Carlsbad Caverns
Blijf op de hoogte en volg Jannie en Arie
08 November 2014 | Verenigde Staten, Whites City
4-11 Socorra New Mexico
We zijn in New Mexico! Afgelopen nacht was het koud, het had behoorlijk gevroren, de hele nacht hadden we de kachel aan op een laag pitje. We zaten ook op ruim 1800 meter hoohte. Nu zitten we ol ruim 1300 meter. De camping was helemaal niks en de voorzieningen stelden ook niks voor, weggegooiden $ 20,- dus maar goed, dat gebeurt gewoon af en toe. Een kilometer verder was een mormoonse kerk, daar hadden we met zo goed gestaan. We reden vandaag naar het zuid oosten. We kwamen eerst in een stadje Springville en daar direkt naast een stadje Eager. Van ver al zagen we een enorm koepelvormig gebouw. Nou even kijken! Het was bij een scholencomplex, er liepen wat jongelui en die vertelden dat het een sportkoepel was, er worden allerhande veldsporten in gedaan en er is een grote tribune ook nog. Toch top voor een plekje van hooguit 10000 mensen een voetbalveld binnen en ruimte voor 20000 bezoekers. De weg was lang, recht en hoog. We zagen de weg vanaf een hoogte en zeiden zo dat is lang en recht! Het eerste stuk was 33 km spatje recht en na een hele lange flauwe bocht volgde er weer 22 langs de lineaal. We kwamen vanmiddag over de continentale waterscheiding. Dat was ruim 2400 meter boven zee nivo. Het was koud en zonnig boven, rond een uur was het ca 7 graden en er stond een koude noorden wind. Waar we nu zitten stromen de rivieren richting golf van Mexico. We kwamen ook nog langs een hele grote radio telescoop, zo'n ding als bij Westerbork staat. Hier staan iets van 36 schotels in een driehoek opgesteld sinchroon te luisteren naar wat uit het heelal komt. We staan vannacht weer eens bij een walmart, we staan met z'n zessen, achter ons een Canadees, onderweg naar de zon en warmte. Het is nu al koud dus verwarming aan vannacht.
5-11. Carrizozo Valley of Fire
Vanmorgen vertrokken we uit Socorra, we reden een klein stukje naar het Apache del bosque vogelreservaat. Ofwel het Apachen bos. Het is een reservaat dat gerund wordt door de national forrest organisatie en je mag er in met je nationale park pas. Bij het loket waar ze de pas moesten zien vroeg de mevrouw in prima Nederlands hoe we zo hier waren gekomen. Haar overleden man was Nederlander en haar dochter studeert in Leiden.
Het reservaat is vooral voor overwinteren van trekvogels die hier rond deze tijd neerstrijken. We zagen er een aantal echt uit het Noorden aankomen, landen en lawaai maken tegen de soortgenoten die er al waren. Je moet je plekje wel veroveren! Het meest bekend is het reservaat ivm de kraanvogels die er overwinteren. Die zitten s zomers in het noorden, in Alaska en in heel Canada en
s winters hier. Verder duizenden ganzen, we zagen witte pelikanen, die zitten s zomers in het Noorden van de VS en in Canada. Verder zagen we een zeearend, verschillende valken, veel, heel veel eenden, meerkoeten en dergelijke en een koppel herten, rustig grazend aan een bosrand. Omdat de vogels een vochtige, moerasachtige omgeving waarderen is men de verdroging van de grond grondig te lijf gegaan door een stelsel van sluisjes en kanaaltjes te graven en water uit de nabijgelegen Rio Grande aan te voeren. Dit is dus een park zoals je in Nederland zou kunnen hebben, keurig bijgehouden en vakkundig beheerd. Er wordt zelfs graan en mais ingezaaid op verschillende velden omdat de kraanvogels dat graag eten. Rond de middag vertrokken we weer richting the valley of fire, een lava gebied ca 90 km naar het oosten. De lava is begroeid met Yucca's, cacteën en dergelijke maar de lavaloop is nog goed te zien. De campIng waar we staan ligt aan het veld, bijna 10 km breed en hoe lang? Geen idee, wel veel langer dan het breed is. Even verder is het dorp Carrizozo, daar wilden we eerst naar een camping maar die had geen zin, de mevrouw in het kantoortje zei dat de camping vol was, nou ook goed hoor, er waren nog verschillende lege plekken en ze wist ook al niet waar de volgende camping was. Zoeen moet je ook een keer tegenkomen natuurlijk. Dat hebben we nu dus gehad. Goed, als je persee niets wilt verdienen rijden we gewoon een stukje verder.
6-11
Het is vandaag een beetje aparte dag, het was de verjaardag van m'n moeder, ze zou nu 105 geworden zijn.
In De VS heeft men toch een heel speciaal gevoel voor humor en ten aanzien van de geschiedenis. Vlak voor het dorp waar we gisteren waren, Carizozo, stond een groot bruin bord, bruin betekent bezienswaardigheid of historische betekenis. Op dat bord stond :" Billy the Kid Country". Zou zoiets bij ons kunnen? Joran van der Sloot stad, of zo? We zagen ook iets wat prima illustreert dat de wegen hier echt breder zijn dan in Europa. We reden over een doodgewone tweebaansweg en opeens stond er een bord met "smalle brug 23 feet" er op. Nou 23 feet is 7 meter en 1 centimeter. Bij ons is dat een heel ruime brug in een tweebaansweg. We zitten al een poosje zonder videospeler, het mooie multimediasysteem in de wagen is niet erg betrouwbaar gebleven, eerst gaf de achteruitrijcamera het op en een paar dagen later maakte het systeem geen contact meer met de tv en konden we geen video's meer afspelen. Dat is vervelend, we hebben een hele voorraad bij ons en het breekt de avond af en toe. Goed, ik dacht we kopen een dvd speler, er lag nog een omvormertje naar 110 V dus dat gaat simpel. Goed, we halen zo'n ding, kost ca $ 25,-. En sluiten hem aan maar niets hoor, blijkt dat omvormertje maar 100 V te geven, net voldoende om bijv een telefoon op te laden maar niet voor een dvd speler. Goed, die speler teruggebracht, geen probleem. Maar vandaag keken we even naar een nieuw omvormertje, dat was zo gepiept, dus we halen weer een dvd speler en nu blijkt hij niet alle dvd's af te speler omdat hij niet regio vrij is. Goed, een aantal doet hij wel dus dat is steeds even uit proberen. Al met al waren we zo aardig bezig vandaag en uiteindelijk zijn we vanmiddag naar het White Sands National Monument geweest. Dat zijn stuifduinen waarbij er geen zand is maar gips en dus mooi wit. Het leuke is ook dat je hier en daar gewoon over de duinen mag lopen en kinderen kunnen sleedjes lenen bij het info centrum om ermee van de duinen te roetsen. Al met al waren we wat later op een plekje, we reden net voor donker de parkeerplaats op bij de walmart in Las Cruces. Morgen weer een stukje verder, vanavond de dvd speler proberen
We zijn in New Mexico! Afgelopen nacht was het koud, het had behoorlijk gevroren, de hele nacht hadden we de kachel aan op een laag pitje. We zaten ook op ruim 1800 meter hoohte. Nu zitten we ol ruim 1300 meter. De camping was helemaal niks en de voorzieningen stelden ook niks voor, weggegooiden $ 20,- dus maar goed, dat gebeurt gewoon af en toe. Een kilometer verder was een mormoonse kerk, daar hadden we met zo goed gestaan. We reden vandaag naar het zuid oosten. We kwamen eerst in een stadje Springville en daar direkt naast een stadje Eager. Van ver al zagen we een enorm koepelvormig gebouw. Nou even kijken! Het was bij een scholencomplex, er liepen wat jongelui en die vertelden dat het een sportkoepel was, er worden allerhande veldsporten in gedaan en er is een grote tribune ook nog. Toch top voor een plekje van hooguit 10000 mensen een voetbalveld binnen en ruimte voor 20000 bezoekers. De weg was lang, recht en hoog. We zagen de weg vanaf een hoogte en zeiden zo dat is lang en recht! Het eerste stuk was 33 km spatje recht en na een hele lange flauwe bocht volgde er weer 22 langs de lineaal. We kwamen vanmiddag over de continentale waterscheiding. Dat was ruim 2400 meter boven zee nivo. Het was koud en zonnig boven, rond een uur was het ca 7 graden en er stond een koude noorden wind. Waar we nu zitten stromen de rivieren richting golf van Mexico. We kwamen ook nog langs een hele grote radio telescoop, zo'n ding als bij Westerbork staat. Hier staan iets van 36 schotels in een driehoek opgesteld sinchroon te luisteren naar wat uit het heelal komt. We staan vannacht weer eens bij een walmart, we staan met z'n zessen, achter ons een Canadees, onderweg naar de zon en warmte. Het is nu al koud dus verwarming aan vannacht.
5-11. Carrizozo Valley of Fire
Vanmorgen vertrokken we uit Socorra, we reden een klein stukje naar het Apache del bosque vogelreservaat. Ofwel het Apachen bos. Het is een reservaat dat gerund wordt door de national forrest organisatie en je mag er in met je nationale park pas. Bij het loket waar ze de pas moesten zien vroeg de mevrouw in prima Nederlands hoe we zo hier waren gekomen. Haar overleden man was Nederlander en haar dochter studeert in Leiden.
Het reservaat is vooral voor overwinteren van trekvogels die hier rond deze tijd neerstrijken. We zagen er een aantal echt uit het Noorden aankomen, landen en lawaai maken tegen de soortgenoten die er al waren. Je moet je plekje wel veroveren! Het meest bekend is het reservaat ivm de kraanvogels die er overwinteren. Die zitten s zomers in het noorden, in Alaska en in heel Canada en
s winters hier. Verder duizenden ganzen, we zagen witte pelikanen, die zitten s zomers in het Noorden van de VS en in Canada. Verder zagen we een zeearend, verschillende valken, veel, heel veel eenden, meerkoeten en dergelijke en een koppel herten, rustig grazend aan een bosrand. Omdat de vogels een vochtige, moerasachtige omgeving waarderen is men de verdroging van de grond grondig te lijf gegaan door een stelsel van sluisjes en kanaaltjes te graven en water uit de nabijgelegen Rio Grande aan te voeren. Dit is dus een park zoals je in Nederland zou kunnen hebben, keurig bijgehouden en vakkundig beheerd. Er wordt zelfs graan en mais ingezaaid op verschillende velden omdat de kraanvogels dat graag eten. Rond de middag vertrokken we weer richting the valley of fire, een lava gebied ca 90 km naar het oosten. De lava is begroeid met Yucca's, cacteën en dergelijke maar de lavaloop is nog goed te zien. De campIng waar we staan ligt aan het veld, bijna 10 km breed en hoe lang? Geen idee, wel veel langer dan het breed is. Even verder is het dorp Carrizozo, daar wilden we eerst naar een camping maar die had geen zin, de mevrouw in het kantoortje zei dat de camping vol was, nou ook goed hoor, er waren nog verschillende lege plekken en ze wist ook al niet waar de volgende camping was. Zoeen moet je ook een keer tegenkomen natuurlijk. Dat hebben we nu dus gehad. Goed, als je persee niets wilt verdienen rijden we gewoon een stukje verder.
6-11
Het is vandaag een beetje aparte dag, het was de verjaardag van m'n moeder, ze zou nu 105 geworden zijn.
In De VS heeft men toch een heel speciaal gevoel voor humor en ten aanzien van de geschiedenis. Vlak voor het dorp waar we gisteren waren, Carizozo, stond een groot bruin bord, bruin betekent bezienswaardigheid of historische betekenis. Op dat bord stond :" Billy the Kid Country". Zou zoiets bij ons kunnen? Joran van der Sloot stad, of zo? We zagen ook iets wat prima illustreert dat de wegen hier echt breder zijn dan in Europa. We reden over een doodgewone tweebaansweg en opeens stond er een bord met "smalle brug 23 feet" er op. Nou 23 feet is 7 meter en 1 centimeter. Bij ons is dat een heel ruime brug in een tweebaansweg. We zitten al een poosje zonder videospeler, het mooie multimediasysteem in de wagen is niet erg betrouwbaar gebleven, eerst gaf de achteruitrijcamera het op en een paar dagen later maakte het systeem geen contact meer met de tv en konden we geen video's meer afspelen. Dat is vervelend, we hebben een hele voorraad bij ons en het breekt de avond af en toe. Goed, ik dacht we kopen een dvd speler, er lag nog een omvormertje naar 110 V dus dat gaat simpel. Goed, we halen zo'n ding, kost ca $ 25,-. En sluiten hem aan maar niets hoor, blijkt dat omvormertje maar 100 V te geven, net voldoende om bijv een telefoon op te laden maar niet voor een dvd speler. Goed, die speler teruggebracht, geen probleem. Maar vandaag keken we even naar een nieuw omvormertje, dat was zo gepiept, dus we halen weer een dvd speler en nu blijkt hij niet alle dvd's af te speler omdat hij niet regio vrij is. Goed, een aantal doet hij wel dus dat is steeds even uit proberen. Al met al waren we zo aardig bezig vandaag en uiteindelijk zijn we vanmiddag naar het White Sands National Monument geweest. Dat zijn stuifduinen waarbij er geen zand is maar gips en dus mooi wit. Het leuke is ook dat je hier en daar gewoon over de duinen mag lopen en kinderen kunnen sleedjes lenen bij het info centrum om ermee van de duinen te roetsen. Al met al waren we wat later op een plekje, we reden net voor donker de parkeerplaats op bij de walmart in Las Cruces. Morgen weer een stukje verder, vanavond de dvd speler proberen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
