Camper ingeleverd, Perth luchthaven

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Erica en Arnold en we hebben de camper ingeleverd bij Apollo. We werden geholpen door een meisje uit Noord Italie. We waren snel klaar en om kwart voor 9 al op dke luchthaven. Hier nog het verslag van afgelopen dagen.
12-4 Bridgetown
13-4 Herron point
Gisteren hadden we geen geweldig weer, dat komt nogal eens voor deze reis maar
Na de middag klaarde het op. We reden door bosbouw gebied. Gelukkig is er van het originele bos veel bewaard gebleven met name en soort grote eucalyptusboom die tot ca 80 meter hoog kan worden met een doorsnede van bijna 3 m. We reden, heel toepasselijk door "The valley of the giants". Veel grote bomen dus. Ergens hebben ze ooit een brug over een riviertje gebouwd door zo'n grote om te zagen en hem over de rivier te laten vallen. In eentje had men ooit een uitkijkpost gebouwd om bosbranden te signaleren. Ze hadden gewoon dikke stalen pennen in de boom geslagen, trapsgewijs boven elkaar en boven een platform op ca 50 m hoogte. Toen we aankwamen kwam er net iemand naar beneden, een Zuid Koreaan die er helemaal opgewonden van was. Hij had gefilmd en toen ik 10 treden op ging voor een foto. Wilde hij dat ook. Goed, we lopen en rondje en intussen komt er een familie met 4 kinderen tussen 10 en 16 of zo en dat hele jonge spul rende zo helemaal naar boven. We sliepen afgelopen nacht in een klein stadje, Bridgetown, klein en rustig. Vanmorgen kwam er een auto van gemeentewerken langs en plots hoorden we zzoeff zzoeff. Die man had de sproeiers op het gras aangezet en we stonden vol in de straal.
Vandaag zijn we een stukje langs de Indische oceaan gereden, richting Fremantle, dat is nog 100 km. De lucht is hier een stuk aangenamer omdat de wind niet uit het verre Zuiden komt maar van het Westen. Het kustgebied is prachtig, er liggen een aantal standmeren zoals aan de Zuid Franse westkust. Alleen zijn ze hier een stuk groter met schitterende watervogels en vanmiddag, half in het bos zagen we 5 kangaroos. We staan op een natuurcamping, Herron Point. Dikke kans als je op Google earth kijkt dat je het zo vind. Toen we aankwamen zat er een stel heel aparte duiven en een koppel Australian Ringneck parkieten, prachtige vogels, fel groen met donkerblauwe kop, een rode dwarsstreep boven de snavel en een gele ring in de nek, ze worden 34 tot 38 cm lang zegt het vogelboek. Ze zijn hier redelijk tam. Een beetje zaad op de grond en wat later zaad op de hand. Na een uur had Jannie er op elke hand een en even later nog een op de schouder ook. Het is hier nog steeds vroeg donker en er is geen verlichting op de camping. Heerlijk rustig!

14 en 15-4
Gisteren zijn we rustig aan via de kust naar Fremantle gereden en regelmatig gestopt. Het leuke is hier dat je ook in drukke kustplaatsen gewoon met je camperbusje kunt rijden en parkeren. De parkeerplaatsen zijn berekend op Amerikaanse pick-ups en de wat grotere zijn dik over de 6 meter dus daar kunnen wij ook wel staan en de wegen zijn altijd behoorlijk ruim, een enkele uitzondering zijn een paar plaatsen die halverwege de 19e eeuw zijn ontstaan en dan nog hooguit 2 of 3 straatjes. Geen probleem dus.
We hadden gisteravond nog een praatje met een Nederlandse knul die hier al bijna anderhalf jaar is en bijna naar huis moet. Hij heeft een auto die hij probeert te verkopen, daar is hij druk mee bezig en dan wil hij een klein busje huren en er mee naar Darwin rijden, vandaar een paar dagen naar Singapore. Vandaag hebben we de dag besteedt aan Fremantle en het Fremantle Street festival. Dat is echt een belevenis. De binnenstad is voor het weekend vrijwel autovrij en in de straten en in parken treden artiesten op, doen acts, bandjes spelen, er is veel te doen voor kinderen, aan goed eten is gedacht. Verder is er prima te komen, met de camper de stad in is dit weekend niet verstandig maar er rijdt een gratis bus een rondje van de buitenwijk naar het centrum en die gaat elke 10 minuten. We hadden ook nog geweldig mooi weer dus het was een prima dagje, wat rond geslenterd, de markthallen bekeken enzovoort. Er stond ook nog een Nederlandse poffertjes kraam, de Nederlandse mevrouw verkocht veel zagen we later toen we er nog eens langs kwamen. Daarbij is Fremantle gewoon een mooi stadje met veel eind 19e eeuwse gerestaureerde gebouwen. Dus het was helemaal prima. Morgen rijden we een stukje naar het Noorden, er ligt daar nog wat Nederlandse geschiedenis in de vorm van gezonken schepen. We zullen zien.

