in Harlingen, bijna het zuidelijkste puntje van T

Woensdag 11 Maart, Granbury
De temperatuur steeg vandaag naar een graad of 18 en na de middag werd het zonnig.

Gisteren rond de middag vertrokken we uit het State Park. Over de slechte 35 was het bijna 40 km naar Carrolton. We hadden daar geen zin in en namen de Belt Line road. Het werd wel bijna 60 km maar dat was tenminste goed te rijden. Diane had nog een erge jetlag maar het was wel heel gezellig. Linda, Seth en Allie waren er ook dus het was een heel ploegje. Seth en Allie zijn vandaag, woensdag op huwelijksreis, een cruise van een paar dagen vanuit Miami. Ze misten een vluchtaansluiting dus het was nog niet zeker of ze de boot zouden halen maar dat horen we later wel. Wij vertrokken vanochtend na nog even bij Linda koffie te hebben gedronken. Ze padt deze week op de honden van Seth en Allie. We hebben Dallas en Fort Worth achter ons gelaten na ruim anderhalf uur en ca 90 km door en langs de diverse steden te hebben gereden. We gingen naar Granbury, onderweg naar het zuiden, we willen door Hill Country rijden, nog een stukje Mexicaanse grens doen en zo naar Pharr en Mc Allen.
In Granbury is een leuk citypark met camping, helaas het was wegens renovatie gesloten, we staan weer bij de Walmart, rustig en veilig, dat wel maar morgen zoeken we een plekje in het bos!

Donderdag 12 maart
Familie Veldhuizen.
Sowell creek park Proctor Lake, Army Corps of Engineers camping.
We staan op een camping van de Amerikaanse genie, van het leger dus. Dat komt, we staan bij een stuwmeer en ik denk dat dit door de genie is aangelegd en voor de bevolking maakte men er dan ook een camping bij. Rond dit stuwmeer zijn drie campings van ACE zoals ze het hier afkorten. Het is echt subliem, prima hele grote plekken alle met mooi uitzicht op het meer, electriciteit en water op elke plek en voor de somma van $ 16,- per nacht. Minder dan de helft van wat je op een gewone camping betaalt. Het weer is intussen schitterend dus we blijven 2 nachten. Vanmorgen kwamen we uit Granbury en reden via Stephenville naar Dublin we keken daar op het city park maar dat vonden we niets, er stonden een paar kermisklanten en dat was het, rommelig en een beetje vervallen. We hebben er gelunched en even in het stadje rond gekeken, wel aardig maar niets bijzonders dus reden we die 15 km verder. Vanmiddag laat in het park zagen we nogal wat vogels, veel gieren im de lucht, verschillemde red cardinals, dat zijn vuurrode vogels. In het meer een paar blauwe reigers en een heleboel pelikanen, witte.
Onderweg zagen we plotseling een bord met:"Veldhuizen Artisan Cheese Shoppe 2 miles left".
He dat is aardig, we gaan even kijken. Onderweg staan bij de afslagen steeds een bord dus we vinden het gemakkelijk. Het is een echte kaasboerderij met een winkel van Nederlandse immigranten. Voor de deur van het huis ligt een hele grote, en ook te dikke, Pyrenese berghond te kwispelen. Wat later zien we er nog een, de hobby van die honden is aangehaald worden dus daar zijn we eerst een kwartier of zo mee bezig.. Alleen opa spreekt nog Nederlands, ze zijn hier al iets van 100 jaar en komen oorspronkelijk uit Gelderland. Maar goed, hoewel ze cheddar maken is die wel van uitstekende kwaliteit dus we kopen drie verschillende smaken. Dit was een hele fijne verrassing zo onderweg!
Vanmiddag hebben we het park rondgefietst, de camping is bijna 1 km lang, heeft 71 plaatsen en twee kilometer verder is een dagrecreatiegebied, ook over grills, picknik tafels onder een afdak vanwege de felle zon in de zomer en verscillende keurig bijgehouden toiletgebouwen. Oja en op 3 plekken een bootramp, je moet wel te water kunnen met je visboot natuurlijk.
Toffe omgeving dus, morgen fietsen we naar het dichtsbijzijnde dorpje, Proctor.
Oja.... In een van de toiletten hngt een papier" let op in de douche, er zit een spin, een zwarte weduwe, wees voorzichtig!" Nou het zal wel, we nemen een ander toilet en douche.

