openlucht museum sherbrooke
Blijf op de hoogte en volg Jannie en Arie
24 Juni 2015 | Canada, Sherbrooke
Ca 20°, zon in de ochtend en een drup regen in de middag.
We staan in Inverness bij de vissershaven. Vanmorgen hebben we eerst de wagen op blokken gezet en gekeken of alles bij het roetfilter goed vast zit. We vonden niets bijzonders. We kregen een praatje met een mevrouw in een Toyota stRioncar. Ze had vlakbij ons gestaan vannacht en ging nu naar Newfoundland alleen nam zij de lange overtocht. Je gaat dan een stuk naar het Oosten. Haar ferry ging om 5 uur vertelde ze. We gaven haar onze provinciale parkpas en de toerist info van Newfoundland. Ze was al een poos onderweg vertelde ze. Ze kwam uit Shaskatchewan en reist een paar maanden rond in haar auto. Ze had de achterbank eruit gehaald en sliep achterin. Ze vertelde dat ze af en toe op een camping staat als ze een douche wilde maar anders achterin de auto sliep. In de wintermaanden zat ze ergens in Mexico of zo. Afgelopen winter had ze een aantal maanden in Cuba gewoond. Maar goed, ze wilde meer van haar eigen land zien dus trok ze zo rond. Ze was op dit moment 5000 km van huis dus verder dan wij. Ze vertrekt en als we een half uur later vertrekken gaan we eerst koffiedrinken en even internetten bij Tim Horton. Ze zit daar ook haar mail te controleren en ze was bezig kennissen in Newfoundland te mailen dat ze er aan kwam. Wij rijden vandaag een stukje van de John Cabot trail. John Cabot was de man die dit stuk van Nova Scotia in kaart bracht in 1537. Het heette eigenlijk Giovanni Cabotti en was Italiaan maar in dienst van Hendrik de zevende of zo. En voor Engels georienteerden kun je het niet maken dat zoiets belangwekkends niet dooe een Engelsman is gedaan dus vandaag zijn verengelste naam, John Cabot.
De rit is weer adembenemend mooi en de wegen erg rustig. Er zijn veel plekken waar in het siezoen op zalm en forel gevist kan worden en ver naar het noorden kun je walvis tours maken. We eindigen in Inverness bij de vissershaven. We vinden een mooi plekje. morgen verder.
Maandag 22 juni. Gisteren startte de zomer! Vandaag lijkt het wel herfst! Het regent, waait en het is guur. Als we wegrijden gaat het motormanagementalarm weer aan. Na ca 40 km gaat het ook weer uit. We denken er mooi vanaf te zijn maar laat in de middag gaat het weer aan. Wat vervelend! We hebben contact gehad met de garage thuis en laten het even zitten. In Inverness zien we een garage, ik ga even vragen of ze me kunnen helpen. De man is hartstikke aardig. Hij vertelt dat zijn schoonvader en Fiat 500 heeft en dat hij er zelfs geen goede banden voor kan krijgen. Hij wordt wel verkocht maar zelfs de verkopers geven geen service achteraf vertelt hij. Hij is bezig voor nieuwe banden en diekomen uit Europa en liggen bij de douane. Goed, daar zijn wij niet mee geholpen maar gelukkig gaat het na een half uur vanzelf uit. Jammer dat het in de middag weer aan ging. Even onderweg stoppen we bij de enige distilleerderij in Canada die single malt whisky maakt. Dat gaan we niet kopen. Een fles van 6 jaar
$ 110 en van 20 jaar $ 330. We rijden naar Port Hawkesbury voor een winkel en na de inkopen even bij de Walmart voor het internet. Voor ons staat een Amerikaanse opzetunit met een Zwitsers nummerbord. Hij is van een stel dat al een jaar onderweg is en nu met het weer mee naar het zuiden gaat. De mevrouw ziet ons stoppen en komt direct naar ons toe. Ze zit te wachten om met de kinderen te Skypen. Ze vertelt dat ze thuis een grote Winnibago hadden maar die hebben ze verkocht en nu trekken ze met dat kleinere ding. Leuk! We gaan verder, we nemen de Zuidkust van Nova Scotia richting Halifax. Er is nog steeds een harde wind maar voor morgen geven ze veel beter weer op. We proberen een Provincial parkmaar die camping is drassig en ligt vol in de wind. We trekken verder. Na 10 km komen we in Guysborough, gesticht in 1634! En vinden een leuk plekje bij het museum. Het is een slaperig stadje. Het is county hoofdstad maar er wonen niet veel mensen. Er is zelfs geen tankstation. Dat is 2 km buiten het stadje. Er is een klein ziekenhuis. Op alle huizen staat van wanneer ze zijn. Veel van de eerste helft 19e eeuw. Er is een piepklein haventje met een cafe en restaurant, beide dicht. Er staan 4 kerken, een gebouw van de vrij metselaars er is een bibliotheek en het museum waar we bij staan is gesloten. 30% van de huizen zijn te koop. Een stadje dat afloopt, niet in verval want alles is keurig bijgehouden. Het heeft z'n langste tijd gehad denk ik. Morgen verder richting Halifax!
Dunsdag 23 juni. Zon frisse wind, ca 18°
Henry Sinclair, 1398, 12 schepen 100 soldaten. Vriendelijke indianen geboren op Orkney. 10 jaar plannen en voorbereiden. Via Groenland. Toren in Newport Rhode Island
We werden vroeg wakker vanochtend wantrond half zes begon het verkeer vlak naast waar we stonden.
