Tennessee
Blijf op de hoogte en volg Jannie en Arie
22 April 2015 | Verenigde Staten, Wolf Creek Island
Dinsdag 21 april
Lake Cumberland army corps of engineers camping. Een hele mond vol voor een camping die ligt vlakbij een stuwdam die, zoals gebruikelijk is gebouwd door het Amerikaanse leger.
Het weer: zon, veel wind ca 17 ° en tegen de avond een drupje regen.
Gisteravond zijn we nog een klein stukje verkast. Er bleven regelmatig vrachtwagens de walmart parkeerplaats op en af rijden. Dat kwam omdat er vlakbij een truckstop is en die raakte in de loop van de avond vol. Er waren zeker al 100 vrachtwagens het grote parkeerterrein op en af gereden en net 100 meter verder een rustige plek bij een andere winkel. We hebben daar prima geslapen en werden wakker met een zonnetje op het dakluik, heel lekker want het had afgelopen nacht weer een paar uur gehoosd van de regen (raining cats and dogs).
We keken eerst rond in Williamsburg, best een aardig stadje met een bibliotheek dus daar even de mail gechecked. Vervolgens verder door het Daniel Boone National Forest gereden. Het was echt af en toe adembenemend mooi. Jammer dat enkele stukken van de highway 92 zijn vernieuwd en niet meer door de dorpjes loopt. We kwamen tegen half vier bij het Cumberland meer na eerst in Monticello de camping ap opnieuw te hebben gestart bij de lokale bibliotheek. Dat ding valt steeds weg als we wifi hebben. Als ik hem dan even start blijft hij het off line verder goed doen. Als ik dat vergeet dan hebben we geen camping gids meer. Goed die werkt weer dus naar de camping. Die viel wat tegen. Hij ligt onder de stuwdam ipv mooi aan het meer en is nog relatief duur ook, $ 28,- per nacht. We blijven maar 1 nacht. We kregen wel een leuke bonus. Boven de dam en de rivier zagen we verschillende arenden die naar vis op zoek waren en tegen donker liepen er vlakbij de camper 4 herten op het grasveld.
Woensdag 22 april.
We zetten de klok een uur terug vanmorgen want we zijn weer over een tijdzone gegaan. We gaan een stukje naar het Westen, het weer in het Noorden is nog niet ok dus we kunnen beter nog wat zuidelijker blijven. Vanaf de camping rijden we naar het stuwmeer. Er is een groot parkeerterrein en een bootramp waar je wel 4 boten tegelijk in of uit het water kunt doen. Er zijn toiletfaciliteiten bij die bij je thuis niet zouden misstaan en van het nieuwste soort, de ontlasting wordt gecomposteerd en je ruikt echt helemaal niets. De overheid heeft ook hier geld genoeg. We rijden verder over binnenwegen en het blijft genieten. We lunchen in Granville, een piepklein plaatsje dat helemaal is opgepoetst, er is een museum, een paar oude winkels een wandeling uitgezet etc. we rijden nog wat verder, doen inkopen. Ze hebben wel bier maar geen wijn en aan de kassa willen ze een identiteitsbewijs zien dat je meerderjarig bent. We vinden het geen plek voor de nacht. We gaan naar een Statepark, net even verder. Het Edgar Evans Statepark. We zien het kantoor maar daar staat dat je aleen voor cabins binnen moet boeken. We rijden 4 km naar de camping, onderweg staan 2 herten langs de weg. Bij de ingang staat een ranger maar hij kijkt de andere kant uir. Bij de camping kijken we naar info maar er staat niets, alleen dat late arrivals maar een plekje moeten zoeken. We gaan terug naar het kantoor, dat sluit om 4 uur maar we zijn net 3 minuten eerder. De mevrouw zegt dat we gewoon een plekje kunnen zoeken en dat er een ranger langs komt voor geld. Wij terug, de herten staan er nog en de ranger ook. Op de camping zoeken we een plek. Het is de meest gekke camping ooit. Hij ligt tegen een heuvel boven een stuwmeer en er zijn geen plaatsen voor je camper dus hebben ze grote dikke betonnealen in de grond geramd, er een staalconstructie en met beton en andere plaatsen met hout grote vlonders gemaakt waar je op kunt staan. Wij staan er op een van 9 bij 7,5 meter. De langste zijn ca 14 meter. Raar gezicht, erg duur gemaakt maar ook hier geldt: de overheid heeft geld genoeg. Ondanks de hoge kosten is het neit echt bijzonder. We hebben een plek aan het meer maar dat is verscholen achter de bomen, weinig uitzicht dus en als je zit op de bijgeleverde bank zie je niks want dan kijk je tegen de borstwering aan. Goed dat hij er is, dat wel want bij ons plekje val je ander minstens 10 meter.
