Dartmouth, Shubie campground.

Donderdag 25 juni. Sheet Harbour. Zon, 22°
We vertrekken vanmorgen rond 10 uur en na enige twijfel gaan we toch eerst even langs bij de lokale supermarkt in Sherbrooke. Het is een klein winkeltje die een beperkt assortiment vers heeft. We zouden graag een vers brood hebben maar helaas dus we kopen wraps voor in geval van nood. We worden aangesproken door een man die met z'n boot achter de auto, onze camper geraakt zou hebben. Nee he!! We schrikken ons een rotje. De man is verder aardig en rustig en als we mee naar buiten lopen blijkt dat we hem verkeerd hebben begrepen. Hij zat tegen een pickup aan die net voor onze camper staat. Het duurt even eerdat de hartslag weer terug is naar normaal en we afrekenen in de winkel en verder gaan.
Het Duitse stel en de Nederlandse familie waren al van de camping vertrokken dus wij waren de laatste en hopelijk krijgen ze vanavond weer nieuwe klanten. We vervolgen onze weg via weg 7 richting Halifax. We komen door Liscomb, Spanish Ship Bay en deinken koffie in Liscomb Mills. Er is geen fabriek meer of een molen of zo. Er is een vervallen haventje waar een doorgerot wrak van een zeeschip ter groottte van een Europese kustvaarder ligt en wat oude verotte bootjes op de kant. In het water liggen een paar visserschepen. Gisteren zagen we in Port Hillfort een echte walvisvaarder. Zo'n schip met een helling achterin om die arme beesten naar binnen te slepen. Canadezen vangen nog steeds walvissen en jagen ook nog op zeehonden, tja, het is nog steeds niet anders. We gaan weer verder en komen door 2 dorpjes met bijzondere namen: Ecum Secum en Necum Teuch. Het zal wel iets Latijns zijn of zo. Necum Teuch, die mensen hebben een bijzondere humor. Aan de dorpsgrens staat een groot bord: " Welcom in Ecum Teuch, stay a wile". Het staat.... aan de rand van de begraafplaats.
Tegen de lunch zijn we in Sheet Harbour, een net iets meer plaatsje met een wat grotere supermarkt, we kopen er vers brood en nog een en ander. Aan het einde van het dorp in een info centre. Het is op een leuke plek en we lunchen er. We zien beneden een riviertje met stroomversnelling. Er is een boardwalk. We lopen een stukje, zien een leuke plek bij de rivier en besluiten te blijven. Het is een redelijk bezig plekje, verschillende mensen komen vliegvissen en we hebben een praatje met een vader die zijn zoontje op een ijsje heeft getracteerd. De zon is tof, weinig black fies en in het water een aalsgolver, twee reigers en een meeuw. Mooi!
Vrijdag 26 juni
We boeken voor twee nachten in het provincial park Porterslake. Het alarm van het roetfilter brand weer. We besluiten niet veel kilometers meer te maken maar op een of andere manier op een camping te staan. Zaterdag fietsen we naar Porterslake, 11 km en de weg is niet bepaald aangelegd om ook te fietsen.
Zondag 28 juni
Voor we weggaan hebben we een praatje met een Engelsman en zijn vrouw. Ze reizen al 3 jaar met een landrover met een hefdak waarin een bed zit. Ze zijn in Argentinie begonnen, naar vuurland geweest. In Chili, Columbia, Paraguai, Brazilie etc geweest. Ook in Alaska en nu gaan ze ook bijna naar huis. Hij vraagt of we een camping weten en geven hem het adres van de stadscamping in Dartmouth. We gaan naar Halifax vandaag en even rondkijken waar we moeten zijn voor het afleveren van de camper. We meten over een tolbrug in de stad. Er staat 3200 kg maximaal behalve als je een vergunning hebt. Nou dan zijn we te zwaar, ja we merken het wel maar dat valt mee. We worden voor de tolbrug in Halifax worden we in het Nederlands aangesproken door de tolgaarder. We worden gewoon even opgehouden en ander auto's moeten maar wachten vindt hij. Hij is een zoon van Nederlandse immigranten en thuis hebben ze Nederlands bijgehouden. Als we verder rijden staat er een kleine file.
'S avonds gaan we weg bij de walmart voor de storm, het is windkracht 7 a 8, de wagen staat behoorlijk te schudden en zoeken een meer beschutte plaats. Daar komt de security om ons weg te sturen. Als we vertellen waarom we daar weg zijn gegaan mogen we blijven en hebben nog een gezellig praatje. Hij was ambulance mederwerker in Boston en kwam naar hier maar hier waren zijn papieren niet ok en nu moet hij opnieuw naar school en intussen zit hij bij een bewakingsfirma. Ja zegt hij, blijf maar gewoon staan. Ik zal mijn collega inlichten, die werkt vanaf twaalf uur vannacht maar probeer tegen 8 uur in de ochtend te vertrekken want dan gaan de winkels open. We staan op om kwart voor acht en rijden eerst naar de Walmart voordat we aankleden en eten. Na een poosje komt een Zwitser even bij ons langs. We hadden hem gisteravond ook al gezien. Hij stond bij de Home Depot, een doe het zelf keten. En had daar ingeplugd pp de electriciteit. Dat hadden we nog nooit gezien op een parkeerplaats. Hij zal wel iets afgesproken hebben want hij stond recht voor de security camera.