We rijden de Zuidelijke kustweg van Nova Scotia en elke meter is genieten. We stoppen rond 10 uur en staan een poos op een historic site. Een historische plek. Tenminste volgens de Henri Sinclair Historic society. Volgens hen is prins Henri Sinclair, een Deense prins van het eiland Orkney in 1398 hier op deze plek bij Guysborough aan land gekomen en contact gehad met de Mi'kmaq indianen. Hij was een ridder in de geest van de Tempeliers en had zich jaren voorbereid. Hij had een Venetiaanse admiraal in dienst die een aantal jaren eerder naar Groenland was gevaren en een goede zeekaart had gemaakt. Latere kaartenmakers hebben ruim 150 jaar lang die kaart als basis voor de zeeen rond Groenland gebruikt.
De man had voor hij vertrok zijn land en andere bezittingen verdeeld onder zijn familie omdat hij er rekening mee hield de reis niet te overleven. Hij had de steun van de plaatselijke bisschop en kwam met twaalf schepen, bemanning en 100 soldaten. Hij kreeg contact met de indianen en later vertelden zij verhalen dat er vroeger hier mannen waren geweest in stenen kano's. Mannen met haar als vuur en groene ogen. Ook in de taal van de indianen zou je nog woorden terug kunnen vinden die stammen uit de taal die Sinclair sprak. Hij zou daarna verder naar het Zuiden zijn gevaren naar Massachuchets en op dezelde plaats zijn geweest als Leif Erikson en nog een andere Noorman honderden jaren eerder. Daar is ook een rotsinscriptie gevonden van een ridder met een zwaard van ein 14e eeuw.Hij zou ook in Rhode Island een toren hebben gebouwd als religieus gedenkteken. De toren zou vergelijkbaar zijn als de torens die Tempeliers hier en daar in Europa hebben gebouwd. Er staat een gedenkteken, een paar plaquetes en het hele verhaal. Eigenlijk is Guysborough dus een hele belangrijke plek. Een mooi verhaal ook, niet Jaq Cartier, niet John Cabot en al helemaal niet Columbus en zeker niet op al die andere plaatsen maar hier in Guysborough zou het allemaal begonnen zijn.
Alle plaatsjes zijn hier vrij oud, we vinden nog een stukje en vinden het kolonisatieverhaal van Nova Scotia begin 17e eeuw door de Fransen. Zij stichtten hier "Nieuw Frankrijk" de zaak werd halverwege 18e eeuw overgenomen door de Engelsen. Veel Katholieke Fransen werden verdreven en vestigden zich elders in Amerika. Lunchen in een schitterend provincial park en hebben een praatje met een Amerikaanse fietser. We gaan verder naar Sherbrooke. Een klein historisch plaatsje en gaan naar de lokale camping net buiten het dorp. We blijven 2 nachten, morgen het dorp bekijken, een wasje doen en wat kleine klusjes. We staan prachtig aan het water. Morgen verder!!
Woensdag 24 juni. Regen in de ochtend in de middag zon, ca 22°
We klussen wat vanochtend, Jannie doet de was, het duurt wat langer dan gepland want tegen de weersverwachting in regent het tot half twaaf. Als het droog wordt haal ik de fietsen te voorschijn en we gaan naar het oude dorp Sherbrooke. Het dorp is groot gegroeid tijdens de gold rush die hier duurde van 1860 tot 1881. Daarna trad er langzaam verval in. Er waren nog wel scheepsbouwers en andere handwerklieden maar de grote hausse was er uit. Voor en rond de tweede wereldoorlog raakte het geheel in verval tot de mensen rond 1970 zich interesseerden voor hun geschiedenis. Langzaam aan werden de oude huizen wat opgeknapt en men heeft ze zo goed mogelijk in de oude staat teruggebracht. Uiteindelijk werd het historische gedeelte van het dorp afgesloten voor verkeer en werd dit gedeelte een National Historic monument en is met geld van de overheid er een prachtig en uniek openluchtmuseum van gemaakt waarin mensen werken gekleed als halverwege de 19e eeuw en oude beroepen uitoefenen of gewoon het verhaal van het betreffende gebouw vertellen. De gemaakte producten zijn te koop in de winkel aan het begin van het dorp. Er zijn 35 gebouwen te bezichtigen en we hebben tijd tekort. Goed, leuk en een aanrader als je hier in de buurt bent. Terug op de camping komt er eerst een Duits stel dat we al in het museum hadden gezien en even later een Nederlandse familie, ouders en 2 volwassen kinderen. Ze beginnen net en zijn onderweg naar Newfoundland. Mooi voor hen. We wisselen tips uit, ze hebben een niet te duure camper gehuurd via Tioga tours en wij geven hen het adres voor een goede plek om te staat voor ze de boot op gaan. We gaan richting Halifax en zullen het laatste stukje het rijden beperken.
-
25 Juni 2015 - 11:24
Simonne:
We lezen nog steeds met plezier mee.
We kopiëren en plakken jullie verhalen, daar kunnen we later nog eens rustig doorheen bladeren.
Mijn moeder kwam uit Nova Scotia, daar wil ik dus ook uitgebreid rond gaan kijken.
Jullie zijn bijna aan het eind van de reis, denk ik?
Goede reis verder!
Jan en Simonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley