Zuidelijk Alaska

22-8 onderweg
Vandaag hadden we een rustige dag, dachten we maar er gebeurde toch nog heel wat. Vanmorgen heeft Jannie eerst een was gedaan en ik heb de email gecheckt en Corrie nog even gebeld, het was thuis al avond, dat heb je met 10 uur tijdverschil met Nederland. Even voor we vertrekken hebben we een praatje met de mensen die met hun camper naast ons op de parkeerplaats staan. Dat is weer een heel leuke ontmoeting. Beiden zijn in Nederland geboren en als kind met hun ouders naar Canada verhuisd. Als je elkaar dan hier vindt, dat is toch mooi? Het zijn Garry en Sonja Wolters en ze komen uit de buurt van Vancouver en Sonja spreekt nog goed Nederlands, Garry minder, hij vertelt dat er thuis Fries gesproken werd en later deed hij meer met Engels.
We vertrekken richting zuiden, de route is echt prachtig en af en toe zie je rechts van de weg Mount Mc Kinley, ruim 6200 meter hoog, de hoogste berg van Noord Amerika. We stoppen regelmatig om van de mooie omgeving te genieten. We besluiten om niet zo ver te rijden vandaag en zoeken een State Park. Net even voor we de ingang van het park inrijden, zo'n 400 m er voor zien we een volwassen zwarte beer op de weg, als we met de wagen zachtjes naderen vlucht hij het bos in als we op zo'n 50 meter zijn. Nou zeggen we, moeten we straks oppassen voor beren op de camping? We blijken de verkeerde afslag te hebben genomen en komen op een herdenkingsplek. Er is daar iemand die ons de weg wijst, we zijn 300 meter te vroeg afgeslagen. Op de vraag of ze regelmatig beren zien zegt hij jawel maar de laatste dagen is er niets gesignaleerd. Nou zeggen we, 5 minuten geleden hier vlakbij op de weg dus! Ok, geen probleem dus maar als we later een stukje gaan lopen nemen we toch maar bearspray mee, je weet maar nooit. Goed verder geen beren gezien dus. Verder heel lekeer weer, we hebben ruim een uur in de zon gezeten. Als we vanavond na het eten nog even over de camping lopen, iedereen die buiten zit roept goeienavond, is er een stel waar we wat langer mee kletsen. Het zijn Inge en Mike, Inge is Zweedse, ze is opgegroeid in Perstorp en Mike is van origine Noors, zijn voorouders kwamen naar New England in 1633 en hij is geboren en opgegroeid in New Mexico. Ze hebben elkaar hier ontmoet enzijn al ruim 30 jaar getrouwd, wonen al die tijd al in Alaska en willen hier nooit meer weg. We moeten appelcider meedrinken, krijgen zalm en toast en weer eigen gerookte zalm en geweldige verhalen over hun reizen, een geweldig leuk maar ook een beetje gek stel we krijgen nog stukken zalm en pumpernickel mee naar de camper. Alles bij elkaar een heel toffe dag en twee keer hele leuke mensen ontmoet. Morgen weer een stukje richting Anchorage, dat is nog 250 km we zien wel waar we uitkomen.
23-8 zaterdag
We rijden vandaag een stukje naar het zuiden en gaan een stukje van de doorgaande weg af naar Talkeetna. 4 km voor het dorp zit een te gek cafe, cafe Flying Squirrel, ze bakken hun eigen brood enpizza's in de houtoven. We wippen even aan en kopen een heel lekker speltbrood, echt jummie na al die kleffe zooi. Het blijkt een dorp het een hoog Valkenburg gehalte, het is druk met toeristen en er zijn parkeerverboden en zo. We wandelen een poosje door het dorp en kijken of er een leuke plek is om te blijven. Die is er niet behalve een nogal dure camping. We besluiten wat verder te rijden. Achter ons rijdt een stukje een opzet unit en....ja hoor, Gary en zijn vrouw uit Illinois zitten weer achter ons. We stoppen en maken weer even een praatje. Hij had vandaag een rondvlucht over de gletsjer en Mount Mc Kinley gemaakt. Erg mooi vertelde hij. Vandaag gaan ze naar hun dochter. We hadden niet precies begrepen waar die woont maar dat is in Willow, halverwege richting Anchorage. We zoeken verder en zien een State recreational area, even kijken en ja hoor, daar kunnen we staan. Het kost wel $ 20,- maar dat is beter als op een dure camping aan de snelweg.
