terug bij Mike en Linda

27-3, Google mail werkt weer!
Alle info is weer terug.
Maandag 24 Maart, Loyola Beach
Het dorp is niks, 5 huizen en 1 visrestaurant en dat is gesloten op maandag maar de plek is mooi. We staan direkt aan een zeearm, 6 meter van het water en het gazon voor de camper werd vanmiddag gemaaid. Een lapjeskat komt een paar keer langs en aan de overkant van het plein ligt een oude hond te slapen naast de souvenirwinkel. Die is alleen op vrijdag en zaterdag open. Even verder zijn vissteigers, er is niemand. En het gras in het dorpje wordt gemaaid met een luidruchtige maaier. De man heeft wel gehoorbescherming op maar toch. Hij doet gewoon alles rond het dorpsplein en is lekker bezig.
We hadden een heel mooie dag gisteren bij Dean en Mary. We zijn door de suikerriet velden gereden. Dat spul is net als gras, als het eenmaal gepoot is kun je het elk jaar maaien en het blijft terugkomen. Helaas is hier veel regen gevallen en het land is te nat om te oogsten. Dit duurt ondertussen te lang en dan gaat de kwaliteit van het suikerriet achteruit en heeft het geen zin meer om te oogsten. Dean vertelde dat het nu binnenkort wordt afgebrand als het eerst een week droog is. Daar komt wel het een en ander bij kijken want zo dicht bij de grens zitten er regelmatig illigale Mexicanen in zo'n perceel. Het wordt een paar dagen tevoren met borden aangegeven dat het wordt platgebrand, dan rijden ze er een paar keer omheen met geluidswagens die hen waarschuwen dat de brand er in gaat en vervolgens steken ze het aan. Gewoonlijk starten ze de brand rondom en is het vrij snel uitgebrand. Daarna groeit er weer snel nieuw riet dat ze volgend jaar oogsten. We rijden langs een lokale fabriek, die ligt stil omdat er geen aanvoer is. Intussen duurt de natte periode zo lang dat de voorjaarscampagne is afgelast en er iets van 400 mensen ontslag hebben gekregen voor deze periode. Goed waardeloos voor iedereen. We gaan ook de Mexicaanse grens over naar Preston, echt een grensstadje dat leeft van de inkomende Amerikanen die hier boodschappen komen doen, komen eten, hun wagen wassen, medicijnen kopen en naar de tandarts gaan. Verder kun je er goedkoop je ogen laten laseren, liposuctie doen en je laten masseren, je haar knippen of je lam zuipen in een straatbar. Alles kan als het maar geld opleverd. We kopen het een en ander en lunchen heel lekker en gaan weer terug. mary loopt niet zo goed, ze heeft 5 weken geleden haar tweede nieuwe knie gekregen en iets van 6 weken er voor haar eerste. Ze loopt met een rollator en kan regelmatIg uitrusten. De grens over is de brug over over de Rio Grande. Daarvoor moet je aan de Amerikaanse kant 50 cent en als je terug gaat 30 cent betalen. Het gaat allemaal vlot totdat wij bij de boarder control komen, een hele aardige vent maar hij begrijpt het niet helemaal. Hij vraagt nogeens aan een collega, krijgt geen erg helder antwoord en we mogen niet naar binnen. We worden met een briefje rond de paspoorten naar de supervisor gestuurd. We geven onze paspoorten af, vertellen wat we er doen en worden in de wacht gezet. Dat duurt een 20 minueten en de supervisor komt terug, geeft ons het briefje en de paspoorten terug en zegt dat het ok is. Goed we gaan weer naar dezelfde ambtenaar, hij kijkt met een half oog en zegt met een vette grijns "ga nog maar even terug" maar goed, dat is een geintje dus we kunnen weer verder. We moeten van Dean ook nog Padre Island zien, het zuidelijkste eiland van Texas, echt een vakantie eiland zoals er vele zijn of de sfeer die je tegenkomt aan de Spaanse kust. We besluiten de dag met een hamburger van Whataburger, die op zich een heel lekker ding met goed vlees, augurken en groente maken maar er zit wel zo'n slap broodje omheen. Was dat knapperig dan was dit een exelent maaltje. Vanmorgen gaan we weg na uitgebreid koffie te hebben gedronken, lang zitten kletsen, ja en ook weer afscheid genomen. We tanken, we krijgen meer dan 100 km lege weg zonder service en rijden naar het Noorden richting Kingsville, daar is de grootste ranch van Texas en dus ook van de VS, we lunchen op een picknickplek en nemen een afslag naar een lokaal weggetje. Dat leidt richting zee en buigt later weer af naar het binnenland. Het is mooi, de omgeving staat in bloei met stukken vol met blauwe, witte en rode bloemen. We besluiten de bocht terug naar het binnenland niet te nemen maar 4 km verder te rijden naar Loyola Beach. Je weet maar nooit of daar een leuke plek is om te staan of je opeens een leuk dorp vind............
