van beaver kreek naar Whitehorse

1-9 terug naar Canada
Gistermoregn stonden we bij de Red Eagle Lodge en we hadden een omtbijt bijgeboekt. Dat viel heel erg tegen, brood uit de vriezer een koud hard gekookt ei en thee. Toen we weggingen kregen de gasten uit de lodge uitgebreid ontbijt met pancakes, uitgebakken spek enz. Nou dat weten we dan weer. Vannacht was het echt koud, het heeft flink gevroren. We hadden de kachel op een laag pitje bij en de vuilwatertank op de winterstand. Dat betekend dat de afvoerafsluiter binnen wordt gebruikt zodat die leiding niet kan bevriezen. We vertrekken richting Tok, de plaats in Alaska waar je altijd doorheen moet als je over de weg komt. Het weer is prachtig, de zon komt goed door en maakt de omgeving nog mooier dan ze al is. We zien tegen de Canadese grens hele hoge bergen, een paar geheel bedekt met sneeuw en hoger zien we ook vers gevallen sneeuw. De winter komt er hier aan!
Halverwege naar Tok zien we een coyote op de weg. Hij steekt in alle rust over en blijft even kijken tot we weer verder rijden. In Tok doen we inkopen en het valt ons op dat de supermarkt hier wel heel erg duur is, nog duurder dan elders in Alaska. Maar je moet toch eten en iedereen met de auto komt hier langs dus profiteren maar! We lunchen er en besluiten tot voorbij de grens te rijden. Vanuit Tok rijden we zo'n 800 km terug over dezelfde weg als we heen hebben gedaan, er is geen alternatief. Dat lukt uitstekend en tegen haf zes, de klok gaat een uur vooruit, zijn we in Canada. We zoeken een camping in het eerste dorpje, toch wat te lang gereden, morgen verder richting Whitehorse en de 120 km werk aan de weg.
2-9 naar Congon camping aan het Kuane meer
We slapen uit vanmorgen en vertrekken pas rond 10 uur. Het was koud vannacht, het heeft weer een beetje gevroren. Het weer knapt al snel op en het wordt weer zonnig en de temperatuur loopt in de loop van de dag op tot zo'n 17 graden. Prima dus. We rijden een eind, zo'n 30 km wasbord weg, je kunt niet harder dan 25 à 30 km per uur, we doen daar dus ruim een uur over. We drinken koffie en zien twee zee arenden, mooi cirkelen ze rond, je kunt hun witte kop met gele snavel en het witte stukje aan de staart goed zien. We krijgen nu een stuk weg waar wordt gewerkt, zo'n 20 tot 25 km is men druk bezig de weg te verbeteren, te verhogen en soms ook wat te verbreden. We rijden met een pilotcar voor. De rit zo duurt ruim een half uur, die pilotcar is er handig. Hij stopt netjes als er grote vrachtwagens aankomen en soms gaan de machines aan de kant als we aankomen. We gaan verder en stoppen regelmatig om van het mooie landschap te genieten. Er ligt veel sneeuw op de bergen, dat is de afgelopen weken gevallen want op de heenweg lag er nog vrijwel niets. Helaas, geen beren. We stoppen onderweg bij een klein dorpje! burwash Landing. We kijken naar een plekje om te staan maar het is niet naar ons zin. Er is wel een oud kerkje, gebouwd door de Amerikaanse genie onder leiding van een leger kapelaan. Het is prachtig en heel goed bewaard, het schooltje is ingericht en in de kerk is elke zondag in gebruik. De stuwende kracht er achter is een Nederlandse priester, Hendrik Huijberts, geboren in 1916 in Doetinchem en als volwassene naar Canada geemigreerd. Ze noemen hem de bouwende priester omdat hij in die periode in nog 5 plaatsjes voor een kerk en soms ook een schooltje heeft gezorgd. Hij bleef hier zijn hele leven en overleed uiteindelijk in 2002 in Whitehorse in het ziekenhuis. halfvier op de camping, de plaatsen bij het meer staan allemaal vol maar we vinden toch een plekje in de zon. We hebben nog twee grote steaks in de vriezer, die gaan vandaag op het kampvuur. We zitten eerst nog een tijd buiten en zien de camping nog redelijk vollopen, ik hak hout en we maken een groot kampvuur, na een uur gaan de steaks er op en na een half uur zijn ze klaar, samen met de gepofte aardappels in de aluminiumfolie. Hardstikke tof eten! Een jonge knul die samen met z'n vriendin in een stationcar slaapt komt de bijl lenen, dag kan maar hij is bot.... We zien een Duitse wagen, een Iveco truck die we al eerde in Valdez hebben gezien. Nar het eten lopen we de camping rond en als we terugkomen loopt die Duitser lamgs, een jonge vent, halverwege de 30. Hij vertelt dat ze voor een jaar op reis zijn en ze gaan, zoals al die andere Duitsers, naar Argentinie. Hij en zijn vrouw reizen met een kindje van 10 maanden. Ook voor hen was dit zo'n beetje de laatste kans voor heel veel jaren.
3-9 naar Whitehorse.
Vanmorgen miezert het een beetje, het is net 2 of 3 graden boven nul en we kachelen weer verder. Van de paar huizen die we zien zijn de meeste verlaten. We passeren een paar verlaten motels en zelfs een tankstation heeft het niet kunnen volhouden. Het is de trek naar de stad in de praktijk. In Haines Junction staat ook nog een kerkje van die mijnheer Huijbers. We kiken even maar dat is op slot, in de kelder was eengalerie maar die was per 1 september gesloten. We praten nog even over naar Haines te rijden, dan naar Skagway te varen en zo naar Whitehorse te gaan, het is een omweg van 2 a 3 dagen en we verwachten er weinig van dus we doen het niet. Intussen is de zon door en alles wordt extra mooi, de temperatuur loopt op tot een graad of 11. Een stukje voor Whitehorse begint het weer te regenen, er valt hier maar 26 cm regen per jaar en een aardig deel daarvan blijkt vandaag te vallen. We zetten de campr tussen een boel andere op de parkeerplaats van de lokale Walmart. Morgen verder