Onderweg door Louisiana

Onderweg!
Distance traveled 2643 miles. Distance to destination 2674 miles. We zitten een klein stukje Noord Oost van Hudson baai, dik boven het vasteland van Amerika en nog niet helemaal op de helft. Beter kun je volgens mij niet aangeven hoe groot de Noord Amerikaanse landmassa is.
We zijn onderweg! Vanmorgen kwamen we om kwart voor vijf het bed uit en even na zes uur stond de taxi voor de deur. Het verkeer viel mee, het was al wel spits maar het is voorjaarsvakantie deze week dus er zijn veel mensen weg en dat merk je.
Zo weer weggaan is best complex, we hadden een behoorlijke lijst met zaken voor de camper en onszelf maar tijdens het pakken komt dan toch de vraag op: was dat nog in de camper?
Het vliegtuig is maar voor ca eenderde bezet, we hebben een poosje liggen slapen over 3 stoelen, dat is wel erg luxe.
We vlogen zoeven over Groenland en gaan nu zuidelijk via de Huson baai richting Quebec en zo richting Houston. Volgens mij doet het vliegtuig er ook behoorlijk langer over dan de vorige keer, dat moet ik toch eens uitzoeken of dat zo is.
Leuk om Mike en Linda straks weer te zien en ik ben erg benieuwd hoe de camper er bij staat maar dat zien we morgen wel.

Donderdag 26-2 intracoastal park campground bij Hackberry.
Maandag middag landde het vliegtuig iets te laat maar we waren snel langs de border control en de douane. Linda en Mike stonden ons al op te wachten, echt tof! Onderweg hadden we wat file en ongeveer kwart over zes waren we in hun huis. We hebben verder niets gedaan en alleen wat bijgepraat. Na een lange nacht slapen, we waren meer dan 24 uur op, waren we goed uitgerust en weer helemaal fit. Dinsdagmorgen haalden we de camper op, even alles nagelopen, kastjes dicht enz, de sleutel in het contact en hij startte in een keer. We gingen even in het katoortje van de opslag vertellen dat we hem weer meenemen en bedanken voor de goede zorg. De mevrouw vroeg om het papier dat we gehad hadden en we kregen vervolgens nog een paar dollar terug omdat we niet de hele maand februari gebruik hebben gemaakt van de opslag! We zijn naar huis gereden, ongeveer tien minuten, hebben de camper geparkeerd, onze spullen uitgepakt, alles nagelopen, de fietsen eruit, geprobeerd, de accu's opnieuw opgeladen, die waren nog behoorlijk vol trouwens, en vervolgens alles reisklaar gemaakt. De watertank gespoeld en gevuld. De gelijmde toilet bedieningshandle laten we zitten. Het vervangen ervan is een lastige klus dus we doen dat als hij nog een keer breekt. We zijn 's middags naar het Louisiana welcome centrum gereden maar dat was dicht, helaas. Onderweg terug hebben we het Texas welcome centrum even aangedaan en een heleboel nuttige info meegenomen. Maandag en dinsdagavond hebben we een poosje gebilliard, Mike heeft een echt poule billiard boven staan. Best een leuk spel! Woensdagmorgen naar de sermarkt, veel ingekocht en ook ingeladen. Woensdagmiddag hebben we in Nederland, een plaatsje vlakbij een streekmuseum bezocht, erg leuk, een hoekje voor Janis Joplin, andere muziek fenomenen van rond de golf van Mexico, info over de olieindustrie en een aantal verzamelingen die door privee personen zijn geschonken waaronder prachtig bewerkt ivoor. En heel mooi porcelein en glaswerk. Daarna bezochten we een antiekhandel, Snoopers paradize, echt geweldig, iets van 25 grote kamers ingericht met antiek en hier en daar aangevuld met klassieke nieuwe dingen.
Vanmorgen hebben we Dupont bezocht. Mike doet onderzoek voor de polyethylene en de surlyn faciliteit. Echt weer even prachtig, we hebben de controlekamer en het onderzoeks lab bezocht, we hebben genoten. We hebben ook een 3D printer aan het werk gezien. Die techniek geeft weer vele nieuwe mogelijkheden. Een aardig detail dat een bedrijf iets kan betekenen voor de gemeenschap. Na de hurricane werd vrijwel direct de power afdeling van Dupont opgestart en ipv de fabriek te laten draaien ging men electriciteit leveren aan het openbare net zodat Orange kon beginnen met orde op zaken te stellen.
Ja de hurricane, die delen van Orange verwoestte was kort na Catrina die zo huishield in New Orleans. Voor mensen hier is die hurricane net zoiets als de watersnood van 1953 voor de ouderen en de Zeeuwen onder ons. Het is simpelweg De Hurricane. Dat is erg begrijpelijk als je bedenkt dat men in een stadje van ca 20000 inwoners eerst ca 10000 mensen opving uit New Orleans en omgeving en vervolgens zelf moest vluchten. Dat was een extra drama voor hen die hier net waren en voor de tweede keer weggingen voordat de wind heel veel verwoestte. Omdat de wegen voor zo'n uittocht niet zijn gemaakt stond er de hele dag een file. Linda vertelde dat ze uren met de hond had gelopen en Mike dat met de auto niet kon bijhouden. Mike vertelde dat bijna alle bomen in hun tuin omwaaiden maar er niets op hun huis viel. Bij de buren gingen de bomen ook om maar daar vielen er 3 op het huis en het duurde maanden eer dat was gerepareerd. De wegen waren door omgevallen bomen geblokkeerd en het duurde weken voordat het openbare leven weer op gang kwam. Veel kwam ook onder water, dat was opeens bijna vier meter hoger en overstroomde flinke stukken land. Veel huizen waren onherstelbaar beschadigd, winkels gingen niet meer open en uiteindelijk daalde het inwonertal van Orange naar 15000. Een kwart van de bevolking kwam dus niet meer terug. 5000 alleen al van dit stadje hebben dus elders een nieuw bestaan op moeten bouwen en op vele plaatsen langs de golfkust was het niet beter.
Maar goed, na het bezoek aan Dupont vertrokken we, na een kop koffie hebben we afscheid van Linda genomen en gingen we onderweg. Eerst naar het Louisiana welcome centrum, we hebben daar gelunchd en wat dingen op z'n plek gezet. We besloten niet verder de grote weg te nemen maar zijn afgeslagen naar het Zuiden, we gaan een stukje langs de kust, en vervolgens met een grote bocht richting Lafayette. Na een kleine 50 km kwamen we op een simpele gemeentecamping, mooi aan de "Intracoastal Highway". Dat is een binnenwater vlak bij de kust, tussen eilanden door en stukken gekanaliseerd. Het is hier alles olie wat de klok slaat. We staan aan het water maar wat te dicht bij een hoge brug, hopelijk is er geen verkeer vannacht......

Vrijdag 27-2 Palmetto Island State Park
We vertrokken vanmorgen van de camping zonder te betalen. We hebben drie keer rond gekeken maar er was geen mogelijkheid om het geld in een enveloppe te doen dus uiteindelijk zijn we zo vertrokken richting Cameron. Eerst langs Sabine National Wildlife Refuge, de zon scheen de hele dag trouwens maar de temperatuur kwam niet boven de 8 graden, en vervolgens richting pont. Onderweg dronken we koffie, zagen heel veel vogels, onder andere een blauwe ijsvogel maar komt hier veel voor. Waar we koffie dronken zaten een paar mensen een beetje blauwbekkend te vissen, we hebben ze niets zien vangen maar men is bezig moet je maar denken. Voor de pont passeerden we een fietser. We konden de pont direct oprijden maar hij wachtte nog een poosje. De fietser haalde de pont nog en we hadden even een praatje. Het was een Deen, onderweg van Los Angelos naar Miami. Hij vertelde meestal zomaar ergens zijn tentje op te zetten en elke 3 of 4 dagen een nacht een motelkamer te nemen zodat hij kon douchen en een luxe bed had. Wat een rit doet zo iemand! Een man van tegen de 60, hij moet behoorlijk hoge bergen zijn overgegaan maar goed, het moeilijkste zit er nu voor hem op. De rest van de route kan hij doen over vrijwel vlakke binnenwegen. Toch petje af voor hem! We reden vandaag door moerasgebied, zoiets als de Camarc geweest moet zijn maar dan veel groter met hier en daar een klein dorpje, huizen op terpen of op palen en overal iets van de olieindustrie, ja knikkers, bedrijfjes, wagens met pijpleidingen, schepen, olieopslag en hier en daar een raffinaderij en in zee zie je regelmatig boortorens en productilatforms. Je vraagt je echt af waar dit allemaal gebruikt wordt hoewel, de meeste wagen hier lopen 1 op 5 of zo.....
We hebben wat rondgekeken naar een aardige plek voor de nacht, hebben nog even bij een kerk gestaan maar zijn uiteindelijk naar een State Park gegaan. We stonden net en werden aangesproken door iemand uit Duitsland, hij woont net over de grens bij Aken en vertelde dat ze hier een camper hadden gekocht, een wat oudere. Eerst hadden ze een 5th weehler gehad maar dat beviel niet zo en nu reden ze rond voor een maand of vier en komen deze zomer weer terug om Canada te zien. Thuis hebben ze ook een oude Winnibago maar zij vonden het ook prachtig om in Amerika te reizen. We hebben een stuk gelopen, er staan hier ook bearproof afvalbakken maar beren, ik denk het niet. Zo, nu een biertje en eens kijken wat we morgen gaan doen!

Zaterdag 28 februari.
Vandaag begon zonnig en wat betere temperatuur dan gisteren, een graad of 12 a 13. Na de middag half bewolkt. We waren niet vroeg vanmorgen, tegen 9 uur wakker, binnen gedouched, dat moet weer wennen! Bij het lozen van vuil water schoot de afsluiter in de vuilwaterleiding los. Ik had hem zelf twee jaar geleden gemonteerd maar blijkbaar heb ik het niet goed gekit. Gelukkig zit er nog een tweede, die is wat lastiger te bedienen maar die moeten we maar even gebruiken. Tegen 11 uur vertrokken we van het State Park richting Abbeville. Het was weer supermarkt dag vandaag en we hadden misten een boel kleine dingen dus even supermarkt werd ruim anderhaf uur. Uiteindelijk stonden we om kwart voor twee weer buiten en dan moet je nodig wat eten natuurlijk. Abbeville ligt aan de Vermillion River, heeft twee oude bruggen en is verder een dorp van niks. Ok, er staat een grote katholieke kerk, iets meer dan een eeuw oud. Verder een grote wijk vol arme mensen, half kapotte trailers en gammele houten huisjes. Rommelig en vrijwel alleen maar zwarte mensen. Buurten zoals er vele zijn, arme, over het algemeen laag opgeleide, vermoeide enveel te dikke mensen die geen kans hebben op een beter bestaan tenzij ze de hoofdprijs in de loterij winnen.
Het is intussen na 3 uur, we rijden dat gedeelte uit en besluiten bij de lokale Walmart te gaan staan. Een rustig dagje vandaag, 37 km gereden en dat is ver genoeg want gisteren deden we meer van 200 km. Morgen verder, naar Lafayette!

Zondag 1 maart
We zijn in Lafayette, in het Arcadian City Park. Het is een grote bende. Het eerste wat ik zag in de douches was een hele grote kakkerlak. Er zit een beheerder die duidelijk te weinig werk stress heeft. Zogenaamd druk, op alles afgeven en niks doen. Afval ligt rond de open tonnen maar het leuke voor ons was nou weer dat we daarin net een wasbeer zagen.
Vanmorgen, we hadden een hele rusige nacht bij de Walmart, zijn we via binnenwegen eerst naar New Iberia gereden en vervolgens via Loreauville naar Broussard. Langs de weg staan een paar oude plantage villa's, het is suikerriet gebied. Op het land begint het riet net uit te lopen. Op een paar plaatsen staan speciale karren, soms met meer dan tien als een lange trein aaneengekoppeld. We stoppen bij een oud plaatsje, drinken koffie en bij Broussard kopen we een stel batterijen. Ook dat stadje heeft een historische kern, een stel huizen met brede waranda's, sommige gebouwd van die hele lelijke donkerrode baksteen ,aar de meeste van hout, geverfd in pastelkleuren en het hekwerk met witte spijlen en een lichtblauwe dekbalk. Bij Lafayette is een openlucht museum, Vermillionville, genoemd naar de originele nederzetting, Vermillionville. In sommige huizen zitten mensen gekleed in 18e eeuwse kleding. In het schooltje zit een Creolse man. Hij bergt net zijn viool op. Hij heeft oa een broek aan met een klep voor en achter. Als we vertellen dat we uit Nederland komen zegt hij dat hij volgende maand naar Nederland gaat voor een paar dagen. Hij wil wat kunstgalerien in Amsterdam bezoeken zegt hij. Hij vertelt een lang verhaal over mensen die hier komen en er niks van begrijpen. Meer dan 80% van de bevolking was altijd al Creols vertelt hij en het Franse stelde niet zoveel voor hier. Maar wellicht begrijpen we hem niet helemaal goed. Hij ratelt zeker een kwartier door en vertelt dat de mensen hier uit Senegal en andere West Afrikaanse landen komen. Er was hier tot ver in de jaren 70 van de vorige eeuw rassenscheiding en discriminatie is nog steeds lastig uit te roeien. Na ruim een kwartier, regelmating begrijpend ja knikken en hummen of juist nee schudden gaan we verder. Of hij nu naar Nederland gaat of niet, we hebben een uniek mens ontmoet vandaag.