Als we net staan en een stukje willen gaan lopen komt er iemand op onsaf en begint gewoon te praten. Hij is een ex leger man en heeft 25 jaar in Alaska gewerkt voor defensie, met name bij het onderdeel dat de grote radarinstallaties onderhoudt. Hij verteld dat hij meer vlieguren heeft gemaakt als sommige piloten, een poosje scherpschuuter is geweest, volgens mij ook in Afganistan, was eens in z'n hoofd geschoten en had hele series operaties gehad, de laatste liet hij het litteken zien maar dat was van een hernia. Hij vertelt dat hij werd overgeplaatst naar West Verginia maar dat vond hij niks daar en is met pensioen gegaan en weer terug naar Alaska. Nu was hij bezig om zijn camper te verkopen, volgens hem zijn die in Alaska veel duurder dan elders in de VS en zo was er iets te verdienen. Goed we komen bij hem weg en gaan een stukje lopen. De montana creek is een aardig stroompje waar veel zalm zit en we schijnen midden in het seizoen te zijn. We lopen wat door het bos, bearspray mee want er zijn er hier veel, geen beer gezien natuurlijk, zo gaat dat als je ze verwacht, bij de beek zien we wat mensen vissen en als we van een brug naar beneden kijken zien we een aantal hele beste zalmen in het water. Als we even verder kijken zien we ook honderden dode zalmen. Als zalmen hebben gepaard en kuit geschoten gaan ze dood. Ze liggen hier bij honderden dus, de beek is ermee bezaaid. Omdat een ranger ons gisteren vertelde dat de grizly's hier niet op zalm jagen maar dode uit de rivier eten zouden er dus best beren kunnen zijn maar zoals gezegd, niet een gezien. Als we terugkomen
Iigt er een T shirt op de stoel, blijkbaar heeft die praatgrage Amerikaan het daar neergelegd. Een beetje teveel van het goede is dit, we zullen maar niet reageren.
24-8 Palmer, bij de Knik River.
Toen we vanmorgen na het opstaan alles open deden was die rare man alweer vertrokken. Het weer is niet zo tof, een graag of 12 en een druilerig regentje, dat zal de hele dag aanhouden. We vertrekken richting Anchorage en na een half uur, het is half 11 stoppen we voor koffie. We passeren verschillende rivieren waarin heel druk wordt gevist maar we zien nergens meer dode zalm, we zien geen beren ook, we zien helemaal geen wild vandaag. Hoewel, opeens zegt Jannie "kijk daat zit iemand beneden bij de beek". Ik kijk en ja hoor daar zit iemand breeduit in haar blote kont een plasje te doen, geen idee dat ze precies in het zicht van twee mensen in die RV zit. Nou ja, kan gebeuren, je moet maar nodig moeten. We rijden verder en besluiten naar Knik te rijden, een plaatsje aan een zeearm ten noorde van Anchorage. De tom tom brengt ons wel ergens maar dat is echt nergens, aan een doodlopende weg vlkabij een meertje. We rijden terug en gaan richting Palmer, dat schijnt een plaats te zijn waar erg veel groente wordt gekweekt. Voordat we de stad inrijden komen we langs de Fairground, zeg maar de plek waar de jaarlijkse kermis wordt gehouden, het is er rete druk, het lijkt wel of heel Anchorage hier zit en er is een hele grote kermis, dat wel. In oud Palmer staat een antieke lokomotief en er is een feestje bezig, we lopen wat rond en kijken of we iets leuks voor vannacht kunnen vinden, maar helaas, niks, we zien het plaatselijke infocentre en gaan daarheen. Er is wifi dus even de mail checken. We proberen een mevrouw waarmee we via de mail contact hadden te bellen maar die is niet thuis, goed we vragen bij het info centre en die aardige jonge dame geeft ons een stadsplattegrond en wijst ons een plek bij de rivier, en public use area waar iedereen gebruik van mag maken. Alle campings zijn vol zegt ze, vanwege de fair maar je kunt daar heel mooi staan, je ziet het vanzelf want er staan altijd een heleboel RV's. Ze heeft trouwens wat met Nederland, ze is er geboren. Haar vader werkte bij de airforce op Soesterberg en toen 6 maanden was zijn ze teruggegaan naan Amerika. Ze studeert nu in Florida aan een katholieke universiteit en werkt 's zomers hier een paar maanden in het info centrum en woont dan bij haar ouders. Goed, wij erheen en jaar hoor, een groot terrein direkt aan de rivier, lekker rustig en een mooi uitzicht, het moest wel stoppen met regenen. Morgen mischien?
