Camper ruilen en richting Port Augusta

30-3 Dartmoor.
We staan op een populaire, gratis, camping. Vanmorgen hebben we op de camping in Warrnambool gewacht op Eddie McDonald, een elektricien die door Britz was gecharterd om de airco van Erica en Arnold te repareren. Het was een aardige vlotte vent die eerlijk vertelde dat hij zo'n unit nog nooit gezien had. Nadat hij had gezien wat er gebeurde bij het inschakelen van de elektriciteit meette hij het systeem door en na 10 minuten gaf hij aan het niet te kunnen repareren. Hij belde naar Britz en vertelde dat zij met een voorstel of een oplossing zouden komen. Daarna zelf maar weer gebeld en we kregen te horen dat er gekeken werd naar reparatie of een andere camper in Adelaide. Arnold zou een sms krijgen met instructies. Goed we zijn gewoon vertrokken en hebben vandaag niets meer van Britz gehoord. We gingen onderweg naar Port Fairy. Daar is een oud fort. Terwijl we het bekijken komt er weer een fikse bui. Terwijl we schuilen komt er een echtpaar aan met een hond. Zoals bijna altijd kijk ik of de hond aangehaald wil worden. De man zegt dat het hun hond niet is en hij niet weet of hij gevaarlijk is. Nou het is een golden retriever en hij schut zijn staart er bijna af. Valt wel mee dus. We hebben een praatje en de man vraagt of we uit Duitsland komen, nee, the Netherlands! O, Nederland zegt hij. Ja dat klopt, spreekt u Nederlands dan? Nou een heel klein beetje, hij was in 1952 met zijn ouders geëmigreerd als vijfjarig jongetje, had nooit meer Nederlands gesproken tot zes jaar geleden. Toen was hij terug naar Amsterdam gegaan en had een oom van bijna 90 opgezocht en de rest van Nederland bekeken. Hij was net op tijd vertelde hij want 6 maanden later was zijn oom overleden. Goed na het ford zoeken we de zeekant op van Fort Fairy en lunchen. De zee is onrustig en de branding is heel hoog, af en toe klapt er een grote golf op de kant en het water spat wel 10 m op.
We gaan verder naar het Noord Westen, richting Portland en vervolgens naar Dartmoor. Een plaatsje van 1200 inwoners, een hotel, postkantoor een general store, een klein museum en de Fort O Hara camping dus, nou een groot grasveld onder de bomen, 2 droog toiletten, een paar banken en ringen voor een kampvuur. Als we een stukje lopen zien we waarom. Aan het eind van de camping is een plekje aan een beek waar in 1836 een majoor Mitchel een keer heeft gekampeerd. Er is een dikk gedenksteen neergezet. Goed, naast ons komt een caravan met een hefdak en er wordt hard hello geroepen. Blijkt het een stel te zijn waar we 2 dagen geleden op de camping met de koala's een uur mee hebben staan te kletsen. Ze wonen in Adelaide en zullen wel op weg naar huis zijn. Nou ja, 6,5 miljoen vierkante kilometer zegt niks, je komt gewoon dezelfde mensen tegen. Dartmoor heeft ook iets echt bijzonders, houten beelden. Een aantal jaren geleden moesten er wat bomen omgezaagd en een paar hebben ze 4 meter boven de grond afgezaagd. Een kunstenaar met een kettingzaag heeft van de stompen schitterende beeldengroepen gemaakt en van de afgezaagde stammen losse beelden, er staan er een stuk of twaalf. Na het eten wordt het snel donker maar we zijn nog net op tijd om even naar de koala te gaan kijken die we vanmiddag al hadden zien zitten, in diepe slaap gedompeld. Hij zit nog in dezelfde boom, misschien een meter verder en is druk bezig alle eucalyptusbladeren van de boom te vreten. Mooi dier!

