Fairbanks en Denali park

Fairbanks
We zijn in Fairbanks aangekomen, het meest Noordelijke punt van de reis. Vanmorgen zijn we uit Tok vertrokken, voor vertrek hebben we nog een praatje met een Canadees op een BMW motorfiets. Hij had ook al jaren de wens om eens in Alaska te zijn en ging nu terug via de "top of the world" highway, dus via Dwason city. We vroegen of die 50 km onverharde weg dan geen probleem was. Nou zei hij, de weg hierheen, zo'n 110 km wegwerkzaamheden, dat was veel beroerder op de motor, ja dat kunne we ook wel begrijpen. Voor vertrek gaan we bij het "public land" info centrum langs. We worden daar bijzonder enthousiast en vriendelijk geholpen. De mevrouw vertelde dat we overal in Alaska vrij mogen camperen tenzij er een verbodsbord staat. Dus ook overal langs de weg, bijv op parkeerplaatsen mag he gewoon overnachten. Ze voorziet ons van een kaart met alle park campings met bijbehorende info en wat telefoonnumers , oa om de boot van Whittier naar Valdez te boeken. We vertrekken. We zien vandaag geen wild langs de weg, Lleen een "Golden Eagle" een grote donker gekleurde arend, hij zweeft hoog boven de bergen en maakt optimaal gebruik van het beetje termiek dat daar lokaal is. We krijgen een paar felle regenbuien en moeten soms vaart minderen tot ca 50 km per uur vanwege de regen. In North Pole passeren we het huis van de kerstman, het hele jaar kun je daar zijn spulletjes kopen. We rijden verder naar Fairbanks, rond 4 uur in de middag zijn we er. We zoeken de lokale Walmart op want we willen weer een keer gratis staan. Daar is een deel van het parkeerterrein ingericht als camping. We staan er uiteindelijk met zo'n 30 combinaties met oa een paar huurwagens en een Zwitser, die zijn al ruim 2 jaar onderweg met een Mercedes busje, een 4 wiel aangedreven, dat wel. Hij vertelt dat ze nogal wat technische problemen hebben gehad maar steeds, met name in Zuid Amerika goed zijn geholpen. We zien ook een Nederlandse Volvo 240 van ongeveer 1999 staan. Als we uit de winkel komen staat er iemand bij, hij is Jacob Schaap, Volvo dealer in Lelystad en begeleidt met nog iemand een klassieke Volvo rally vanuit Panama stad. Ze zijn daar 4,5 weken geleden vertrokken en overmorgen ochtend leveren ze de wagens af voor verscheping in Anchorage. Ze hebben dan 17000 km gereden, een aantal malen meer dan 1000 km op een dag. Het was prachtig vertelt hij en er. Was vrijwel geen pech dus ze haddn niet veel hoeven te sleutelen. Hij is helemaal verbaasd hier een Nederlandse camper te zien. We gaan moregnochtend eerst naar het lokale infocentrum, zien of we een plekje op de camping in het park kunnen boeken en als het weer goed is gaan we een dag het park in. Met een bus, dat wel want aan lopen is geen beginnen aan het is 2/3 grootte van Nederland en er naast ligt een State Park, dat is ongeveer net zo groot.
20-8, Fairbanks naar Denali
Gisteravond vrij laat haddeen we nog een gesprek met een Zwitser, die zijn met een oud Mercedes busje al twee jaar onderweg. ze zijn gestart in Buenos Aires en eerst naar Vuurland gereden, vervolgens hebben ze bijna alle Zuid Amerikaanse landen aangedaan. Het meest verrast waren ze van Colombia, je zou daar veel last van drugs bendes verwachten maar ze hadden geen last gehad. Ze hadden een paar keer pech gehad maar alle keren was dat prima verholpen door lokale garages. Of en wanneer ze terug naar Europa gaan kwam er niet zo uit, ze hebben het blijkbaar te goed naar hun zin hier. Vanmorgen zijn we eerst naar een public land infocentrum gegaan en hebben vandar uit een camping in het Denali Park geboekt voor twee dagen en tickets voor een bus in het park. Morgen gaan we een rit van totaal ca 8 uur maken over de enige weg in het park, die is 150 km lang maar wij doen de eerste 106 km.