Hij sprak gebrekkig Engels en Duits maar goed, leuk gesprek, hij gaat ook bijna terug, drie jaar onderweg geweest en een keer van Colombia naar huis gevlogen om onderdelen voor de wagen op te halen. We gaan vandaag nog een paar garages langs om te zien of ze iets met de softeware kunnen of eventueel repareren. Het gaat helemaal niet lukken. Bij de Fiat dealer treffen we een aardige man bij de service en hij krijgt voor elkaar dat iemand gaat kijken. Hij vraagt of ik in de garage een werkorder wil laten aanmaken. Dat ga ik vragen maar de mevrouw die dat moet doen raakt helemaal pissed off. Ik vraag of ze zich gepasseerd of beledigd voelt of zo. Nou dat was helemaal niet maar er was 10 dagen werk voor mij en de man voor Fiat was met vakantie en ze hadden het eerst aan haar moeten vragen. Dat was eiegenlijk het belangrijkst. Drie andere bedrijven willen helemaal niet kijken dus we gaan naar de stadscamping in Dartmouth, boeken voor tm 15 juli en we zien wel verder. We kunnen van hieruit gemakkelijk naar de stad, we kunnen fietsen naar de winkel en we huren nog wel een auto voor een week of zo. Tegen 8 uur komt het Eneglse stel met de Landrover die we op de provinciale park camping zagen zomdagmorgen naast ons staan. Zij moeten opeens haast maken. Hun auto gaat vrijdagmorgen in de container en zij vliegen naar huis.
Dinsdag 30 juni. Nederlands stel voor anderhalf jaar onderweg, lokale vrouw aan de deur, verschepen gewijzigd, gasflessen reinigen.
Net na het ontbijt, we zijn nog aan het opruimen, komt er een vrouw aan de deur, een sportief type. Dat blijkt Ls ze zegt net 8 km hard te hebben gelopen rond het meer. Ze vraagt of we echt uit Nederland komen. Ze heeft een Nederlandse vader en die vindt het zo leuk om af en toe met Nederlanders te praten. Hij woont hier vlak in de buurt zegt ze. Joh, dat is leuk. Als hij wil komt hij gewoon langs vanavond. Overdag zijn we er waarschijnlijk niet maar vanavond wel. In de mail zit post van Seabridge. Er is geen schip op 19 juli dus de camper moet een week later of een week eerder. We gaan voor een week eerder omdat hij anders te laat het land uit gaat en we wellicht problemen met de EPA krijgen, het ministerie van milieu van de VS. We lopen nog even de camping over. Aan de andere kant staat nog een Nederlandse camper. Er zit een jong stel in. Ze hebben een oude Duitse ambulance gekocht en er een interieur in laten bouwen. Ze zijn twee maanden onderweg en hebben het plan anderhalf jaar rond te trekken. Ze hebben hun baan opgezegd en zien wel weer als ze weer thuis zijn. We gaan vervolgens naar Canadream, de kampeerauto verhuurder want zij kunnen onze gasflessen reinigen en een certificaat afgeven. We worden vriendelijk ontvangen maar de man die dat doet is al sinds oktober 2014 daar niet meer in dienst dus dat gaat niet lukken. Maar de mevrouw aan de balie zegt dat zij met hem getrouwd is en dat hij nu zelfstandig werkt en de klus wel doet. We spreken af te mailen en zo het een en ander te regelen. De Gasflessen zijn te duur om ze achter te laten. We kijken welke campers ze daar verhuren en praten een poosje met een de technische man. Hij vertelt ons dat we een helm op moeten op de fiets, de politie geeft boetes van ca $ 250,-. Na de middag zoeken we het winkelcentrum, het blijkt vlakbij te zijn en de plek waar we zondag hebben overnacht. Op de fiets is er een klein weggetje, het is maar 10 minuten. We kopen elke een fietshelm en Jannie gaat ook nog even naar de kapper.
Na het eten komt de Nederlandse man met zijn vrouw langs, hardstikke leuk!! Ze zijn ruim in de 80. Hij was in 1953 geemigreerd, hij kreeg een baan bij de militaire kapel van Nova Scotia en heeft daar zijn werkzame leven gewerkt. En heel veel keren oa in Nederland geweest voor 4 en 5 mei. Veel jaren elke keer een toernee door Europa. Hij had ook een Nederlandse vriend die na 26 jaar terug ging naar Nederland en die woont in., Papendrecht. Goed het transport van de camper is geregeld, we hebben een beetje geld terug gekregen van de Camping omdat we eerder vertrekken. Morgen is het Canada day, de nationale feestdag. We gaan morgen ook kijken wat het ticket wijzigen kost.
Donderdag 2 juli.
