capadocie, tufstee en grotwoningen

Datum 20 september Plaats Istanboel
Het weer Zwoel warm, ca 28 graden
Vandaag is Laura jarig, we bellen har in de loop van de avond, we hebben een gezellig praatje. Stella ontwikkelt zich voorspoedig en loopt achte een wagentje, nog een paar weken en ze gaat los. Jammer dat het zo ver weg is.
Zaterdag kwamen we in Istanboel. Eerst de grens over, dat duurde ca 1,5 uur. Visum kopen papiertje voor de wagen, stempeltje, even terug voor nog een stempeltje en vervolgens nog wat geld wisselen. Wat zijn we verwend in Europa, je merkt aan de verkeersborden en de teksten dat je een grens over gaat en dat is het wel. Snel afschaffen die grens met Turkije….. We vinden Turkije weer een verademing na de Bulgaren en de Roemenen, relaxed, aardig enzovoort. Zondag is er een bus met een vrouwelijke gids, zij heeft tot haar 10e jaar in Nederland heeft gewoond en daarna naar Turkije met haar ouders. Normaal doet ze rondreizen en onze dag deed ze er even bij. Naast de standaard dingen gaan we naar een cafe bovenop een berg, het is vernoemd naar een Franse schrijver die in de 19e eeuw 28 jaar in Istanboel heeft gewoond, verliefd was op de stad en er een aantal boeken over heeft geschreven. Verder bezoeken we een hipermodern winkelcentrum, prachtig halfopen gebouwd, mooie winkels, en van alles te zien. ’s Avonds terug naar de camper, we staan overigens op een heel speciale plaats, Naast de Kennedy cadesi, aan de zee van Marmara en slecht zo’n 300 meter van de blauwe moskee, echt prachtig dus. Goed ’s avonds bij de camper geeft Erica aan naar het ziekenhuis te willen. Ze is een week geleden gevallen, verkeerd neergekomen en heeft haar rug bezeerd. Dat gaat niet over ondanks het doktersbezoek aan het begin van de week. ’s Avonds laat blijkt ze een scheurtje in een tussenwervelschijf te hebben en ze kan niet verder mee. Ze moet worden geopereerd of liggend naar huis worden vervoerd. Vandaag in de loop van de dag wordt duidelijk dat ze naar huis gaat en daar verder wordt behandeld. Arnold gaat mee en de camper wordt naar Nederland gehaald. Hoe precies wordt morgen geregeld. We vinden het erg vervelend maar het is, gezien de situatie de beste keuze. Vanmiddag zijn we op bezoek geweest en hebben afscheid genomen. We hadden overigens vanmorgen zelstandig de stad bezocht, wat langs de Gouden Hoorn gelopen, over de Galate brug en vervolgens de oude stad in. Zoals vroeger, het is nog steeds prachtig, veel mensen, leuke winkeltjes, mooie oude gebouwen en nog mooiere mensen die de straten bevolken. We eten heel lekker in een modern restaurant voor weinig, 31 euro voor 4 is een schijntje. Zoals gezegd, we zoeken Erica op in het ziekenhuis en gaan later nog naar een leerwinkel. Mooie maar dure kleding dus we kopen niets. De prijzen zijn echt als thuis, zeker niet minder.
Terug bij de camper blijkt bij iemand de electriciteit niet in orde. 2 electriciens zijn bezig, verwijderen de huishoudaccu’s en zetten er een noodaccu in. De originele worden vannacht opgeladen en worden morgenochtend weer teruggebracht. Morgen even zien hoe het verloopt met Erica en dan verder Turkije in.
Datum Dinsdag 21 september Plaats 30 km noord van Kizilcahama
Het weer Kil en winderig. Onderweg flinke regenbuien
Het regende vanacht flink in Istanboel. We nemen een beetje droevig afscheid van Arnold en rijden van de parkeerplaats richting Galate brug. Het doet vreemd aan zonder Erica en Arnold. Hopelijk vliegen ze snel naar huis. Het verkeer in de binnenstad is ok. Als we de Bosporus over zijn blijkt dat je tol moet betalen met een pre paid kaart. Daar hadden we iets van gelezen maar volgens Kees de reisleider kon je contant betalen. Nou niet meer dus. We lenen een kaart van een aardige Turk, geen enkel probleem want dat zijn ze bijna allemaal en betalen hem 5 lira. Een stuk verder weer hetzelfde, nu van iemand die bij het tolpoortje naast ons staat. Gewoon wisselgeld terug van zomaar iemand die achter je staat bij het tolpoortje. 5 lira, de man wacht 500 meter verder, we geven hem zijn kaart terug en rijden maar weer. Toch later maar een kaart gekocht bij en tankstation. Ook weer geregeld. Het is slecht weer onderweg, soms mist en harde buien. We ontmoeten nog een Nederlander, ook onderweg naar Cappadocie met de camper. Die vond het druk met Nederlanders want hij had er al een paar van onze groep opgemerkt. We passeren Jeanne en Lambert. Later blijkt dat ze motor problemen hebben. Ze rijden direkt door naar Ankara naar de Mercedes dealer. Zijn motor krijgt te weinig brandstof, waarschijnlijk een vuil filter of zo. De reisleider komt ook niet opdagen want alles voor Erica regelen duurt blijkbaar langer. Ze zijn rond half vijf vertrokken maar er zijn erg veel files in en rond Istanboel. Waarschijnlijk gaan ze door naar de volgende plaats. Onderweg, we rijden vandaag het meest over de auto snelweg, is het landschap mooi groen, eerst glooiend en later hoge bergen. Langs de weg bij de meeste parkeerplaatsen complete winkelcentra, op een plaats met een gebouw waarin 8 restaurants naast elkaar in 1 open ruimte zitten. Echt voor de toekomst gebouwd.
Hoofddoeken en sluiers. Er zijn er veel meer van dan 20 jaar geleden en ook veel meer dan 4 jaar geleden, zowel een gids als een taxichaufeur begint er over. Ze vinden het niks en zouden het het liefst verboden zien. Zeker gesluierde vrouwen vinden ze een aanfluiting. Als je dan zegt dat ze dat toch zelf moeten weten wijzen ze op drang en dwang van fanatieke Islamieten. Toch merken we daar niets van. Je ziet gesluierde en kortgerokte dames gezellig samen lopen en kletsen. Het oogt in ieder geval relaxed
Datum 23 september Plaats Goreme
Het weer Stralende zon, 25 graden
We zijn in het midden van Capadocie, om ons heen de tufsteen in de prachtigste kleueren en de meest grillige vormen. Gisteren hebben we ruim 400 km gereden en we waren het knap zat. Vandaag is er een excursie maar we blijven lekker op de camping. Prima zonnetje en we ruimen wat op, Jannie doet de was en ik kijk naar de schotel want we vangen geen TV, anderen wel dus het ligt bij ons We passen op een paar honden van mensen uit de groep zodat die niet de hele dag in de camper zitten.
Eergisteren kreeg een stel uit de groep pech, Lambert en Jeanne, hun wagen reed niet harder meer dan 60 a 70 km per uur en er brandde een alarmlichtje. Ze zijn direkt doorgereden naar een Mercedes garage in Ankara. Het bleek dat ze vuile diesel hadden getankt. Het probleem was vlot opgelost en gelukkig waren ze gisteravond laat alweer op de camping