Dinsdag 25 maart, Corpus Cristi Lake Statepark
De grasmaaiman deed vanmorgen de kantjes met zo'n draad kanten maaier.
Het was mistig vanmorgen en het werd al snel heel mooi weer, het was zondag al droog, gisteren af en toe zon en vandaag geweldig en ca 27 graden!
Bij het wassen van de voorruit bleek er een beschadiging te zitten tgv een steen. Een gaatje en een klein barstje. We hebben vandaag het direkt laten repareren maar de lokale mensen hadden het goede gereedschap niet en het is slecht gedaan. Donderdag gaan we in Corpus Cristi naar een goed gekkwalificeerd bedrijf het over laten doen.
We zijn met die reparatie een tijd bezig geweest, we waren binnendoor naar Kingsville gereden, mooie rit, alles staat in bloei, bloemenvelden in rood, geel, wit, oranje blauw en paars, prachtig. We doen eerst wat inkopen bij de Walmart en Alice en als we aan het inpakken zijn stopt er voorzichtig een auto vlak naast ons met aan het stuur de veiligheidsman, uniform, pistool op de heup, en ik denk ruim 80 jaar. Goed, een heel vriendelijke man, hij vraagt waar we vandaan komen, de gewone vragen en we kletsen wat. Ik vraag of we hier veilig kunnen staan over de nacht. Dat kan prima zegt hij. Ik vertel hem dat we naar het statepark gaan en hij vertelt direct hoe we moeten rijden. Aardige man maar of bewaking nu iets is voor iemand van deze leeftijd?
We rijden naar het statepark, we waren in november hier op een ochtend geweest en zoeken een leuke plek. Biertje, zon en een klein beetje wind. De mooiste plek op aarde is hier en nu..........
.Woensdag 25 maart.
Waarom en hoe weet ik niet maar alle notities zijn weg, ook de verslagen, de gemaakte kosten enz. Ik heb blijkbaar iets niet helemaal goed gedaan met de ipad
Goed, we starten maar opnieuw met het dagboek. We staan in Lake Corpus Christi Statepark, nu voor de tweede dag en morgen gaan we weer wat verder. We hebben een sterretje in de voorruit, dat heeft iemand in een dorp onderweg geprobeerd te repareren maar dat is niet goed gedaan. Morgen gaan we naar Corpus Christi naar een soort Carglass. Die zouden het goed moeten doen.
Afgelopen week waren we aan de Mexicaanse grens. We hadden een heel leuk familiebezoek en we bezochten een stel dat we 6 jaar geleden tweemaal tegen kwamen in Montana. Dat was het zo'n beetje, later volgt er weer meer.
Op dit moment hebben we prachtig zomers weer maar voor morgen verwacht men buien. Verder deze week zonnig en tussen de 25 en 30 graden.
Donderdag 26 maart.
Voor vandaag werd er regen opgegeven. Dat viel mee maar vanmorgen tegen negen uur werd het opnieuw donker en opeens hadden we windkracht 8, zomaar opeens. Na ca 10 minuten ging de wind een stuk liggen en het werd ook weer wat lichter. We vertrokken en onderweg zagen we het onweren. Verder viel het weer wel mee vandaag, het werd een graad of 17.
We waren vanmorgen bij Safelyte maar konden niet direct terecht. We hebben een afspraak om 4 uur in de middag. Daarbij zeggen ze dat ze geen garantie verstrekken op het voorkomen van verder doorscheuren tijdens de reparatie. Als dat gebeurt rekenen ze niets, als de reparatie lukt rekenen ze $ 108,- wel veel beter dan een nieuwe voorruit als we weer thuis zijn.
Vrijdag 27 maart
Hele dag zon, ca 25 graden.
Alles op de ipad is er weer. Dom foutje van mezelf. De normale Google mail werkt ook weer, dankzij een suggestie van Arno. Dank je wel!
Het staat nu wel een beetje raar in dit verslag maar lees daar maar overheen.
Helaas de ruitreparatie is niet gelukt. Een deskundige van Safelite heeft het bekeken en vertelde dat ze er geen nieuwe hars meer bij konden persen. Hij kon ook niet met zekerheid zeggen dat het zo heel blijft of op den duur toch weer verder gaat scheuren, we wachten het maar af. Het is in ieder geval geen echt drama als het doorscheurt. We kunnen er gewoon mee blijven rijden.
Afgelopen nacht stonden we bij een Walmart in Corpus Christi in een buitenwijk vlakbij zee. We zijn verder het eiland voor de kust, mustang island, opgereden en op het eind er weer af met een ferry. We vonden dit gemakkelijer als 30 km hele drukke weg de stad door, die is zesbaans, dus ook nogeens niks aan.
