6 tot 8 juni van Caraquet naar Gaspe

Datum Maandag 8 juni Plaats Gaspé
Het weer Veel wind, nogal koud maar wel droog
Gisteren zijn we uit Escuminac vertrokken. De provincie Quebec is echt frans, zelfs de verkeersborden zijn hier niet meer tweetalig. Het probleem is niet over en jutter wat aan een kabel en spuit hem in met contacspray. Er verandert niets dus ik denk: Wellicht is het een andere cylinder en trek een andere kabel er af. De motor stopt en is niet meer aan de praat te krijgen. Wat nou weer? Goed ik bel een garage in Zwolle en de chef daar adviseert me de min pool van de accu los te koppelen want mogelijk reset de computer zich dan. Het klopt dat in zo’n geval de motor afslaat en niet meer aan de gang gaat. De computer blokkeert dat omdat hij 2 slechte cylinders ziet. En vertelt hij, als de computer niet reset krijg je hem echt helemaal niet aan de praat en moet e een Fiat garage zoeken. Nou de dichtstbijzijnde is in Ierland of zo want hier op het continent is geen Fiat. Goed, na 35 minuten de accu weer aangekoppelt en.. hij loopt weer. Omdat het in Nederland al wat later is antwoord de garage in Zwolle niet meer. Ik bel de garage in papendrecht. Die kunnen me niet helpen en geven het nummer van een Fiat garage in Alblasserdam. Die mnsen adviseren me de kabels wat op te lossen omdat er waarschijnlijk wat spanning op staat en adviseren geen nieuwe set kabels te kopen. Ok, nog een uur gesleuteld en het Lampje is weer uit. Het wat olie bijgevuld, het motorcomartiment dicht en morgen verder.
Gistermidag toen we op deze camping kwamen werden we weer in het Nederlands aangesproken. Nu mensen die hier op vakantie zijn en met een busje rondrijden. Wel een echte kampeerauto maar compact. Zij gaan nog op bezoek bij kennissen en dan weer terug. Hij, een oud KLM monteur, kijkt vanmorgen ook nogeens onder de motorkap. Als het vloog zou ik je misschien kunnen helpen zegt hij, maar dit zegt me niets.



Datum Zaterdag 6 Juni Plaats Escuminac
Het weer Gisteren en vandaag prachtig. Tegen 8 uur in de avond een bui
Gisteren zijn we uit Baja Sante Ane vertrokken richting Miramichi. Dat is een grote stad qua oppervlak maar niets te doen, we zijn er snel doorgereden. We stoppen regelmatig om van al het moois te genieten. We passeren een paar stadjes met allemaal eem jugenstil kerk, blijkbaar niet zo bijzonder en een periode erg in de mode. We komen tegen de avond in Caraquet aan en gaan eerst langs de VVV. Dat is echt weer klasse, de mevrouw heeft veel moeite met Engels maar ze doet verschrikkelijk goed haar best. Er is een wijnfestival en als we daar een willen kunnen we wel blijven staan op de parkeerplaats, maar ja, waarschijnlijk wel lawaaiig de hele nacht door. Ze geeft ook een aantal campings aan. We besluiten naar de rand van de stad te rijden en te zien of we een leuke plek tegenkomen. Dat lukt achter een mooie oude kerk, zoeen als je ook wel in Bretagne ziet, uit grijs graniet opgetrokken maar met een witte torenspits. Vlakbij zijn een paar restaurants en we gaan uit eten, we komen bij een nieuwe zaak, de bazin is rond 45 en pas 2 weken open. We eten verukkelijk en dat maakt de dag weer mooi. Zatardagmorgen worden we eerst om 5 uur gewekt door een lawaaiige auto en om 7 uur parkeert er een vrachtwagen met spullen vlak tegenover ons. Men is bezig met het bouwen van een steiger en een geluidsinstallatie. Die gaan ze om half acht testen…., Nou ja, lekker op tijd op dus en na boodschappen doen besluiten we een flink stuk te rijden omdat we anders in tijdnood zullen komen voor de familie reunie. Rond 11 uur drinken we koffie bij een kleine vissershaven en ik bel Adrie om haar te feliciteren met haar verjaardag, helaas, verkeerd in de agenda geschreven, ze was woensdag al jarig. Nogmaals sorry Adrie maar het is niet anders. Tegen 3 uur komen we in de provincie Quebec . Opeens krijgen we de schrik van ons leven, het alarmlicht van het motormanagement gaat branden en de motor loopt onregelmatig. Precies hetzelfde als we vorig jaar hadden in Libie. Dat kunnen we hier echt niet hebben. We zoeken snel een camping en willen zonodig morgen of overmorgen terug naar Campbelton, de laatste grote stad de we zijn gepasseerd. Op de camping aangekomen het motordeksel er af gehaald en flink aan de kabels getrokken en geduwd. Ik verbuig ook het contact een beetje en dat helpt. Het euvel is weer verholpen. We hebben een praatje met de camping baas, hij spreekt redelijk Engels maar is de enige in de familie. Ze hebben een klein boeren bedrijf en sinds 2 jaar de kleine camping erbij. Waar we vandaag komen, nou verteld. En hoe we gereden zijn. O, nou dan kom je bij de Canadezen vandaan. Hier wonen Fransen. Hij vertelt ook dat ze niet van die goede scholen hebben en dat er slecht Engels wordt onderwezen. We zullen dus nog een poosje Frans moeten oefenen.