16-4 Seabird.
Als we vertrekken vanmorgen blijkt de dichtstbijzijnde supermarkt gesloten maar even verder blijkt dat ze hier niet zoiets als algemene sluitingstijden hebben. De volgende is gewoon open. We rijden een stukje langs de kust naar het Noorden. Over tientallen kilometers worden er nieuwe wijken uit de grond gestampt. Op een gegeven moment komen we langs een dorpje, nou ja, een flinke straat met alleen maar modelwoningen. Hoe verder van Perth hoe goedkoper de grond. In Two Rocks, het plaatsje waar we lunchen bieden ze stukken van 600 m2 aan voor $ 113000. We staan bij Leemans landing. Genoemd naar een eerste stuurman op een Nederlands schip die hier in 1658 de kust in kaart bracht nadat in enige tientallen jaren ervoor verschillende VOC schepen waren vergaan waaronder de Batavia in 1629. Daarbij gingen een paar mensen in een open boot naar Java om hulp en de rest bleef achter. Vervolgens ontstond er muiterij, de ene helft roeide de andere uit en toen er hulp kwam werden de meeste muiters opgehangen en 2 gewoon achtergelaten.
Goed, we willen naar Nambung Nationaal park, daar zijn bijzondere zandsteen formaties. Als we na de lunch verder gaan stopt na een uur het verkeer op. Mensen geven lichtseinen etc. Het blijkt dat er een ongeluk is gebeurd en volgens een ranger is de weg 4 tot 5 uur afgesloten. De brandweer komt langs en een paar ambulances
We rijden terug naar een piepklein plaatsje, Seabird. Het ligt 6 km van de kustweg af aan zee. Het waait behoorlijk en eigenlijk mogen we hier niet staan. We zien wel. Erg ver terug willen we nog even niet en in het donker rijden is ook niks. Morgen verder!

17-4, Nambung national park, Jurien Bay
We hadden nog best een rustige nacht, de zeewind ging liggen rond 1 uur vannacht en we werden door niemand gestoord. Toen we wakker werden hadden we nog even de hele vroege ochtendzon maar al snel trok het dicht en het bleef de hele dag zwaar bewolkt. We reden naar Nambung Natonal park. Daar is een bijzonder natuurlijk fenomeen. De kust is een heel groot duingebied en hier is zandsteen ontstaan. Later blies de wind het zand weg en staande zandstenen, pinacles, bleven over. Je ziet in de steen travertin structuren en soms lijkt het op zandrozen die je ook in onder andere Tunesië regelmatig tegenkomt. Er staan er duizenden in de meest grillige vormen. Als je even snel kijkt heeft het wel iets van hele grote menhir velden. Dit was echt heel bijzonder en de moeite waard om te gaan zien. Na de lunch reden we richting Jurien Bay. We vonden een plaatsje in de buurt van de haven, leuk aan een strandje. Een pelikaan vaart heen en weer in de haven. Even na 5 uur kwam een donkerkleurige hele grote zeemeeuw showen, hij dook een aantal malen in het water op zoek naar wat te eten en ging vervolgens uitgebreid toilet op maken, net 30 meter voor ons, prachtig!