We sukkelden wat langs de kust, eerst in Rockport, een wat ouder plaatsje waar vroeger veel scheepsbouw was. We waren daar vorig jaar al maar nu was het stadje veel levendiger, alle winkeltjes open etc.
We zien een super goedkope dieselpomp. $ 2,36 per gallon. Het is het eind van het stookseizoen en dan wordt de diesel meestal goedkoper, het is nog maar ca 30 cent duurder dan normale benzine. In november scheelde het zo'n 80 cent. Het is er druk dus je krijgt geen vervuild spul of zo. We gooien de tank vol en gaan weer verder.
We reden door naar Goose Island Statepark voor een camping voor 2 nachten. We wilden graag op het strand staan maar voor het weekend waren daar alle plekken al weg. We hebben een plek in het bos, ook niet verkeerd en hebben de fietsen gepakt want ook hier is de camping niet aan te lopen.
Goed, morgen blijft de camper staan, een dagje niet rijden.
Zaterdag 28 maart.
Goose island statepark.
Hele dag zon, ca 27 graden
Jannie doet de was en ik help haar een beetje. Het is schitterend mooi weer, zo'n 27 graden en geen wolkje aan de lucht. We ruimen de boel op binnen, snijden een stukje van het bed af, dat is altijd aan de lange kant geweest en daarsoor krijg je het rolgordijn aan het voeteneind slecht open en dicht. Het helpt! Het stinkt al een poosje binnen, je merkt het vooral als we binnenkomen. Na 10 min ben je er aan gewend en ruik je het niet meer. We zoeken en denken dat het onder het keukenblok uit komt. Om daar te kijken moet de onderste lade er uit. In eerste instantie wil dat niet lukken. Het zit op een vreemde manier in elkaar geschroefd maar als ik nogeens goed kijk zie ik twee clips in de rail. Wanneer ik die indruk trek ik de lade zo uit de geleiding. Het blijkt dat de gootsteen afvoer wat los in de afvaltank zit. Daar is even niks aan te doen maar met een beetje desinfectiemiddel in de tank is het probleem wel voorlopig opgelost.
Daarna loop ik de instellingen van m'n telefoon nog eens na, hij wil geen verbinding meer maken met open wifi netwerken. Uiteindelijk werkt dat ook weer, ergens stond er een vinkje verkeerd.
Na de lunch fietsen we een stuk. We zitten op een schiereiland, de omgeving is erg mooi en er staan schitterende huizen direkt aan de baai voor een prijs wat bij ons een klein rijtjeshuis kost. Daarna wandelen we het park door, nemen een biertje en proberen met Arno te Skypen. Dat lukt niet direct, vanavond nogeens proberen.
We skypen later rond half negen maar de verbindingsnelheid is niet goed genoeg voor beeld en geluid. Even alleen geluid dan maar. Even de kleinkinderen horen, harstikke leuk! Ze zitten een week in Thailand en net na het ontbijt, het blijft lastig met het tijdverschil.
We fietsen terug in het stikdonker, morgen een stukje verder.
Zondag 29 maart.
Zon, 28 graden.
We lullen een poosje met een geoloog. Hij is met een groep padvinders hier op de camping. We vertrekken en kiezen zo gauw mogelijk een binnenweg. Dat valt nog niet zo mee maar goed, na 30 km zijn we echt van het drukke verkeer weg. We rijden door gehuchtjes met namen als La Salle, Bloomington, Vanderbilt, Lolita en Magnet. Het land is bouwland, vlak en ongeveer net als in de Zuiderzee polders maar dan nog veel wijdser. Wel even vlak en maar net boven de zeespiegel. Veel huizen zijn op palen gebouwd en langs de weg zie je regelmatig borden met het opschrift :"Hurricane evacuation route". Ze sturen je in geval van zo'n zware storm het land in want boven land wordt de kracht van zo'n storm snel minder. We lunchen in een plaatsje dat Blessing heet en gaan naar een dorp, Bay City en daar zoeken we de gemeente camping op. Het is bijna 10 km buiten het dorp en er zijn veel dagjesmensen. Een beetje vissen, barbequen, de kids spelen leuk in de rivier de Colorado, die kleine in Texas, we gingen er een paar weken geleden ook al overheen in het binnenland, en vanavond weer naar huis. We zoeken een leuke plek. Er is een kantoor waar je moet betalen en kletsen wat met een stel dat in hun camper woont, 13 m lang, ruim 4 m hoog en 2,60 m breed ex slide outs. Oja en een Ford F 350 superduty hangt er achter. Ja het gebruikt wel veel maar ze wonen in de camper zegt hij en de benzine is goedkoop. Hij is erg geinteresseerd in techniek en is hogelijk verbaasd als ik hem vertel dat we onze camper kunnen verschepen voor het geld dat we minder aan brandstof uitgeven als wanneer we er een voor dezelfde reis zouden huren.