We kijken nog een ogenblik rond. Op het schoolbord staat: " 1916-1966 ik mag geen Frans spreken op school. Ik mag geen Frans spreken op school." Het hele schoolbord is zo vol geschreven, dit moet heel hoog zitten bij de mensen hier. We besluiten naar het city park te gaan. Daar aangekomen zien we wel dat het een rommeltje is maar we willen morgen toch even naar het centrum van Lafayette en de gastank moet ook gevuld. Dat kan hier in de buurt. Na het zien van die grote kakkerlak zoeken we een plaatsje op de camping, hij is vrijwel leeg, pluggen de electriciteit in en ik heb nog twee klussen. Er moet een nieuwe lichtschakelaar boven het bed gemonteerd, die gaf allang problemen en de afvalwater afsluiter moet weer worden vastgemaakt. De schakelaar is zo gefikst maar de afsluiter valt nog niet mee. De oude PVC lijm moet er helemaal uit en ik ga hem met 2 componenten vastzetten. Na ruim een half uur krabben, vijlen en schuren mix ik de twee componenten en lijm de buitenste ring van de afsluiter aan de afvoerleiding. Die moet nu 24 uur uitharden en dan kan de afsluiter er aan gemonteerd. Klusje voor morgenmiddag dus. Het regent opeens een beetje dus snel alles naar binnen gezet maar na een paar minuten stopt het. Even later zien we opeens een wasbeer in de afvalbak vlakbij klimmen. Die is net leeggemaakt dus eer het fototoestel is gepakt is hij alweer weg. Een kwartier later lopen we een rondje en zien de wasbeer op een brug over de beek die langs de camping loopt. Hij gebruikt netjes de brug om de beek over te steken. We lopen terug en het begint weer te regenen, nou zeg maar hozen. Het duurt anderhalf uur en er valt veel, heel veel regen, nee ontzettend veel regen. Het stopt tegen 7 uur, het is intussen stikdonker. Morgen de stad in en een stukje verder.

Maandag 2 maart.
We zijn in Natchez Louisiana, we hebben een veel te lange dag gemaakt, uiteindelijk stomden we even na 5 uur bij de Walmart.
Vanmorgen zijn we eerst naar de kathedraal van Lafayette gegaan, een begin 19e eeuwerg traditioneel gebouwde kerk in het oude centrum van de stad. Bij de kerk kwam eenman naar ons toe in beveiligsuniform, we dachten dat hij daar het complex bewaakte maar hij had net zijn dochtertje naar school gebracht. Hij was gewoon nieuwsgierig maar vertelde ons dat de oude binnenstad 5 blokken verder was. Na de kerk, mooie gebrandschilderde ramen, allemaal door gelovigen geschonken, twee ramen door een familie Teurlings, beslist Nederlanders op zoek naar de oude binnenstad. Helaas, helemaal niks te zien. Goed even verder konden we gas tanken, dat moet ook af en toe gebeuren. Daarna nog even getankt. Dat is echt genieten. We hebben ooit in Libie voor 11 cent per liter getankt, zo goedkoop is het hier niet maar $2,47 per gallon is ook heel fijn, iets van 58 cent per liter dus. Goed, we wilden een stuk toeristische route rijden langs de Missisippi. Helaas, onderweg begon het weer te hozen, we hebben ongeveer 3 uur lang stortbuien gehad en op een gegeven moment.
Moesten we over een stuk onverharde weg, dat zagen we niet zitten met dit weer dus reden we om, rond half drie waren we in een dorpje waar we voor de kerk konden staan maar het was takkeweer op dat moment en we vomden het nog wat vroeg dus nog maar een stukje verder. Helaas, de volgende 100 km kwamen we niet echt meer een dorpje tegen. Slecht wat gehuchtjes met trailers langs de weg, allemaal in het water. Hier en daar een huis dat meestal niet met droge voeten bereikt kon worden. Straatarme mensen dus en daarbij ook stukken een hele slechte weg. Putten en bulten en heel veel water op de weg. We zagen wel vrij veel gieren want er lag nogal eens een doodgereden dier langs de weg en eenmaal stak er een coyote over een stukje voor ons. Van de Missisippi was niets te zien totdat we hem vlak voor Natchez overstaken. Groot, breed en traagstromend met heel veel damp boven het water. Toch wel een mooi gezicht met hier en daar een duweenheid op het water. Morgen gaan we een stukje naar het oosten, richting Dallas. De man bij de kerk vanochtend vertelde dat het weer donderdag pas beter wordt. We zien wel, het wordt een beetje binnenzitten.