18-4 New Norcia
We staan in een stadje dat een klooster is compleet met een school, een tankstation en een hotel. In 1849 of zo zijn hier een stel Benedictijnen neergestreken met de bedoeling de Aboriginals te bekeren tot het Katholicisme. Ze waren met heel wat, er was hier al gauw een monniken en een nonnenklooster. Op de begraafplaats liggen ze apart. Als je er op komt de nonnen aan de linkerzijde en de monniken rechts. Op elk graf staat een plaatstalen kruis met naam, geboortejaar en jaar van overlijden. Zo zijn ze dus gelijk. Hoewel, sommigen zijn wat meer gelijk dan anderen want de abten liggen in een flink graf met een grote steen er op. Er staan ook een aantal witgeschilderde houten kruisen zonder naam of aanduiding. Daar liggen Aboriginals begraven. Ze hebben in ieder geval hard gewerkt want er staan een stel hele mooie eind 19e eeuwse gebouwen. Een ervan was voor een jongensschool met internaat. Nu rest er een museum, een hotel, zijn er rondleidingen en een prachtige kerk met witgepleisterde muren die heel mooi zijn beschilderd. Goed, West Australië, alleen deze staat! heeft een beetje rare eigenschap voor mensen die reizen met een caravan of kampeerauto. Je mag niet vrij kamperen. Op heel veel plaatsen staan borden waarmee ze je informeren. Daarop staat dat het niet is toegestaan te overnachten in een caravan, kampeerauto of tent tenzij die zich op een caravanpark of camping bevindt. Het effect is dat velen zich gedwongen voelen om naar de camping te gaan en controle? Nou vrijwel niet natuurlijk in een van de dunst bevolkte gebieden in de wereld. En daarbij, nogal wat Australiërs hebben zelf ook lak aan. Je vind heel veel tips in de Wikicamp app daarover. Wij hadden afgelopen nacht ook een heel rusige nacht op een prachtig plekje maar raar is het wel.

19-4 Perth
We hadden een rustige rit vandaag, via de toeristische route naar Perth, ongeveer 170 km. We dronken koffie in Toodyay in een leuk parkje even van de weg. Opeens horen we iemand gillen. Er lag een vrouw aan de kant van de weg en ze bleek uit de auto gegooid te zijn door haar man. Ze gilde om haar baby, blijkbaar zat die nog in de auto. Twee mensen hadden het zien gebeuren. Ze had haar arm beschadigd en mogelijk rugletsel. De politie en een ambulance werd gebeld. Even later bleek dat ze nog een zoontje had. Dat manneke was aan het spelen in het parkje en kwam naar z'n moeder. God wat triest voor dat knulletje. Gelukkig hielpen de lokale mensen goed. Toen de politie kwam was een van de eerste vragen of er drugs in het spel was. Nou dat was zo. Na een klein half uur kwam de ambulance, die moest bijna 40 km ver komen en even later een tweede. Ze zijn een poosje bezig geweest en nadat ze haar goed hadden gefixeerd ging ze naar de eerste hulp. Wat triest voor zo'n jochie! Vanavond hoorden we van een Australisch stel dat we ruim 2 weken geleden ergens hadden gezien dat amfetamine achtige drugs een erg groot probleem is hier. Dat was een aparte ontmoeting, ze, die mensen hebben een labrador en toen ze langs kwamen en zeiden hé en herkenden we de hond.......
Goed, deze reis zit er bijna op. Morgenochtend nog 9 km naar Apollo de camper inleveren en dan naar het vliegveld. We zijn 51 dagen onderweg en hebben ongeveer 9300 km afgelegd. We hebben 22 nachten "vrij" gestaan en $ 800,- aan campings besteed. De reis was heel bijzonder, ook omdat we met een nogal primitieve camper rondreden die overigens bijzonde strak op de weg ligt, erg goed stuurt en kwa rijden dus best comfortabel is. Ja...en nu de foto's nog!