Maandag 30 maart.
Sargent aan zee, ca 28 graden, zon...en muggen
Vandaag zijn we aan de kust, we staan op zo'n langgerekt waddeneiland en aan de landzijde loopt de intracoastal waterway, de van de zee beschermde waterweg, bijna van de Mexicaanse grens tot de Missisippi monding. Het meeste vervoer over water hier is olie, ongeveer elk half uur komt er een grote of gigantische duweenheid langs. Allemaal leeg naar het zuiden of de tanks vol naar het noorden. Het strand is niet echt schoon, er ligt nogal wat drijfhout hier en daar. Er staan ook waarschuwingsborden voor schildpadden, ze willen graag weten als je er ziet. We staan op een picknickplaats direct aan het strand met een forse parkeerplaats, een toiletgebouw en een bord dat je hier 24 uur mag kamperen dus morgenochtend weer weg. Het begint hier echt zomers te worden, 's nachts nog lekker fris maar overdag is de temp rond de 28 graden, best warm dus. We staan mooi en zojuist is het gras gemaaid. Het ziet er prima onderhouden uit. Nu even rust, straks een biertje en morgen is er weer een dag.
Tegen 5 uur zien we een mevrouw kijken. Ze komt aan de deur en vraagt met een vaag Amsterdams accent of we echt uit Nederland komen. We kletsen een kwartier. Ze komt uit Wilnis en een oudere zus van haar woonde al lang in Texas. Zij leerde iemand kennen en is daar nu 19 jaar mee getrouwd en ze hebben een klein buitenhuisje hier in Sargent aan de kust. Ze gaat met haar honden een poosje op het strand zitten en gaat weer naar haar huisje. Later, we staan af te wassen komt ze terug en komt 4 grapefruits brengen, echt aardig!
Dinsdag 31 maart
Galveston statepark.
Vanmorgen zagen we de mevrouw van gisteren nog even. We vertrekken rond 10 uur en gaan richting Freeport. We gaan daar de brug over naar Galveston Island en nemen later aan de Noordkant de ferry naar het vaste land. Het meeste is bekend terrein vandaag, we reden hier ruwweg in november 2914 ook al. Er zijn niet zoveel wegen tenzij je weer helemaal om Houston en de buitensteden heen wilt rijden. Het heeft er alles van de het zomerweer echt vast wordt. Vandaag weer uitstekend, zelfde als gisteren. Bij Cedar lake drinken we koffie aan een hele mooie plek aan de rivier en we gaan via binnenwegen naar Freeport. Het is hier alles olie wat de klok slaat, veel meer en groter dan het botlek gebied en tussen de industrie heel veel groen. Toch wel geweldig als er zoveel ruimte is. We rijden een hele hoge brug over en komen in Surfside Beach. Mooi, ruimte, zee en mooie stranden we twijfelen of we er zullen
blijven maar we doen vandaag nog een klein stukje naar het Statepark. We treffen een sjagrijnige mevrouw aan de balie, dat kan gebeueren, checken in en zoeken een plekje, zon, een beetje wind, wat pelicanen.
We lopen een stuk en raken aan de praat met een stel uit Georgia, ze wonen daar sinds een paar jaar maar daarvoor hebben ze 18 jaar op een boot gewoond. Ze wilden toch weer wat reizen en hebben een redelijk kleine camper gekocht. Daar zijn ze voor het eerst mee weg.
We gaan wat te eten maken, mooie dag weer!
Woensdag 1 april.
Warm, ca 27 graden, bewolkt, eem buitje romd 11 uur in de ochtend.
Vandaag rijden we richting Mike en Linda. We hebben niets afgesproken maar tegen 11 uur bellen we Linda met de vraag of ze thuis zijn vandaag. Dat klopt, ze zijn thuis dus we gaan langs tegen het eind van de middag. Daarvoor hebben we een mooie rit, de ferry van Galveston naar Port Bolivar enz. Even na 4 uur zijn we in Orange, hartstikke fijn ze weer te zien. We halen crawfish voor diner en kletsen lamg, drinken wat wijn en hebben een heel gezellige avond. Helemaal top! Mike gaat. Morgenvroeg werken dus we nemen nu al afscheid. Hopelijk zien we hem volgend jaar in Nederland?
We kijken nog even op de kaart hoe we morgen verder gaan. We denken lamgs de kust Oostwaards richting New Orleans maar morgenochtend eerst naar de weersverwachting kijken, ook wat verder naar het Noorden.