Merimbula na 5 dagen regen

15-3 Bungonia, parkje bij het dorpje. Wombats en Kangaroos
Het weer was nog steeds niks vanmorgen, wolken over de weg, Blackheath ligt op iets van 1200 m, en nog steeds regen.
Gisteravond even na half 10 kwamen er nog 2 meiden met een rugzak op de camping. Ze vroegen waar de receptie was. Nou zei ik hier recht tegenover maar ze zijn om 6 uur echt dicht. Als je droog wilt zitten kun je naar het keukengebouw hier gelijk achter. Wellicht hadden ze iets besproken of hebben ze in het keukengebouw geslapen. Goed vanmorgen zijn we eerst naar Lithgow gereden, de nodige boodschappen gedaan en vervolgens naar het Zuiden de Blue Mountains uitgereden. Het werd weer werd al gauw beter en de wolken over de weg hebben we niet meer gezien. Onderweg zagen we wat dode wombats en een heel stel dode Kangaroos.
Jammer van de dode dieren maar de weg was prachtig. Uiteindelijk, een paar kilometer voor onze bestemming van vandaag zagen we nog een stel Kangaroos lopen op een weiland. We hebben vandaag nogal wat kilometers gemaakt en kwamen uit in een piepklein dorpje, Bungonia, een stukje voor het Bungonia reservaat. We staan in het dorps parkje, het gras is netjes gemaaid en er zijn 2 droog toiletten, moet je niet te veel van voorstellen......

16-3 Gerringong.
Vandaag gaan we terug naar de kust, naar Kiama. Daar is een natuurfenomeen dat ze Blowholes noemen. Golven vanuit zee worden op een bepaalde manier opgestuwd tegen de kust en dat zorgt voor grote fonteinen water. We gaan weg met motregen, overigens, Erica heeft gisteravond laat 2 herten gezien, ze dacht een moeder met jong. Goed we gaan over een binnenweg, een stukje snelweg waarbij we aan het eind, heel apart, rechtsaf moeten slaan. Als klap op de vuurpijl verlaten we de snelweg door de tegengestelde banen over te steken. Zie je dat voor je op de A16? Dat gaat echt niet lukken. Nou hier wel, zo druk is het niet en we rijden verder over de toeristische route. Wat later rijden we de wolken in, we gaan niet echt hooog maar de wolken hangen laag vandaag. We stoppen in een dorpje, Bundanoon, iets van 900 inwoners, 3 makelaars en 4 cafe's. We drinken een hele lekkere cappuccino met gebak en kijken wat rond, het dorpje is gesticht in 1818 dus best oud naar Australische begrippen. We rijden verder. De motregen wordt een een continue hoosbui en het zicht is af en toe 10 meter. We rijden over een smalle en stijle bergweg. Het is vast schitterend maar we zien er niks van. We lunchen in Kiama bij de blowholes. Het us echt een imposant gezicht. Er is een hoge deining, golven van minstens 4 meter ondanks dat het vrijwel windstil is. Aan de overkant ligt Santiago de Chili, of zo, iets van 11500 km weg, dat is een heel eind zwemmen of op je surfboard. We rijden een klein stukje naar een ander uitkijkpunt en de motor van Erica en Arnold heeft opeens een scherpe tik. Ja wat nu? We kijken onder de motorkap, niks natuurlijk. Er brandt geen alarmlichtje of zo. Nou zeg het maar zeg ik, wat zegt Britz hiervan? Ok, we bellen Britz, ik vertel wat we horen en waar we zijn. Ze zullen terug bellen. Na een uur nog niets, ik bel weer, ja de garage heeft nog niet gereageerd. Welke garage dan en waar? Een wazige opmerking terug en ze zullen direct bellen en terug bellen. Dat w as kwart over 3. Nu is het 8 uur en nog niks gehoord. Tof bedrif is dat! Goed we besluiten naar Gerengong te rijden. We vinden daar een goede plek op de camping en het begint weer te regenen. Het hoost nu al een paar uur. Het is donker intussen, de parking is geasfalteerd en loopt goed af. Voorlopig is de zee nog niet vol......

17-3 Batemans Bay, Caseys Beach
Het was weer takkeweer vanochtend, het regende nog steeds pijpenstelen. We reden het dorp uit en hadden plots een fabelachtig uitzicht op seven miles beach, een schitterend strandgrote golven voor de surfers en er is bijna niemand. Dat komt doordat er maar 3 strandingangen zijn en ze slecht een klein parkeerplaatsje hebben. We rijden richting Sussex inlet. Zomaar een klein dorpje een paar kilometer van de Pacific highway. Voor de meeste dorpjes moet je van de weg en weer terug, de dorpjes hebben vrijwel geen secundaire wegen maar je moet steeds terug naar de highway. Terwijl we het dorpje uitreiden begint één wiel heftig te piepen, we stoppen en rijden terug naar het dorp, daar heeft de telefoon dekking en kunnen we eventueel blijven. Het is een paar kilometer terug en als we een parkeerterrein oprijden stopt het plotseling. Er was niets warm gelopen dus blijkbaar zat er een steentje tussen de remschijf en een blok. Nou fijn, wantop dat soort problemen zit je niet te wachten. Na de lunch gaan we naar Batesman Bay, een flinke stad waar voor de kust een eilandje ligt waarop een kolonie pinguïns leeft en je kunt er walvissen zien, soms! We staan op een plekje vrij hoog boven zee en een heleboel bomen er voor. We zoeken een ander plekje direct aan het strand. Dat is echt prachtig, er staan 5 picknick tafels, we kunnen er prima staan, lekker rustig en je loopt zo het zandstrand op. We staan er even, lopen een rondje en als we terugkomen heeft Erica een praatje met een geëmigreerde Duitser. Later blijkt dat de man 82 is, hij woont in Canberra en heeft hier een huis bij het strand. Hij vraagt of we wat komen drinken, we lopen naar zijn huis, hij was met de auto en moet een rondje rijden en we drinken en kletsen wat. Hij heet Manfred en was in 1962 in Batesman bay komen wonen, is weduwnaar sinds 2015 en trekt nu wat op met een kennis, Ingeborg, die weduwe is. Hij komt van origine uit Frankfurt en Ingeborg uit Oostenrijk. Ze kennen elkaar al 45 jaar, wonen niet bij elkaar en doen nu veel dingen samen. Hij vraagt of we mee uit eten gaan, nou best leuk, hij wil naar een visrestaurant maar dat is vol. Het wordt een pizzeria. Ook prima. We hebben gewoon een hele gezellige avond en een hele bijzondere ontmoeting.
Vandaag is Hermen jarig en ik wacht netjes met hem te bellen tot het in Nederland half tien in de ochtend is. Het was misschien wel leuk geweest om hem om 5 uur wakker te bellen.......

18-3
Vannacht begon het weer te regenen en dat gaat door tot 4 uur in de middag. Het wordt droog en de weersverwachting voor de komende dagen en met name richting Melbourne is beter dus hopelijk zijn we voorlopig van de regen verlost.
We reden vandaag weer ca 180 km naar het zuiden en komen op een camping in Merimbula, een Big4, dat is een keten en we krijgen er 10% korting. We willen een was doen, douchen en de watertank vullen. Dat is bij ons een crime, het moet door een gaatje van krap 2 cm. Er past dus alleen een slang in. Komende dagen toch eens proberen er iets voor te fiksen


Sussex inlet, piepend wiel
Ontmoeting met Manfred en Ingeborg, huis, borrel en pizza gegeten slapen aan het strand