Zon, 22°
We proberen nogeens contact te krijgen met vliegtickets.nl. Wat een waardeloos bedrijf is dat. Er is een nummer speciaal voor uit het buitenland maar we hangen gewoon een kwartier in de wacht en geven het op. We hadden gisteren voor een tweede keer gemaild maar we krijgen gewoon geen antwoord. We weten zeker dat we echt nooit maar dan ook nooit meer tickets kopen via hen.
We hebben mail van de man die de gasflessen kan reinigen. Hij komt maandagmorgen. Weer wat geregeld!
Gisteren, 1 juli was het Canada Day. De nationale feestdag waarmee men de stichting van Canada herdenkt ergens in 1856. De staat is officieel uitgeroepen op Prince Edward eiland dat merkwaardig genoeg toen geen deel uitmaakte van de staat Canada.
Het is wel een echte vrije dag voor iedereen en de vakanties zijn daarmee ook echt van start gegaan. Zelfs op het strandje vlakbij is vanaf 1 juli een strandwacht tot het einde van het vakantie seizoen, ergens de laatste week van augustus.
We fietsen een stuk richting stad maar dit is niet echt fijn. Je moet een hoge brug over met hartstikke druk verkeer en een heel smal fietspadje met een hoge rand. Niet echt erg veilig.
Vanochtend vertrok het Nederlandse stel met de Mercedes bus. Ze gingen eerst naar de Mercedes dealer voor een onderhoudsbeurt en daarna nog anderhalf tot twee weken over Nova Scotia rond trekken. We doen wat klussen, de tv er af en achterin opgeborgen. Heel veel dingen even beter inpakken, het aggregaat een tijd laten draaien want daar mag geen benzine in zitten tijdens de overtocht enz.
Onze Engelse buren gaan definitief morgenochtend naar de haven en rijden hun landrover in een container. Ze vliegen maandagavond terug naar huis maar ze weten nog steeds niet welk schip de container naar Southampton gaat brengen. We kletsen een tijd met onze andere buren. Zij wonen in Vancouver, ze zijn verder van huis dan wij! Ze moeten daar elke 3 maanden zijn voor hun ziektekostenverzekering. Het zijn Zuidafrikanen en komen uit Johannesburg. Hij werkte voor een mijnbouwmaatschappij en werd tijdelijk naar Manitoba gestuurd. Hij werkte daar 4 jaar en ging kort voor zijn pensioen terug naar Zuidafrika. Ze konden hun huis daar plots goed verkopen en ze vonden het fijn in Canada dus kwamen terug. Voor de Zuidafrikaanse toekomst verwachten ze weinig goeds gezien de regering die er zit.
Tegen 6 uur hebben we eigenlijk zomaar opeens een heel serieus gesprek. Er komt iemand langs met een klein hindje. Nou dat gebeurt regelmatig, we kletsen wat en de hond springt bij me op schoot, dat gebeurt zelden maar goed. De man is luchtmacht piloot geweest, 35 jaar. Eerst op een starfighter gevlogen, die vliegende doodskisten die ze in Nederland ook hadden voor de F16 en daarmee had hij een aantal jaren in Duitsland gezeten, in Baden Baden. Daarna was hij een tijd helicopterpiloot geweest en nog later gevlogen met transportvliegtuigen.
Met die helicopter deden ze ook reddingswerk en op een keer moest hij mensen van een zinkend schip halen. Helaas raakte z'n brandstof op en toen er 12 aan boord waren moest hij weg om brandstof te laden. Dat kon op zee op een booreiland in de buurt. Toen hij terug kwam waren de 13 mensen die nog in zee lagen verdwenen. Ze zijn niet meer gered. Die beelden gaan nooit weg vertelde hij, hij voelde zich nog steeds na al die jaren gefrustreerd door de krant in Halifax die de andere dag schreef dat de reddingshelicopter 13 mensen in zee had laten verdrinken. Ik had er toch ook 12 gered zei hij. En had ik dan zonder brandstof moeten komen met die geredden aan boord? De man zal er zijn leven lang mee worstelen.
Vrijdag 3 juli.
Zon, ca 23°
We gaan met de bus en de ferry naar Halifax vandaag. De ferry komt aan bij het zakencentrum maar dat gedeelte van de haven is toeristisch gebied geworden. Er liggen oude sleepboten en een stalen driemaster die 100 jaar geleden voor vracht werd gebruikt. Er liggen nog wat oude schepen die bij het havenmuseum horen endaar vlakbij ligt een multimillion dollar jacht van 62 meter gebouwd door een jachtwerf in Friesland. We wandelen een eind, gaan even langs bij de cargadoor maar de mevrouw die we nodig hebben is er niet, ik zal ze maandag bellen dus nog steeds niet helemaal zeker dat we de camper volgende week kunnen brengen. We eten ontzettend lekker bij een top Turk, echt perfect met Turkse koffie en Baklava toe. Echt genieten. We slenteren door het havengebied, horen ook nog regelmatig Nederlands praten. Het is er leuk en het weer is er perfect voor. tegen 4 uur gaan we weer terug naar de camping.
Lekker dagje zo.