Weer in Turkije, Pamukale

Datum 20 oktober Damascus Plaats Damascus
Het weer Warm, ca 33 graden best lekker na de erge hitte
Vandaag de grens van Syrie naar Jordanie gepasseerd.
Het was niet zo’n prettige dag vandaag. Vanmorgen vertrokken we uit Jerash, het was erg leuk gisteren om de derde Vagebondgroep en speciaal Joke en John tegen te komen en ervaringen uit te wisselen. Goed vanmorgen vertrokken we om kwart voor 7 naar de grens. Het eerste stuk ging voorspoedig maar nadat we waren afgeslagen naar Al Mafraq bleek na een paar kilometer dat de weg was geblokkeerd. We zijn terug gereden en hebben een andere weg genomen. Het resultaat was ruim 30 km omrijden en we waren 3 kwartier later dan gepland aan de grens. Daar was niemand. We besloten maar alleen erdoor te gaan. Terwijl we bezig waren werden we gebeld met de vraag waar we waren. Het bleek dat de groep er al door was en de reisleiding ook, ondans de belofte te wachten. Nou daar wordt je even niet blij van, goed de Jordaanse grenswachten ging voorspoedig en we kwamen weer bij elkaar. We hebben ruim 4 uur bij de Syrische grens staan te wachten terwijl de reisleiding met een agent bezig was met papieren. Er kwam een Oostenrijker langs en die passeerde de grens zelfstandig, hij was er binnen 3 kwartier door. Afschaffe zo’n agent en de mensen zelf laten doen, dat is sneller en voordeliger. Intussen bleek ook nog dat de groep een andere weg had genomen, die was met ons niet besproken, niet leuk dus, we hebben een goed gesprek gehad want de gang van zaken vonden we niet acceptabel maar nu wer vrolijk verder. We staan op een camping in Damascus Noord, erg vol met verschillende groepen en een aantal mensen die individueel reizen. Morgen Damascus bekijken.
Datum 24 oktober Plaats Idlib/Bab al Hawa
Het weer In de ochtend fris, nu lekker ca 25 graden
Eereergisteren,Eergisteren en gisteren Damascus en omgeving bekeken.
De eerste dag zijn we met een gids naar Damascus geweest, we hebben het nationaal museum bezocht, erg mooi en een interessante collectie it 5000 jaar verleden van Damascus en nog langer uit Syrie. Damascus is waarschijnlijk de stad die onafgebroken het langs bewoond is in de wereld, meer dan 5000 jaar. Na het bezoek aan het museum zijn we in de Omayad moskee geweest, een prachtige moskee, in de Osmaanse tijd was het een kerk, en een belangrijk gebouw voor met name moslims uit Iran, elk jaar bezoeken honderdduizenden Iraniers dit bouwwerk. Vervolgens hebben we de oude stad bezocht met de Christelijke wijk. Deze mensen zijn Ortodox, ca 15% van de bevolking is dit, en we hebben de kerk bezocht waarvan men zegt dat de apostel Paules daar is gedoopt. De volgende dag hebben we de omgeving van Damascus bekeken, onder andere zijn we in een dorpje, Maalula, geweest, daar spreekt de bevolking nog Aramees.
Gisteren hebben we samen door Damascus gelopen, we hebben wat door de oude stad geslenterd en erg lekker gegeten, we vonden een Frans restaurant waar ze lekkere biefstukken serveerden, prima dus! Gisteravond hadden we een diner met folklore muziek. Het beste was een Derwish danser met een jonge jongen. We hebben nu kunnen zien hoe die mensen dansen, ze draaien en draaien rond met een mooi gewaad aan, het ziet er prachtig uit en er was een goede zanger bij, prima om mee te maken.
Vandaag zijn we verkast richting Aleppo, dat gaan we morgen bezoeken, even voor de camping kochten we drinkwater en hadden daarbij een erg leuke ontmoeting. We waren wat van het normale pad af, dus geen toeristen, en ik koop een paar flessen water, na een paar minuten begrepen ze wat ik wilde en vervolgens vroegen ze waar we vandaan komen, nou uit Holland zeg ik, Holland?? Vraagt een van die knullen, Ja Holland zeg ik. Hij loopt naar een meelzak, tilt die op en wijst naar het logo, zo Holland, vraagt hij. Ja zeg ik, zo holland, ik kijk nogeens en zie dat ervoor Alblasserdam staat met een 078 telefoonnummer. Vervolgens leg ik ze uit dat dit het dorp is waar we wonen, we hebben met z’n allen een minuut staan te springen, we hebben ze een kaart met de molens gegeven, hoe klein kan de wereld zijn……………..
Morgen op bezoek in Aleppo
Datum 26 oktober Plaats Mersin(10 km ten westen van)
Het weer Half bewolkt en ca 27 graden
Vandaag zijn we de Turkse grens gepasseerd, Syrie uit en Turkije in dus.