Vrijdag 13 maart
Het is mistig als we opstaan! We douchen in de camping douches en na het ontbijt doet Jannie een wasje, ik doe wat kleine klusjes en we houden een luie dag verder. Het weer is prima, af en toe wat bewolking en een graad of 17-18.

Zaterdag 14 maart. Brady
We vertrekken dond half elf uit het park en rijden naar Comanche. We gaan naar de Brookshire's, een nogal dure supermarkt maar ze geven alles met korting als je maar een kortingskaaart hebt. Ze vragen je het hemd van je lijf voor zo'n kaart maar goed, ik vul alles in op hun computer, geef een willekeurig adres en telefoonnummer op en als laatste vraagt het naar mijn postcode, maar die weet ik niet zeg ik. De man van de klantenservice vind dat geen probleem en geeft me zo de postcode die bij het plaatsje past, goed hoor, we besparen op ongeveer $ 70,- zo'n $ 15,- en als we er nog een keer iets kopen krijgen we korting op de brandstof. Het zal wel niet gebeuren maar je weet nooit we krijgen een aardige verzameling van die kaarten, ook leuk voor het plakboek!
We rijden over de Texas Historical Forts trail, een route langs oude forten dus, het gaat over binnenwegen en soms een stukje highway. We lunchen op een picknicplaats, die is aangeleg in een tijd van crisis als werkgelegenheidsprojekt. Er zijn er vele van. Deze ligt mooi op een heuvel en er staat een heuse uitkijktoren bij. Een beetje raar: veel binnenwegen heten hier farmweg, dat klinkt logisch de wegen verbonden de boerenbedrijven met de buitenwereld, alleen uhh, ja, alle boerderijen heten hier "Ranch" zo'n weg zou dan toch ranchweg moeten heten?
Bij Winchell, het dorp staat echt op de kaart, er staan twee bewoonde huizen en er zijn 3 ranches in de buurt, verder wat lege en kapotte schuren, passeren we de Colorado River. Nee niet die grote die door de Grand Canyon loopt, gewoon een klein riviertje dat dezelfde naam draagt. Het ligt er mooi en idyllisch bij in de voorjaarszon. We eindigen in Brady, een stadje van ergens tweede helft 19e eeuw en staan in een stadspark met camping voorzieningen. 5 km verder is nog zo'n park bij een stuwmeer. We waren daar maar er was daar helemaal niemand dus staan we vlakbij de stad.er zijn sportvelden, een rodeo stadion en langs het water wordt gevist. Er staat nog een passant en wat later komt er nog een stel, halverweg de 60 op een Harley met een klein tentje. Dat kan ook!

Zondag 15 maart,
Af en toe een windmolen, ranch road, Rio Frio, Garner State Park
Tot de middag bewolkt, daarna wat zon en lekkere temperatuur.

