Vandaag in Seaport, Maine, morgen naar Canada

Datum Donderdag 28 mei 209 Plaats Seaport, Maine
Het weer Vanmorgen zwaar bewolkt en miezerregen. Na de middag droog en later zonnig, temp ca 17 graden
Toen we opkwamen was het druilerig en de wolken hingen laag. Tijdens het ontbijt zien we hoe meeuwen dat doen. Die komen aanvliegen met een mossel of zo in hun bek maar die krijgen ze niet open. Als ze zo’n 20 meter boven een rotsblok zijn laten ze het vallen en pikken hem dan op van de grond en kunnen hem leegeten. We zien dat verschillende meeuwen doen. Na het ontbijt hebben we nog even gekeken of de mensen waar we vlakbij stonden thuis waren maar we zagen niets. We hebben toen maar een zakje met een kaart en een paar kleine Delftsblauwe klompjes aan de deur gehangen. Daarna naar het State Park gereden. Het is echt eenb lust voor het oog! Echt geweldig! We hebben veel mooie plaatsen gezien maar deze hoort zeker bij de top 5. Het heeft veel weg van de Lofoten maar omdat je een stuk zuidelijker zit en daardoor de temperatuur in de zomer een stuk hoger is (en in het algemeen in de winter een stuk lager) is de vegetatie toch weer net een beetje anders. Terwijl we op de (het is de enige die we zien in het park) parkeerplaats stoppen zien we nog 2 andere mensen. We hebben al gauw weer een praatje. Ij zijn hier ook met vakantie en komen uit West Verginia. Vanmiddag besluiten we naar de camping in Seaport te gaan en zetten het adres in Keetje (onze routeplanner). Dat gaat prima tot we plotsklaps voor een brug staan met aan de linkerkant douane. We zijn al te laat om te stoppen en rijden naar dee andere kant. Aar zijn we in Canada. De grenswacht vraagt wat we komen doen. Als we vertellen waar we heen willen glimlacht hij en vertelt dat we terug moeten omdat we het eiland alleen via deze brug kunnen verlaten. Er is ook wel een veerdienst maar die vaart alleen in het vakantieseizoen.. Ok zeggenwe, dan draaien we en gaan we terug. Ok zegt hij, goede reis verder. Terug in de VS moeten we ons paspoort laten zien en vragen ze wat we komen doen. OK zegt de man, wilt u daar een beetje verder aan de kant gaan staan en dan komt er straks iemand naar uw wagen Ok, even later komt er een mevrouw en die vraagt waar we vandaan komen, Ze vertelt ook dat ze zoiets nog nooit bij de hand heeft gehad en dit ook moet leren. Ze wil van alles weten, hoe die wagen hier is gekomen en of we daar papieren van hebben. Die wil ze wel even zien. Goed, de map met papieren opgezocht en haar de bos gegeven. Wanneer gaat u weer terug vraagt ze, en hoedan wel? Per vliegtuig? Heeft u een tcket dan? De vluchtgegevens wil ze ook hebben en ze wil van alles kopieen. Ik ga met haar mee naar het kantoor en nadat ze alles heeft gekopieerd belt ze naar de douane in Baltimore om een en ander na te vragen. Ze zegt dat ze nog wat mist volgens haar maar aan de andere kant wordt blijkbaar gezegd dat alles in orde is. Ik krijg de papieren terug, ze bedankt voor de medewerking en wenst ons goede reis. Ja maar wel een half uur gestaan. Ok, na wat gezoek vinden we de camping want Keetje is goed van slag, ze stuurt ons alle kanten op behalve de goede. Morgen blijven we hier een dag.