Maandag 25-8, kopje koffie bij Marianke Phillips in Eagle River. Soms heb je hele leuke ontmoetingen. Voordat we op reis gingen vond ik een forum "alles amerika" gestart en onderhouden door een Nederlander die in 2004 of zo een greencard lootte en dus een permanente verblijfsvergunning had voor de USA. Goed daar meldde iemand dat ze tot haar verbazing een wagen met een Nederlands kenteken had gezien in Alaska. Nou mailde ik, dat kan wel meer gebeuren want wij hopen daar deze zomer ook te komen, goed ze leeft en woont prachtig in Alaska en ze wil daar niet meer weg maar ze miste de zouten drop. Goed wij een paar zakjes voor haar gekocht en meegenomen. Zo kwamen we vanmorgen bij Marianke Phillips in Eagle River. We hadden een erg leuk gesprek en hebben lekker koffie gedronken, een heel aardige mevrouw met twee leuke kinderen. Ze wonen in een mooi erg ruim huis in een erg leuke wijk. Je woont daar wel dicht bij de natuur. Ze vertelde dat er dinsdags, dat is de dag dat men in die wijk het afval aan de weg zet, regelmatig een zwarte beer wordt gesignaleerd die loopt te zoeken of er iets te eten voor hem bij is. Haar man is beroepsmilitair en kan over een paar jaar, erg jong!, met pensioen. Hij wil dan bij de Alaska staatspolitie gaan werken. Marianke, dank voor de tips voor onderweg en de koffie natuurlijk!
Rond 1 uur zijn we verder gereden richting Anchorage, daar waren we tegen half twee. We hebben onderweg gegeten en in Anchorage gekeken naar een leuke shopping mall. Dat viel niet mee en we zijn verder gereden richting Seward of Homer. Dat weten we nog niet en beslissen we morgenochtend. Het was een groot deel van de dag nete weer, regenbuien en vrij koud. Tegen de avond kwam de zon door en werd het weer prima. Onderweg zagen we nog een zeearend, maar even kort dus we konden er niet echt van genieten. Mogen weer een dag!
26-8 dinsdag. We zijn vandaag verder gereden richt Seward, dat ligt een stuk te zuiden van Anchorage op een schiereiland. Onderweg, we waren nog maar net op pad zagen we een zeearend vlak bij de weg aan het water zitten en in de zeearm waar je daar langsrijdt zagen we een stel Kleine walvissen, Beluga's. Het weer werd weer top, lekker zonnetje en tegen 4 uur in Seward. Dat is echt toeristisch! De parkeerruimte rond het stadje is een grote camping. De gemeente heeft dat drastisch aangepakt, je kunt overal op die campings staan tegen een tarief van $ 15,- per nacht zonder voorzieningen. Er is wel een gratis service station en een gedeelte is met water en electriciteit maar die plakken kosten $ 30,-. Het stadje heeft een aardige winkelstraat met veel restaurants en een winkel die Russische spulletjes verkoopt. We hebben een stuk langs de baai en de campings gelopen en tegen het eind zagen we vlakbij een zeeotter die rustig op zijn riug in het water lag wat te eten. We zagen ook nog een kampeerauto met het dealeropschrift uit Roanoke, daar waren we vijf jaar geleden en is een hele speciale plek. We vroegen de man of hij daarvandaan kwam maar nee, hij had z'n camper daar gekocht, nog helemaal nieuw en hij was in 3 weken uit West Verginia hierheen komen rijden, dus nog sneller als wij het hebben gedaan. Hij was alweer druk aan het plannen om terug te gaan want over een maand of zo wilde hij weer thuis zijn. Morgen richting Homer?