31-3 Tailem bend.
Vanmorgen gingen we een staatsgrens over naar South Australia. Nou merk je daar weinig van zou je zeggen; Australië is een land. Nou zo eenvoudig is het niet. Met is hier erg bang voor insecten in groente en fruit. Dat mag je niet of beperkt meenemen van staat naar staat. Elke staat heeft zijn eigen voorschriften, die zijn aan verandering onderhevig en bij overtredingen worden er zware boetes uitgedeeld. Goed van de man die we eerder tegen waren gekomen hoorden we dat die problemen zich ook voordoen bij de grensovergang naar South Australia. Jammer, we hadden gistermorgen net voor een paar dagen ingeslagen omdat we dachten dat deze grens geen probleem was. Goed, op internet een en ander opgezocht maar de regels zijn onoverzichtelijk en men maakt niet precies duidelijk voor wat wel of niet een probleem is. Goed we zijn gewoon gaan rijden naar Mount Gambier, de eerste plaats in South Australia op ons lijstje. Een paar km voor de grens staan borden die aangeven hoe erg het allemaal is en 4 km ervoor staat een bord dat je een "fruitbin" nadert bij de grens. Goed daar stond een grote ton waarin je de verboden dingen kunt storten. Hij leek leeg, iedereen reed 100 en hield niet in dus we hebben vandaag gewoon ons fruitje gegeten wat we gisteren hadden gekocht. Er waren heel wat wetsovertreders vandaag....
in Mount Gambier in een "sinkhole", dat is eengat in de grond dat is onstaan doordat de aarde en de kalksteen hier door regenwater plaatselijk is weggespoeld in ingestort. Een mijnheer Umpherson heeft iets van 130 jaar geleden een mooi parkje in het gat laten aanleggen en en is nu historisch erfgoed. Het is echt leuk om tezien, er even in te wandelen en rond te kijken maar waarom het nou in de Capitool van Australie moet staan geen idee. De oude mijnstadjes Noordwest van Melbourne en aan de Murray river zijn vele malen interessanter en daar wordt niet veel aandacht aan besteedt. Goed we bellen nog maar eens met Britz en ze vertellen dat er een andere camper voor Erica en Arnold klaar staat in Adelaide. We spreken af hem morgen, zaterdag in de loop van de dag op te halen. Dit betekent wel dat we wat meer moeten reiden vandaag dus we rijden nog even naar Robe, een aardig klein kustplaatsje maar slaan de rest van dat gebied maar over. Het weer is ook niet echt fantastisch, wel vrijwel de hele dag droog maar een graad of 16, bewolkt en een koude wind. Rond 4 uur komt de zon nog een poosje. We rijden vandaag ca 390 km. Een record dat wellicht nog verbeterd wordt als we komende week richting Perth gaan.
We gaan naar een camping, Erica en Arnold moeten inpakken en morgenochtend moet in ieder geval hun toilettank leeg.

1-4
Vandaag waren we vroeg op weg naar Britz in Adelaide. Van de camper die klaarstond hing de koelkastdeur open en was kapot. Een monteur ruilde de deur om en nadat Erica en Arnold hun spullen hadden overgeladen konden verder. Hun nieuwe camper is net zo oud als de eerste met evenveel km op de teller. Maar alles werkt dus ze komen er de reis wel mee door. Niet echt reclame voor Britz al die ouwe dingen voor luxe en jong te verhuren. We rijden een stukje, drinken koffie en...er klopt iemand op het raam. Hé Nederlanders, leuk dat jullie hier zijn. De man is van Nederlandse afkomst en is 50 jaar geleden geëmigreerd, hier getrouwd en wil nooit meer terug. Nou ja voor vakantie was hij 2 jaar geleden in Nederland. Hij kwam uit Bennekom vertelde hij. We rijden naar het Noorden, de stad uit en komen in Kapunda, een stadje gesticht in 1839 en groot geworden van een kopermijn. Die is al jaren dicht maar aan het begin van het dorp staat een 10 m hoog beeld van een mijnwerker. Er woonde in de 19e eeuw ook een boer die 100000 vierkante mijl land had. Dat is ruim 256000 vierkante kilometer, ruim 6 maal de grootte van Nederland. We eindigen in Tarlee, een gehucht een stukje verder. Er is een motel, dat is te koop overigens, een hotel en een bakery. Er staan wat graansilo's en er is een metaalbedrijfje die dingen voor boeren maakt. Bij elkaar misschien 50 huizen. Als je niet snel remt ben je er al door.

2-4 de klok, lood en de zee.
We hadden een hele rustige maar erg koude nacht. Het was een graad of acht. Goed dat we een redelijk dekbed hebben, we hadden het echt nodig. We waren vroeger dan we verwachtten want op een of andere manier is de klok vannacht of gisteren een uur terug gezet. Goed, we waren om acht uur al onderweg ipv kwart voor negen of zo. We rijden naar het historische stadje Mintaro, tenminste, vlgs Capitool boek. We rijden het dorp in....nog 500 m.... we zijn er door en hebben geen enkel gebouw gezien, er staat ook niets aangegeven dus we gaan verder naar Clare. Ook een stad met 5 straten, er is een jeugd concours aan de gang en 10 km voor de stad moeten we stoppen voor marathon lopers. We lopen het stadje door en drinken koffie op een druk terras. We gaan verder naar Port Pirie, een oude mijnstad. Ze hebben de grootste loodsmelterij van het Zuidelijk halfrond. Als ik uitstap vind ik het onmiddelijk op straat, een stukje lood. Het stadje ziet er leuk uit en veel oude gebouwen zijn netjes gerestaureerd.
We gaan nog even verder naar Port Germein naar de camping tegenover het strand. Het is laag water en een stuk verder ligt een klein dorpje net als Mont St Michel, eenzaam in zee maar bij laagwater op het droge. Naast de camping is een bowles toernooi. Als we even kijken worden we direct uitgenodigd er bij te komen zitten. Nou net als petanque of curling, je moet het doen, niet naar kijken. Overigens petje af voor de precisie waarmee de ene speler het speelt, op ruim 20 meter rolt hij zo'n autoband vormige bowl op 10 cm naar het richtballetje. Goed, straks even zien wat je kunt eten bij de lokale pub, dat us ook weleens leuk. En lekker misschien.