Datum Woensdag 27 mei 2009 Plaats Winter Harbor
Het weer De hele dag regen en koud, ca 15 graden
Vandaag regende het vrijwel de hele dag. De man van het postkantoor gisteren vertelde dat al. Waarschijnlijk morgen ook nog regen. We zijn vanmorgen langs de Alpaca farm gereden. Helaas nog dicht maar hetstelde ook niet veel voor. We zijn binnendoor verder gereden, richting noord oost en rond half elf zagen we de Atlantische oceaan. We stopten voor een winkel , terwijl we binnen liepen begon het te regenen en dat is niet meer opgehouden. Verder naar het Camden Hills nationaal park. Bij de ingang aan de ranger (eigenlijk rangster, een mevrouw dus) gevraagd hoe het zat met het mooie uitzicht. Nou, met een mooie dag als de zon schijnt is het prachtig vertelde ze maar nu zit je in de wolken daarboven. Aar wil je niet op onze camping staan? Nou ee, het is 10 voor twaalf dus dat vinden we een beetje vroeg. Nou, als je na 4 uur terugkomt ben ik er niet meer maar zoek dan maar een plaatsje en kom morgenvroeg dan maar om af te rekenen. Water, electriciteit, lozen en gratis draadloos internet. Nou prachtig maar nu gaan we de stad bekijken. Ook leuk, je kunt er mooie boottochten maken maar ja, wel als de zon schijnt. Goed, we besluiten een flink stuk te rijden en willen eigenlijk ook eens niet op een Camping staan. Rond 4 uur bereiken we de Scoonic National Scenic Byway, zeg maar een nationele touristische route, we passeren een paar dorpjes en komen in Winter Harbour, bijna op het einde van een schiereiland waar de weg overheen loopt. We kijken hier eens rustig rond en zien een grote parkeerplaats met wat rommel en een paar vrachtwagens. Eraast staat een prachtig huis aan et water. We lopen erheen en als we aankomen wenkt iemand van binnen: Kom maar binnen! We lopen gewoon bij iemand het huis binnen en vertellen dat we…. Nee, wat een geweldig huis is dit en wat woont u mooi! Of we de man al jaren kennen. Zijn vrouw zit aan de telefoon en kijkt verwonderd (wat wil je??) Goed we vragen hem of dit publiek terrein is of prive. Nou de pakeerplaats voor zijn deur is prive maar daarvoor aan het water kun je gewoon gaan staan, niemand valt je hier lastig vertelt hij. Hij vertelt ook nog dat zijn huis ruim 50 aar oud is en hij het heeft laten bouwen. 10 aar geleden hebben ze het uitgebouwd, echt een geweldig mooie kamer , je zit direkt aan zee terwijl e zo binnen zit. Zo, dit maar eens proberen vannacht en morgen zien we wel weer verder
Datum Dinsdag 26 mei Plaats Wiscasset Maine
Het weer Later in de middag bewolkt, eerder een mooie dag, het wordt wel fris
Lean-TO
“Weet jij wat Lean-to betekent?”. Nou nee, uhh mager, ook mager?? Nee het is to met een o. Ok, Geen idee. Het zal wel niets met dik of mager te maken hebben. Nee, het staat op de plattegrond vande camping…. O het zijn huisjes, maar dan net als een abri, dus geen voorkant. Bill Bryson schreef al: “ze zetten ze zo neer dat de wind er altijd vol in waait”. Nou die verhuren ze ook, het park in Woodford zat vol met muggen en die open hokjes werden daar gewoon verhuurd. Ze hadden er ook nog een voor minder validen…… eke mensen hoor, of grote dure spullen of slapen onder zo’n afdak, een stuk zeil ervoor en prima, een groot kampvuur en je hebt een prima weekend..

Vandaag zijn we de staat Maine ingereden. Het landschap wordt meer atlantisch, openstukken in het bos, je voelt de koude wind van zee. Als we een kwartier onderweg zijn zien we het kleinste postkantoor van de VS. Omdat we een paar kaarten willen versturen stoppen we er en na het kopen van postzegels komen we er niet weg. Aar we vandaan komen, waar we heengaan en waar de man vandaan kwam. Hij had met zijn vrouw ook 2 jaar rondgetrokken en was uiteindelijk daar terecht ekomen. Zijn vrouw deed maatschappelijk werk voor native americans (Indianen). Zij is ook half indiaans vertelde de man en voor de adere helft Japans. Zijn voorouders waren een mengelmoes van Duits, Engels, frans en Portugees. Bij de staatsgerens zijn we nog even naar het welkomstcentrum gegaan en hebben wat info gescoord. We hebben bij een winkelcentrum gekeken om daar te ovenachten maar dat vonden we niet zo’n goede plek. Toch aar weer een camping. Morgenochtend willen we naar een Alpaca farm en vervolgens lags het mooiste gedeelte van de kustweg rijden. Hopelijk blijft het weer goed, de man van het postkantoor voospelde regen.