We vertrekken rond half tien uit Brady in Zuidelijke richting, we denken naar Kerville te rijden vandaag. Het weer is wat somber en het is koel. We drinken koffie in Menard, intussen volgen we de Texas Hill country trail, een route door het heuvelgebied dus, we staan voor een postkantoor en het is er druk met mensen die hun postbus leeg komen halen. We kijken nogeens op de kaart en besluiten naar een State park te rijden, het Los Maples State Park. Het ligt ca 70 km zuid west van Kerville. We hebben zelden door zo'n doods gebied gereden als vandaag, er zijn wel ranches, je ziet alleen een hek met een pport en een naam daarachter loopt een zandweg maar een huis zie je nergens dat staat te ver weg tussen de bomen. We rijden over binnenwegen en nu staat er op het bord "Ranch road" dat is er dus wel maar wij hadden het niet gezien. Af en toe staat er een windmolen, zo'n mooie uit de western films met een heleboel wieken en de staart dwars. Sommige zijn half in elkaar gezakt en andere pompen nog gewoon water omhoog. We lunchen zomaar langs de weg op een rustige plek, nee alle plekken zijn rustige plekken, we zien bijna geen verkeer. Even na half drie komen we in het park aan en...dat is vol! Nee hoor het is echt vol, ook geen tentplekje meer. Maar zegt de mevrouw, je mag wel even naar het volgende park bellen of daar nog plek is. Ok, maar hoever is dat dan? Nou ongeveer 30 mijl. Ok, ze toetst het nummer in en ik krijg de telefoon. Of ze nog een plekje hebben voor een nacht? Jawel hoor maa het loopt wel vrij snel vol zegt ze. Ik beloof er binnen een uur te zijn. Als we de weg vervolgen, die 30 mijl klopt precies, de Tom Tom geeft 48,7 km aan, rijden we opeens stijl de bergen in. We rijden over ca 20 km een bergrug over, stijle hellingen, scherpe bochten, het lijkt Frankrijk wel! En een smalle weg! Goed, rond half vier zijn we er en er staat een file in het katoor te wachten om in te boeken. Er worden nummertjes uitgedeeld en een oude ranger, de meesten die dit werk doen zijn gepensioneerd en doen dit voor een gratis plekje op de camping, vraagt of we gereserveerd hebben. Nou nee, dat doen we nooit. Hij denkt dat er geen plek is. Ik vertel hem dat we gebeld hebben en we blijven wachten. Het duurt ruim een uur voordat we aan de beurt zijn. We hadden 23 anderen voor ons en ze zitten met vier loketten open. Het gaat niet erg hard dus. Maar goed, we kunnen nog kiezen en krijgen van een Mevrouw met een Duitse achtergrond een mooi plekje. Ze begrijpt heel erg het verschil tussen Nederland en Duitsland en vertelt dat haar opa na de eerste wereldoorlog samen met zijn broer als matroos had geboekt op een schip van de Cunard line en in Amerika was afgemonsterd. Andere familie was naar Zuid Amerika en weer anderen naar Zuid Afrika gegaan vertelde ze.
We parkeren de wagen en drinken wat. Even later komt een ranger, een mevrouw, vragen wat onze vlag betekent en waar die aparte camper vandaan komt. Ik zeg haar dat dit geheim is en raken in gesprek. Zij en haar man, ze zijn samen bezig werken hier drie maanden in de winter voor de gratis plek, samen werken ze 24 uur per week. Ze doen dat van januari tot april, dan is in Ontario, daar komen ze vandaan, de ergste kou over en gaan ze weer naar het Noorden. Ze hebben beiden veel gereisd, hij vooral voor zijn werk en hij heeft steeds meer vliegangst gekregen. Bij elkaar kletsen we een uur weg. Mooie dag geweest vandaag. Morgen misschien blijven we hier nog wel een dag? Maar dat zien we morgen wel.

16-3 Uvalde
We vertrokken pas tegen 2 uur van het State Park. We waren niet zo vroeg op, er lag nog vuil beddegoed en er waren wasmachines. Daar ontmoetten we iemand die de nummerplaat herkende. Hij was tig keer in Nederland geweest voor zijn werk en had een jaar in Munchen gewoond en gewerkt. Deze camping in dit State park is echt groot, er zijn bijna 600 plaatsen en we moesten 2 km rijden naar de winkel en de wasmachines. We vertrokken uiteindelijk en kwamen niet zo ver, er moest broodnodig het een en ander worden ingekocht bij de Walmart in Uvalde. We kwamen er uit tegen half zes. In een hoek van het parkeerterrein werd een kermis opgebouwd; we besloten te blijven. Er kwamen ook een stel vrachtwagens, sommige gingen weer weg en een paar lieten de motor draaien. Als dat niet verandert verkassen we nog een paar honderd meter voor we gaan slapen.......