Gisteren hebben we Aleppo bezocht. Wat een grote stad is dat! Bijna 4 miljoen inwoners. Er is een prachtige citadel, we liepen hem daar met een aardige gids maar wel een beetje langdradig. We willen wat door de stad lopen en gaan niet mee naar het museum maar haken gewoon af en besluiten eventueel met een taxi naar het punt van afspraak terug te gaan. We lopen ca 3 uur door de stad, er is van alles te zien en te doen. We worden wel 100 keer aangesproken, van welkom in Syrie tot uitnodigingen om thee te drinken, foto’s te maken, de winkel te bezoeken enz. We zien een bakkerij waarin via een lopende band dat platte brood wordt gebakken, ca 40 van die pannenkoeken per minuut, als ze uit de oven komen zijn ze 10 cm dik, na 2 minuten zijn ze volledig ingezakt en nog 5 mm. We lopen door de soek, het is een soek zoals je dit verwacht; bijna een kilometer lang en alle geuren en kleuren zijn er, rood/blauw groen kruiden en rottend vlees. Lawaaiig, toeterende auto’s, ja die wurmen er zich ook door en handelaars die hun waar aanprijzen. Iedereen wil wat verkopen, speelgoed, kinderkleding, horloges, aubergines, schapenvet, kogellagers en waterpijpen. Bij het Sheraton hotel zien we een groot parkeerterrein waar je prima zou kunnen staan, maar ja, dat is niet voor ons. We gaan per bus terug naar de camping. Vanmorgen vroeg dag, rond halfzeven rijden we naar de grens en om 9 uur, na anderhalf uur zijn we er over. We passeren duizenden vrachtwagen, rijden over de linkerbaan en tegenliggers gaan even tussen de vrachtwagens om ons te laten passeren. Bij de ambtenaren het bekende gezeur en bureaucratie. Papiertjes invullen, geld betalen, je wagen uitklaren en weer inklaren. Paspoorten worden weer in de computer ingevoerd en uiteindelijk een stempeltje dat alles in orde is. We kunnen verder. We zien zelden een groet verschil als hier. De telefoon doet het direkt maar laat het na 1 telefoontje afweten. Het is een Nokia probleem. De simkaart eerst in een andere telefoon, starten, een andere simkaart in de mijne, even starten en weer terug wisselen. Zo die doet het ook weer. Turkije is in dit gebied welvarend, schoon, de mensen correct en modern. We passeren hoge bergen, mooi groen en komen bij de middellandse zee. We rijden via Tarsus, de geboorteplaats van de apostel Paules. We willen de eigenaar van een ijsfabriekje opzoeken die we 4,5 jaar geleden hebben ontmoet. Hij heeft ons toen mee door de stad genomen naar verschillende bezienswaardigheden. We vinden zijn fabriekje heel gemakkelijk maar helaas, hij heeft het verkocht en zijn collega heeft een ongeluk gehad. Met heel veel moeite praten we wat met de nieuwe mensen die daar werken. Het gaat moeizaam maar ze zijn erg aardig. Na een half uur vertrekken we weer en rijden naar de overnachtingsplaats direkt aan het strand. We blijven hier 2 nachten. Vanavond zit er opeens een krekel op het dak. Na het eten klim ik er op maar krijg hem niet weg. Het wordt chemische oorlogsvoering. Van een schot uit de insecticide spuitbus heeft hij niet terug, we kunnen rustig slapen.
Morgen, naar de winkel, zwemmen, het zeewater is hier 26 graden, keutelen en de zonnecel schoonmaken
Datum 28 oktober Plaats Gundogdu (Side)
Het weer Zware onweersbui vanmiddag, zware regenbui en een beetje hagel. De rest van de dag mooi, ca 28 graden.
Vandaag een erg lange, echt te lange rit. Bijna 380 km meest over een 2 baansweg kronkelend over de bergen. Mooi, erg mooi, prachtig maar te weinig tijd om er van te genieten. Gisteren hadden we een rustdag. Erg lekker ook omdat er een aantal mensen zich niet lekker voelde. Jannie was ook niet lekker, gisteravond hebben we gezamenlijk wat op de barbecue gelegd, wij hadden een soepje gemaakt en Henk en Coby hadden voor lekker ijs gezorgd. Erg leuk en gezellig. Huibert en Mariane hadden pech, dubbel pech vandaag. Ze kregen een bekeuring voor te hard rijden en ze hadden een lekke band. Geluukig zijn ze er weer, zij het 100 Lira armer..
We staan aan de doorgaande weg, behoorlijk druk en lawaaiig. Hopelijk slapen we een beetje. Morgen gaan we naar Pamukkale, ca 260 km. We gaan met grote stappen richting Europa. Nog even en we zijn weer thuis….
Datum 29 oktober Plaats Pamukale
Het weer Regenbui, mist en koud, een graad of 11
Vanmorgen zijn we van de kust weggereden. Het was daar lekker weer maar het binnenland in werd het el gauw minder. Hoog in de bergen reden we in de wolken, soms maar 5 meter zicht dus het was een klein wereldje, we hebben rustig aan gedaan en tegen half vijf 5 waren we in Pamukale. De krijtrotsen zijn nog steeds in slechte staat maar niet erger als 5 jaar geleden. Mischien redden ze het toch nog. Het dorp is vervallen en verpauperd, omdat de wegen beter zijn dan vroeger komen er veel dagjesmensen vanuit de kust maar blijven er maar weinig in de hotels, helaas! Maar goed, dat is ook ontwikkeling moet je maar denken. We staan op een erg leuke plek en we eten lekker in het dorp. We gaan de krijtrotsen iet op, morgen naar Bergamo