Alles anders dan gepland, nu in San Antonio

Datum 14 maart Plaats San Luis Pass Country park
Het weer Behoorlijk warm en een hele dikke regenbui rond 12 uur vanmiddag
Vridagavond werden we door Linda en Mike afgehaald van het vliegveld in Houston. Wat een geweldige mensen. Ze hadden beiden een koninginnedag T shirt aan dat wij ze vorig jaar hadden gegeven, we zijn het weekend complaat in de watten gelgd maar daarover later. Het was 2 uur rijden naar hun huis en onderweg ons eerste ijsje gegeten. We reden het hele stuk in donker, we waren met hat daglicht meegevlogen en landden net voor donker. In een kwartier is het hier aarde donker. We hadden ca 3 kwartier nodig voor de grens beveiliging en de douane. Het gaf geen enkel probleem maar er was gewoon een redelijke rij en ondanks ons visum moesten we toch vingerafdrukken en een foto maken. Zaterdag hebben we uitgebreid de camper bekeken. Het is een oud beestje van 1989, een Winnebago met een alkoof, 28 voet lang, dus ca 8,40 meter, 2,45 meter breed en een gewicht van ruim 6 ton. Het is een benzine automaat en het verwachtte gebruik is 1 op 3,5. We zullen zien. Het is maar goed dat er een flinke tank onder hangt anders ben je klant bij elke pomp. We hebben zaterdag vreselijk lekker ontbeten, Linda had pasta met vruchtjes en een hele aparte hartig gebak voor ontbijt gemaakt. Dat was het favorite van hun kinderen vertelde ze. Vervolgens hebben we een uitgebreide instructie gehad en hebben we 200 mijl gereden. Eerst een flink stuk naar het noorden, we hebben daar rond 5 uur een traditionele maaltijd gehad in een restaurant die het eten op tafel zet, je krijgt zoveel je wilt en kunt eindeloos bijbestellen, inclusief koffie, thee en cola. Alles voor de prijs van $8,90 per persoon. Het was gewoon erg lekker en na de maaltijd moest je wel zelf de tafel afruimen en de spullen naar de spoelkeuken brengen. Vervolgens zijn we naar een “Pow Wow”van de padvinders geweest. Ze leren die jongelui de traditionele indianendansen en vertellen over de cultuur en het leven van hen. Dat duurde tot tegen 10 uur en daarna terug naar huis, bijna 2 uur rijden. Zondag hebben we de camper ingepakt, nog wat instructie gehad, de tanken gevuld(benzine en water), de motorolie en de automatische versnellingsbak gevuld en zijn we op bezoek bij vrienden van hen geweest. Een artistiek stel, hij werkt voor een fotograaf en maakt (prachtige) schilderijen op bestelling. Later weer thuis bij Mike en Linda weer erg lekker gegeten, wat gedronken(Mike had een hele lekkere honingwijn gemaakt. Die smaakte echt prima. Vanmorgen hebben we afscheid genomen en rond half negen zijn we vertrokken richting Galveston. We rijden min of meer langs de kust tot bij de Mexicaanse grens is de bedoeling en gaan dan westwaards. Het is hier honderden kilometers moerassig gebied, juist boven de zeespiegel en alle huizen, we denken vrijel allemaal tweede huizen staan op palen ivm overstromingen die optreden als er een zware storm is en dat gebeurt nogweleens. We staan op een camping van de County, de lokale overheid, we wilden naar een staatscamping maar die was vol, het is voorjaarsvakantie hier. We hebben nog wat dingen van de camper bekeken en onderzocht hoe een en ander werkt. Het is mooi geweest vandaag, morgen verder naar het zuiden.
Datum Dinsdag 22 maart Plaats Three Rivers, TeXAS
Het weer Warm en zonnig, ca 30 graden
Eindelijk weer wat schrijven. We hebben een weekend gehad zoals we dat niet meer hopen mee te maken maar daarover later. We zijn in Pharr, een plaats in het Zuiden van Texas, direkt tegen de Mexicaanse grens aan geweest. We hebben daar Jim en Elsie Dekrey, de ouders van Mike bezocht. Zij overwinteren daar al 15 jaar. We kwamen donderdag middag, op Herman zijn verjaardag dus, aan, rond 2 uur in de middag. Toen we ons gingen melden bij de receptie kwam Jim bij toeval de hal binnen, we hoefden dus niet te zoeken en gingen snel naar het gekozen plekje. Het was echt geweldig Jim en Elsie weer te zien en na wat in het park te hebben rondgekeken te hebben begrijpen we wel dat ze het daar naar hun zin hebben: Nog wat warmer in de winter dan in Zuid Spanje, een camping met erg veel activiteiten voor ouderen, Van Kaarten maken tot een taal leren, shuffle board tot golf, tennisbanen, dagelijkse fitness, hobbyclubs etc, ’s Zondags kerk en veel, heel veel ouderen die daar de hele winter neerstrijken, er zijn ca 1200 plaatsen. Allemaal naar Amerikaanse maatstaven ruim, voorzien van water electriciteit en rioolafvoer. Je sluit je camper, fifthwheeler of caravan aan en je hebt de hele winter er geen omkijken naar. Vrijwel alle camperaars hebben er een auto achter hangen voor lokaal gebruik. Echt schitterend dus voor en dat alles voor $15, per nacht, alleen voor het golfen moeten ze iets bijbetalen.