Dinsdag 17 maart.
Het was lawaaiig afgelopen nacht, een van de vrachtwagens
Iiet de hele nacht zijn motor draaien. Nee, geen koelauto of zo, helemaal niets, leeg maar toch de motor aan, de startmotor is zeker kapot of zo.
Vandaag is broer Hermen Jarig, hij wordt 75 en we bellen hem na het ontbijt, dus halverwege de middag thuis. We hebben een water probleem, het water in de tank stinkt en volgens Jannie is de thee smerig. We gaan thee en koffie maken van flessenwater en als er gelegenheid is zullen we de tank spoelen. We kopen een paar extra flessen. We zien dat de kermis ook verder is opgebouwd afgelopen nacht. We vertrekken tegen half elf en drinken koffie na 20 km, dat is toch weer een heel eind zo....het begint te regenen en dat zal voorlopig niet ophouden. Langs de weg zien we weer jaknikkers en bedrijven voor de olieindustrie. De weg is modderig en op veel plaatsen kapot gereden. We krijgen een paar flinke keien tegen de voorruit maar gelukkig zien we geen beschadigingen, een kapotte ruit, daar zitten we niet op te wachten. We eten een stukje ten zuiden van Carrizo Springs op een picknick plaats. Die is ook al modderig en er staat een grote vrachtwagen met de motorkap open. Even later komt er een auto met een monteur. Die haalt er na een half uur een onderdeel uit en zijn maatje vertrekt, waarschijnlijk om een nieuw op te halen. De monteur schuilt onder het dakje boven een tafel als wij weer vertrekken; de chaufeur zit in de cabine, wachtend tot alles weer gerepareerd is. We rijden naar het Lake Casa Blanca Statepark vlakbij Laredo. We rijden 3 maal verkeerd omdat de wegen zijn veranderd en die niet in de Tom Tom staan. We boeken voor twee nachten. We worden prima, deskundig en vlot geholpen, wel even anders dan eergisteren. Ik gooi een halve liter azijn in de watertank, mogelijk dat dat helpt tegen de stank. Het is een half uur droog en we kijken even buiten. Als het weer gaat regenen is dat gauw afgelopen. In de loop van de avond laat ik de tank leeglopen. Morgen vullen, spoelen en nogeens vullen, dan is de stank er wel uit, ja eerst even het water hier getest, dat smaakt prima neutraal, anders kwame we nog niets verder. Hopelijk si het weer beter maar volgens de ramger mevrouw bij de receptie komt er eerst nog meer regen. Whabah!!

Woensdag 18 maart, Casa Blanca Statepark
Het regent een beetje wanneer we wakker worden en buiten horen we wat lawaai. Er zijn een stel mannen bezig palen in de grond te rammen. Na het ontbijt hebben we een praatje met een van hen. Hij heet Guitires Gavarra, is halverwege de vijftig, mist een stel tanden, heeft een ranger uniform aan en vertelt dat ze de palen zo langs het pad zetten omdat mensen anders hun auto op het gras parkeren, dat beschadigt de bodem en is vervelend voor de campeerders op de twee plaatsen aan beide kanten. Hij vertelt dat hij in de buurt van Chicago Oost is geboren, in de staat Indiana, zijn moeder een Mexicaanse was en zijn vader in Laredo geboren. O zeg ik, je komt dus uit de stad van Obama? Ja zegt hij maar we hebben verschillende ideeen. Hij doet het verhaal van die palen. Het is lastig zegt hij want de grond is hier harde rots dus ze gaan maar een klein stukje de geond in. Het regenen wordt minder en ik spoel de watertank een paar keer. Bij het openen van de kraan komt er eerst bruin water uit de boiler, ik begrijp er niks van maar goed, na 4 keer spoelen is het wel ok, ik was de wagen, er zit heel veel modder op enals het beter weer wordt gaan we vanmiddag een stuk fietsen, even internetten en wat rondkijken. Alles staat hier in bloei, mimosa, een soort gerbera en een heleboel andere soorten. Prachtig!
Na de middag fietsen we het park rond, iets van 4 km naar het einde en weer terug, steeds vrij dicht langs het meer, hier en daar picknick plekken, een bootramp waar je 5 boten tegelijk te water kunt laten, plaatsen om te vissen en een stukje wat je kunt huren als je met een grote groep bent. We rijden ook naar het kantoor, daar is internet. Het gaat weer regenen, we schuilen een poosje en even na 4 uur zijn we weer terug. De mannen zijn net klaar met hun klus. Ze hebben vandaag 11 paaltjes, 1 meter hoog in de grond gezet. Vanochtend met 5 man en vanmiddag hadden ze 2 man versterking. We kijken even op de kaart, morgen naar Jim en Elsie in McAllen.

