstammen is omgeslagen op de weg, de weg is versperd dus we wachten even. Links van de weg staat bij een uitrit een bord van verboden in te rijden, er komen een paar wagen uit. We lopen nog even verder om te kijken en er komt een politieman die vertelt dat we die uitrit in kunnen en zo rond het ongeval kunnen rujden. Wel langzaam want er komen ook mensen van de andere kant. Het blijkt dat we over een provinciale camping rijden,er liggen overal bomen die van de weg naar beneden zijn gerold, de truck zien we op z,n kant liggen. Helijk heeft de chaufeur het overleefd. De laatste 20 km naar Lillooet zijn echt adembenemend. De weg gaat hoog langs de Fraser rivier, flink omhoog en omlaag met prachtige vergezichten. Het dorp is het warmste plekje van Canada. In juli 1941 stond de thermometer een keer op 44,2 graden Celsius. In augustus 2009 is het hele dorp geevacueerd in verband met extreem grote bosbranden. Wij waren toen in de buurt, zo'n 200 km naar het oosten, in Kamloop. We kwamen daar een stel tegen die hier eregens een camper hadden gehuurd en gingen bellen of ze de camper wel konden inleveren. Ze moesten uiteindelijk een paar honderd kilometer omrijden. Van die bosbranden is nu niets meer te zien maar de bergen zien er wel erg droog uit. Het is niet druk dus we hebben alle gelegenheid regelmatig te stoppen en te kijken. In het dorp, zo,n 2500 inwoners kijken we voor een plekje, het info centre is gesloten op maandag dus dat schiet niet op. We kijken of we vanavond lekker Grieks kunnen eten bij de lokale Griek maar dat heeft weinig met Grieks te maken. We lopen door het dorp en kunnen niks vinden, dan maar naar de camping bij de rivier die we bij het inrijden van het dorp hebben geIen. We rijden nog even verder, je weet maar nooit en zien iemand die met appels in zijn handen staat te wenken. Nou even stoppen, Jannie zegt, je kan toch geen appels kopen, ja twee of drie of zo. Geeft niet, de man geeft zijn appels weg. De zomer was te warm en hij heeft er zoveel dat hij niet weet wat hij er mee moet en hij wil ervan af want de beren hebben er een berg van opgegeten en een halve boom vernield. Oja en we kunnen wel in de boomgaard staan. Nou dat hoeft nou ook weer niet, we kletsen nog een poosje en gaan naar de lokale camping, die is dicht of gestopt of zo, we kunnen er wel op, er is geen service en we mogen zo staan. We staan met 6 campers, het blijft warm, 25 tot 30 graden tot 6 uur, dan verdwijnt de zon achter een berg in het westen en koelt het af. Opeens ziet Jannie een bald eagle vliegen, hij heeft een dlinke vis in de poten en heeft moeite om voldoende hoogte te maken. Die heeft een heel goed maal vanavond! Zo, morgen weer korte broeken weer en naar Whistler, daar was in 2010 het olympisch skieen en snowboarden.
16-9
Korte broeken weer!