We hebben ook alweer een nacht bij een Walmart gestaan, erg leuk en de hele nacht een bewaker op het parkeerterrein, veilig dus.
Donderdag was st Patricksday had iemand uitgevonden, een stel uit Minnesota. We werden bij hen uitgenodigd voor de maaltijd, erg gezellig, lekker en prachtig om zo met ca 10 personen ook een poos bij te praten over van alles en nog wat. Vrijdag zijn we wat rondgereden met Jim en Elsie, we hebben de hekken aan de grens met Mexico gezien, de Rio Grande en een farmersmarkt bezocht. Papaya’s van 2 kilo voor een Dollar, 20 hele lekkere crapefruits voor 2 etc.
Zaterdagmorgen zouden we verder gaan richting Laredo. Jim had een taak: hij moest pannekoeken bakken voor het ontbijt van ca 400 mensen en daarna oefenen voor het zingen in de kerk zondag. We ginen luisteren naar het zingen, hij was wat moe en na ca 20 min was er genoeg gedaan. We wandelden terug naar de camper pakten de laatste zaken in en gingen afscheid nemen. Het was half tien. Jim was niet in orde en op een gegeven moment zakte hij in elkaar. Hij had, naar later bleek een zeer ernstige hartaanval. Elsie belde snel iemand op de camping die dokter was en daarna de ambulance, gelukkig was die snel terplaatse. We zijn niet weggegaan maar met haar mee naar het ziekenhuis. Ze heeft vandaaruit haar kinderen gebeld, Jim lag meer dan 2 uur op de OK. Toen hij de ok afkwam konden we een blik naar binnen werpen: het was een slagveld, het lag vol met resten plastic verpakking van medisch materiaal, er lag wat bloed op de grond, ik zag spuiten liggen, kortom, het team van 6 personen had zich het apezuur gewerkt en hij leefde nog. Er was niet veel hartslag, hij werd beademd kreeg allerhande medicijnen toegediend en dat hele team kwam duidelijk bezweet, moe, opgewonden door het succes uit de ok en bracht hem gezamenlijk naar de intensive care. Later bleek dat hij een aantal malen een hartstilstand had gehad, er werd een ader gedotterd, een stend ingebracht en hij kreeg een pompballon in de aorta die het hart moest ondersteunen. ’s Middags tegen 3 uur kreeg hij weer een hartstilstand. De cardioloog vertelde later dat hij 7 maal is gereanimeerd en dat het hooguit een kwestie van 20 minuten was en hij had het niet overleefd.
Bijzonder gelukkig kwam hij in een speciaal hartziekenhuis terecht, maar 5 minuten rijden van de camping, naar later bleek het beste van texas en in de top tien van de VS.
Zaterdagavond waren Mike en Linda er, zijn moesten bijna 700 km rijden en hadden dat in 8 uur gefikst, soms een beetje te hard gereden vertelde Mike. Twee dochters, Kathy en Cindy zouden Zondag komen, zij komen een stuk verder weg, de een uit Zuid Dakota en de andere uit Kansas City. We zijn zondagmorgen mee naar het ziekenhuis geweest, Jim was redelijk stabiel en men ging proberen de pompfunktie van de ballon te minderen en ook wat minder chemicalien toe te dienen. Dat bleek nog niet te lukken. Wij besloten verder te gaan richting Laredo, langs de Mexicaanse grens naar het Noorden. Na de lunch, vlak na het plaatsje Roma zo tegen half drie stopte de motor plotseling en konden we nog net naar de kant manoevreren. We probeerden de AAA te bellen om ons te leten wegslepen. Helaas lukte dat niet, heb ik Mike gevraagd, mijn AAA nummer doorgegeven en hij zou bellen. Na een poosje ben ik naar een benzine station teruggelopen, ca 1 km en heb vandaaruit ook naar de AAA gebeld. Ze zouden een sleepwagen sturen. Toen ik terug liep kwam er een wagen van de lokale sherrif langs. Erg vriendelijk en behulpzaam. Ze vroegen me gewoon 911 te bellen en, “dan wordt je altijd direkt geholpen”vertelden ze. Ok rond kwart over 6 kwam de sleepwagen. Mike was aan het regelen geweest voor een garage, die was weer terug in Pharr. We zijn teruggesleept naar Pharr, de chaufeur was daar wel blij mee vertelde hij want hij kreeg voor het slepen $200 per uur en is ruim 6 uur bezig geweest. Dat AAA lidmaatschap koste me $105 en was dus een prima investering. Op de camping ontmoetten we dus ook 2 zussen van Mike, Katy en Cindy. Maandag is de wagen gerepareerd, de airco op de motor is ook gelijk meegenomen. Maandag 2 keer bij Jim op bezoek geweest, het ging onvoorstelbaar goed met hem, in de loop van de morgen hebben ze de ballonpomp verwijderd, de narcose stoffen en andere chemicalien verminderd en rond half drie werd hij een beetje wakker, herkende iedereen en was eigenlijk weer redelijk aanspreekbaar. De tube werd uit de keel gehaald en ’s avonds kon hij weer een beetje praten, onvoorstelbaar hoe snel je uit zo’n levensgevaarlijke situatie weer op kunt krabbelen, hij is tenslotte 77 jaar.