De ranger is druk met kletsen elders op de camping en komt niet langs om af te rekenen. We hebben wellicht een gratis plekje?
Lake Cumberland army corps of engineers camping. Een hele mond vol voor een camping die ligt vlakbij een stuwdam die, zoals gebruikelijk is gebouwd door het Amerikaanse leger.
Het weer: zon, veel wind ca 17 ° en tegen de avond een drupje regen.
Gisteravond zijn we nog een klein stukje verkast. Er bleven regelmatig vrachtwagens de walmart parkeerplaats op en af rijden. Dat kwam omdat er vlakbij een truckstop is en die raakte in de loop van de avond vol. Er waren zeker al 100 vrachtwagens het grote parkeerterrein op en af gereden en net 100 meter verder een rustige plek bij een andere winkel. We hebben daar prima geslapen en werden wakker met een zonnetje op het dakluik, heel lekker want het had afgelopen nacht weer een paar uur gehoosd van de regen (raining cats and dogs).
We keken eerst rond in Williamsburg, best een aardig stadje met een bibliotheek dus daar even de mail gechecked. Vervolgens verder door het Daniel Boone National Forest gereden. Het was echt af en toe adembenemend mooi. Jammer dat enkele stukken van de highway 92 zijn vernieuwd en niet meer door de dorpjes loopt. We kwamen tegen half vier bij het Cumberland meer na eerst in Monticello de camping ap opnieuw te hebben gestart bij de lokale bibliotheek. Dat ding valt steeds weg als we wifi hebben. Als ik hem dan even start blijft hij het off line verder goed doen. Als ik dat vergeet dan hebben we geen camping gids meer. Goed die werkt weer dus naar de camping. Die viel wat tegen. Hij ligt onder de stuwdam ipv mooi aan het meer en is nog relatief duur ook, $ 28,- per nacht. We blijven maar 1 nacht. We kregen wel een leuke bonus. Boven de dam en de rivier zagen we verschillende arenden die naar vis op zoek waren en tegen donker liepen er vlakbij de camper 4 herten op het grasveld.
Woensdag 22 april.
We zetten de klok een uur terug vanmorgen want we zijn weer over een tijdzone gegaan. We gaan een stukje naar het Westen, het weer in het Noorden is nog niet ok dus we kunnen beter nog wat zuidelijker blijven. Vanaf de camping rijden we naar het stuwmeer. Er is een groot parkeerterrein en een bootramp waar je wel 4 boten tegelijk in of uit het water kunt doen. Er zijn toiletfaciliteiten bij die bij je thuis niet zouden misstaan en van het nieuwste soort, de ontlasting wordt gecomposteerd en je ruikt echt helemaal niets. De overheid heeft ook hier geld genoeg. We rijden verder over binnenwegen en het blijft genieten. We lunchen in Granville, een piepklein plaatsje dat helemaal is opgepoetst, er is een museum, een paar oude winkels een wandeling uitgezet etc. we rijden nog wat verder, doen inkopen. Ze hebben wel bier maar geen wijn en aan de kassa willen ze een identiteitsbewijs zien dat je meerderjarig bent. We vinden het geen plek voor de nacht. We gaan naar een Statepark, net even verder. Het Edgar Evans Statepark. We zien het kantoor maar daar staat dat je aleen voor cabins binnen moet boeken. We rijden 4 km naar de camping, onderweg staan 2 herten langs de weg. Bij de ingang staat een ranger maar hij kijkt de andere kant uir. Bij de camping kijken we naar info maar er staat niets, alleen dat late arrivals maar een plekje moeten zoeken. We gaan terug naar het kantoor, dat sluit om 4 uur maar we zijn net 3 minuten eerder. De mevrouw zegt dat we gewoon een plekje kunnen zoeken en dat er een ranger langs komt voor geld. Wij terug, de herten staan er nog en de ranger ook. Op de camping zoeken we een plek. Het is de meest gekke camping ooit. Hij ligt tegen een heuvel boven een stuwmeer en er zijn geen plaatsen voor je camper dus hebben ze grote dikke betonnealen in de grond geramd, er een staalconstructie en met beton en andere plaatsen met hout grote vlonders gemaakt waar je op kunt staan. Wij staan er op een van 9 bij 7,5 meter. De langste zijn ca 14 meter. Raar gezicht, erg duur gemaakt maar ook hier geldt: de overheid heeft geld genoeg. Ondanks de hoge kosten is het neit echt bijzonder. We hebben een plek aan het meer maar dat is verscholen achter de bomen, weinig uitzicht dus en als je zit op de bijgeleverde bank zie je niks want dan kijk je tegen de borstwering aan. Goed dat hij er is, dat wel want bij ons plekje val je ander minstens 10 meter.
De ranger is druk met kletsen elders op de camping en komt niet langs om af te rekenen. We hebben wellicht een gratis plekje?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