Nog in Fairbanks hebben we gas en diesel getankt, vuilwater leeggemaakt en schoonwater gevuld en vervolgens op weg. Het is niet zo ver, ruim 200 km. De route is echt prachtig, met name de eerste 100 km. Op een mooie uitzichtplaats stopten we en werden direkt bekeken. Het bleek een bus Duitsers te zijn uit Beieren, even later stopt er een auto en worden we aangesproken door een Italiaans stel, zij zijn onderweg met een huurauto, die hadden ze na een lange treinreis opgepikt in Skagway en nu waren ze onderweg naar Anchorage, daar wordt de wagen weer ingeleverd en gaan ze per boot verder naar Juneau, de hoofdstad van Alaska, vandaar varen ze weer wat verder en tenslotte zijn ze van plan om naar Vancouver te rijden, het laatste stuk en vandaar. Weer naar Toscane te vliegen. Ook mooi!
Onderweg komen we in een oud en beetje vervallen dorpje, Nenana, het is intussen al 1 uur en weg schieten voor geen meter op maar dat geeft niet, we sukkelen door het dorpje, ooit ontstaan omdat er een rivierkade was en een treinstation. Troosteloos maar het is ook mooi. Wat verder langs de weg zien we plots een moose, tot zijn buik in het water en met het gewei in het water wroetend. Het is het enige wild van vandaag. Even verder is men aan de weg aan het werk, wachten op een pilot truck, 15 km zachtjes rijden, er rijdt een sproeiwagen langs. Er rijdt al een poosje een opzetunit achter ons. Als we stoppen stopt hij naast ons, het is het stel uit Tok, nog steeds onderweg naar hun dochter, het blijkt dat die een stuk zuidelijk van het Denali park woont. Het was niet zo goed met haar vertelt de man, ze is in het ziekenhuis opgenomen en moet met spoed een operatie ondergaan. Toch zeggen ze nog een nacht in Denali te blijven. Het is blijkbaar lastig elkaar te begrijpen, wij zouden ons extra haasten om te zien of er hulp nodig. Het wordt nog een poosje takkeweer, heftige buien maar als we bij het park komen klaart het wat op, we gaan naar de inschrijf balie, ik wil een nationale parkpas voor een jaar maar die moet weer ergens anders worden gekocht, ook goed dat doen we en tegen vijf uur staan we op een leuke plek in het bos. Er staan waarschuwingsborden dat er regelmatig beren lopen, we zien er geen. Morgen met de bus het park in!
21-8 donderdag. Vandaag gingen we met de shuttle bus het park in. Je kunt die bespreken voor het moment van vertrek. Als je het onderweg wat langer wilt bekijken of wilt wandelen dan stap je uit en pak je een volgende bus. We hebben de hele dag dezelfde bus gehouden, we hadden een prima chaufeur die erg veel van het wild afwist en goed kon vertellen, ook belangrijk!
Het is allemaal super georganiseerd maar de busen zijn wel van jaren 50 vorige eeuw. We zien er ook twee kapot staan vandaag. Als we weggaan om half negen is het nog hartstikke koud maar met het weer treffen we het, de zon komt door, het wordt vrijwel helder en met de middag hebben we een prachtig uitzicht op mount Mc Kinley. Met de dieren treffen we het ook, we zien 6 grizlyberen vandaag waarvan 1 op ca 50 meter en een andere die lamgs de bus loopt. Op dat moment komt er net een fietser aan. Die stop op ca 50 m afstand, die heeft ook zijn beermoment wel vandaag! We zien 2 kuddes Dahl schapen hoog op de rotsen en in de middag 2 maal een vos, eentje vlak langs de bus we zien ook regelmatig kariboes maar steeds van een behoorlijke afstand en op een moment is er opeens een grote marmot, vlak langs de weg, prachtig. Op het keerpunt stoppen we voor zo'n 3 kwartier en daar zien we opeens het stel uit Illinois weer, zij hadden een bus vroeger en hadden een camping een klein stukje buiten het park gevonden. Zo zie je maar klein wereldje. Morgen doen we wat opruimen, de was en vervolgens een klein stukje naar het zuiden.
22-8 we zijn nu, vanmorgen na het ontbijt naar het info centrum/ winkeltje gegaan, ze hebben hier in het NP ook wasmachines en het was weer tijd om een was te draaien. Verder is er ook internet dus mail checken etc. Het was vanmorgen vroeg rond het vriespunt maar nu staat de zon strak aan de hemel en wordt het snel lekker. Na alle werkjes gaan we straks verder, daarover de volgende keer.