We hebben ook gemerkt hoe de mensen meeleven, ze hebben het druk om iedereen bij te praten en een aantal mensen zorgt voor eten, er hoeft niet gekookt te worden, men is echt begaan met Jim (en Elsie uiteraard).
“Onze”, Mike zijn camper was weer gerepareerd en wij besloten vanmorgen weer verder te trekken maar via een aangepaste route. We willen niet meer honderden kilometers door een verlaten gebied rijden met deze camper totdat we er eerst weer een paar duizend goede kilometers mee hebben gereden. We zijn naar het Noorden gegaan en richten ons nu op San Antonio. Het was vandaag veel warmer als Zondag en in de loop van de ochtend ging de motor temperatuur richting maximaal. Hij werd niet echt te warm maar toch, we blijven een dag in Three Rivers, we staan op een fantastisch mooi State Park en gaan morgenochten naar de stad, 17 km terug om naar de motor temperatuur te laten kijken en de radiator schoon te spuiten, wellicht dat dat helpt. Daarna met goede moed verder. Alles werkt verder goed, ok, de airco op stroom is lawaaiig maar het koelt goed, de generator is echt prachtig, stoppen langs de weg starten en de koffiezetter aan. Er is altijd warm water in de boiler want die warmt op op de motor, de wc kun je net zo gebruiken als thuis en de tank is zo groot, nooit vol. De koelkast is echt stukken beter als die bij ons in de camper, het bed slaap goed,kortom, prima allemaal en morgen weer een dag.
Datum Woensdag 23 maart Plaats Three Rivers State park
Het weer Warm, zon, ca 30 graden
We zijn vandaag op dezelfde plaats gebleven. We zijn naar de stad vlakbij geweest, nou ja, een plek van 19000 inwoners, een hele grote rafinaderij en verder gewoon een boeredorp.
Bij de eerste garage gevraagd of ze de radiator konden uitspuiten met perslucht. Dat was geen enkel probleem en de temperatuur leek lager te blijven. Als het weer opdoet spuit ik het uit bij een car wash. Gisteravond zagen we een armadillo, een gordeldier. Die kwam zomaar langs waggelen en snuffelde rond om zijn kostje bij elkaar te vinden. Mike vertelde vanavond dat hij ze maar tweemaal levend heeft gezien en honderden keren dood langs de weg. Onderweg zagen we een stel gieren langs de weg. Op de terugweg bleek er een kadaver te liggen. Nuttige vogels! Vanmorgen bij het benzine tanken kwam ik er achter waarom de wagen gisteren naar benzine stonk: Ik was de dop vergeten toen ik gistermorgen in Pharr tankte. Gelukkig zit er een automatische sluiting op dus de schade viel wel mee en we tankten vlak naast een Ford dealer. Er aardige mensen die me een nieuwe dop verkochten en meeliepen naar de wagen om te zien of het de goede was. Vanavond kregen we weer goed nieuws van Jim, hij zat op vanmorgen en had een stukje gelopen. Als het even mee zit is hij snel uit het ziekenhuis. Vanavond viel de stroom uit toen we de magnetron en waterkoker tegelijk gebruikten. Na lang zoeken en een SMS de schakelaar gevonden, die weer omhoog gezet maar er gebeurde niets. Het blijkt dat je zo’n zekering eerst met enige kracht verder naar beneden moet drukken en daarna omhoog. Ja hoor het werkt weer. Rare jongens die Amerikanen. Wij gaan morgen richting San Antonio, een grote stad met een aantal bezienswaardigheden en een leuke binnenstad zegt men. We zullen zien.
Datum 24 maart Plaats San Antonio
Het weer Lekker warm en zonnig, ca 28 graden
Vandaag naar San Antonio gereden. We hebben onderweg uitgebreid gewinkeld bij den Walmart. Daarna hebben we bij de farmacie gekeken naar de voedingssuplementen die de dokter Jannie had voorgeschreven. Helaas, die zijn daar niet te koop. We zullen het op een nadere plaats nogeens proberen. We staan op een camping vlakbij de stad, met de bus 2 mijl naar het centrum dus prima te doen. Verder hebben ze hier een erg hoge waterdruk, ca 11 bar en heb je een drukreduceer nodig voor je de waterslang naar je motorhome aansluit anders pers je van alles kapot. Demensen waarschuwen ervoor en verkopen uiteraard de drukreduceer, handel is handel. Morgen op stadsbezoek