Het is gewoon heel lekker weer als we opstaan. Na het ontbijt hebben we een praatje met onze buurman, hij is van Poolse afkomst en sinds 1983 in Canada, hij komt uit Silezie en is hier getrouwd, ze hebben volwassen kinderen. Ze wonen in 100 mile house en hij zegt nooit verder te gaan dan 500 km van huis. Er is hier zoveel te zien en te doen en ik ben echt van het land gaan houden zegt hij. Zijn vrouw vult aan, we gaan niet meer naar de VS, als we de grans over gingen de laatste jaren voelde ik me als een crimineel behandeld. Nee we blijven in Canada, we hebben het hier fijn. Ze vertellen ook dat als je barbequed je er op kunt rekenen dat er 's nachts beren over je campsite lopen. Ze zijn ook voorzichtiger geworden met boswandelen want de berenpopulatie is behoorlijk toegenomen. We vertrekken om kwart voor elf. Al na een paar kilometer stoppen we op een hele mooie plaats boven een meer dat ingeklemd ligt tussen de bergen. Recht ligt een spoorlijn, de toppen zijn stijl en er staan wat auto's en campers. Als we weg willen horen we Nederlands praten, o dat is leuk, effe kijken. Het zijn Ed en Joke de Vries, zij uit Rotterdam en ze wonen hier al 44 jaar aan de gouden kust een stukje noordelijk van Vancouver. Ze trekken een paar dagen rond en willen donderdag weer thuis zijn, zij heeft een operatie gehad en de hechtingen moeten er nog uit en er komen kennissen uit Nederland, hun kleindochter is teruggegaan en woont alweer een aantal jaren in Nederland. We nemen afscheid en gaan verder, rond half een zien we een aparte brug, Jannie ziet er iemand op staan. We stoppen 30 meter verder en lopen terug. De man op de brug is een native en hij zegt dat de brug prive is, nou dat kan en gaan we er niet op. We praten even en hij komt een beetje los. Al helemaal nadat hij gevraagd heeft waar we vandaan komen. Ik was ook in Nederland zegt hij, in 1981 en was in Hilversum en den Haag. O wat apart, was u op TV of zo? Nou zegt hij, op TV en radio, ik was daar om de rechten van mijnmensen hier te verdedigen bij het internationale strafhof tegen de Canadese overheid die ons discrimineerde, grond afpakte, ons behandelde als gevangenen enz. De natives hebben de zaak gewonnen en de Canadese regering heeft hen een heleboel rechten teruggegeven. Hij heeft toen ook koningin Beatrix ontmoet. Hij vertelt ook dat er 18 km verder, als we een stukje over de berg zijn er weer zalm in de rivier is en er beren aan het vissen zijn. Vroeger zat bij hem in de rivier ook zalm maar sinds er stroomafwaards een waterkrachtcentrale is gebouwd komt die niet meer want er is niet de moeite gedaan om zalmtrappen te bouwen. Hij vertelt ook dat er daar in de buurt wel 24 soorten bessen groeien en zijn grootmoeder 102 jaar oud is. Na een kwartierbegint hij weer opnieuw over de bessen, we hadden juist van Ed de Vries gehoord dat er bij de natives heel veel dramkmisbruik en drugs zijn, wellicht heet dat iets met de herhaling te maken. We waren erg onder de indruk van zijn verhaal, een hele mooi mens om te ontmoeten.
We rijden naar 1300 meter, lunchen op een leuk plekje en starten wat later de afdaling. Na ongeveer 10 km komt er een stijl stuk van enkele kilometers en we stoppen een poosje om de remmen af te laten koelen, terugschakelen en veel met de motor remmen was niet afdoende, we wachten 3 kwartier en gaan verder. Rond 4 uur komen we in Pemberton, we gaan via het info centre het dorp in, inkopen bij de supermarkt en kijken rond voor een plekje voor de nacht. Een andere camperaar komt naar ons toe, hij leutert een eind weg, vertelt dat hij hier 's zomers in de bergen op een camping zit en 's winters in het zuiden van Arizona . Noe leuk maar hij weet ook geen aRdige plaats om te staan. We bekijken de stadsplattegrond eens kritisch men rijden naar een paar mogelijke aardige plekken. We komen uit bij een voetbalveld aan de rand van de bebouwing, gewoon een aardig plekje. Waar we stoppen zitten twee vrouwen naar het sporten van de jeugd te kijken, tipisch moeders die hun kinderen naar sport brengen. Een beetje Gooise vrouwen ook. We vragen of je hier veilig kunt staan en komen niet meer weg, de ene komt uit Australie en de ander uit Ottawa maar is met een Australier getrouwd. Ze vertellen dat het hier. S zomers erg warm kan zijn, er heerst hier een soort micro klimaat dat wat warmer is dan je zou verwachten,de afgelopen zomer hebben ze twee perioden gehad van bijna een week boven de 40 graden met daartussen twee weken van rond de 35 graden, goed warm dus. We krijgen gelijk een hele bups toeristische adviezen enz maar we hebben een leuk gesprek vooral omdat het over het dorp gaat, hoe ze leven en waarom het fijn is om hier te zijn. Dat laatste is wel duidelijk, ze hebben hier een erg fijn klimaat en de mensen zijn gemiddeld welvarend en plenty ruimte! Mooi, morgen naar Whistler!