Donderdag 19 maart
We verlaten het State Park rond 10 uur en rijden naar weg 83. Het is droog, bewolkt en even over de 20 graden. We drinken al gauw koffie op een wat smerige picknickplaats die prachtig ligt boven een bocht in de Rio Grande met een geweldig uitzicht over Mexico. Na een kwartierq draaien er twee ontzettend gorte motorhomes op de parkeerplaats. Even later komt eenvan hen naar ons toe met de vraag of we wat kunnen verplaatsen, de tweede kan niet goed de parkeerplaats opdraaien en naast de eerste staan. Nou dan blijft hij er toch een beetje achter? We zeggen dat we over 10 minuten vertrekken. Maar dan komt de aap uit de mouw, de eerste haalt een hogedruk spuit uit de berging, sluit hem aan en gaat de camper afspuiten, hij heeft daar blijkbaar voldoende water voor in de voorraadtank. We zeggen dat dit weinig zal helpen omdat de weg verder ook nog smerig is maar goed, iedereen z'n hobby. We lunchen en doen wat inkopen en vervolgens rijden we naar de plek van Jim en Elsie. Ze zitten op een camping met bijna allemaal vaste plekken, de meeste met huisjes, iets groter dan de caravans hier. Wel allemaal hele kleine plekjes, je kunt zien dat de omgeving populair is en er veel, heel veel "snowbirds" een plekje willen. Jim komt net van de dokter als we ons melden op het park, de mevrouw aan de balie belt hen, ze zijn onderweg van de dokter naar huis en 3 minuten later staan ze voor de deur. Heel leuk hen weer te zien. Jim heeft een wond aan zijn linker onderbeen als gevolg van een val met een Segway en een ontsteking daarna. Lastig, het is ontstoken en blijft open.
Hun schoondzoon Pat en kleindochter Gretha zijn er ook. Heel aardige man en een leuke, verlegen kleindochter van 17.
Vrijdag 20 maart.
We gaan in de ochtend naar een mooi huis in de omgeving, een oude adobe hacienda die door de gemeente is gekocht en nu als historische woning bewaard wordt. Er zitten veel mooie vogels in de tuin en later in het seizoen ook vlinders. We lopen een poos rond en eten later een pizza voor lunch.
Zaterdag 21 maart. Lente!!
Helaas, we zien niets van de lente, het regent pijpenstelen. We zitten een tijd bij Jim en Elsie. We hebben het geweldig met hen gehad maar nemen afscheid en zijn droevig want we zullen hen waarschijnlijk niet meer zien. We nemen een binnenweg naar Harlingen, kijken wat rond, er zijn hier echt veel toeristen, we horen later dat er ongeveer een millioen mensen hier in de vallei overwinteren. We rijden vandaag maar 50 km maar we zien meer autodealers dan in heel Nederland en iedereen heeft een grote voorrraad, ook nieuwe wagens. Die koop je hier uit voorraad. Kijken, kiezen, kopen, betalen en direct meenemen. Dat is echt anders dan bij ons. We rijden naar het adres wat we van Dean hebben gekregen maar dat klopt niet precies. Later blijkt dat het maar 50 meter mis is met de GPS maar we hadden de naam van het park niet waar ze overwinteren. Kortom, we vinden het gewoon niet en parkeren een halve km verder net voorbij een benzine station en direct naast een Dollar General. We bellen hem en een kwartier later worden we opgehaald. We volgen hen naar de camping en krijgen een plekje. We hebben veel bij te kletsen want we ontmoetten hen 6 jaar geleden een paar maal op onze reis en zien hen nu weer. We krijgen een toer door de directe omgeving en we eten wat en kletsen later nog wat bij. Naast het weer een gemengde dag vandaag.