Nog een week.....
Blijf op de hoogte en volg Jannie en Arie
12 April 2017 | Australië, Denmark
8-8. Esperance, soort Scheveningen, vliegen..
We hadden een koude nacht in de bush maar wel lekker rustig. Omdat we gisteren de klok weer 3 kwartier terug hadden gezet, westelijk West Australië scheelt anderhalf uur met Zuid Australië maar het oostelijk gedeelte maar 3 kwartier. Goed het werd dus vroeg licht, zeg maar super wintertijd. Om kwart oer 5 in de ochtend licht en om 6 uur in de avond is het donker. Vanochtend was het erg koud, de camper heeft helemaal geen isolatie en geen kachel. Dus vanmorgen vroeg een kwartier alle 3 de gaspitten een kwartier aan en even later de wagen in de zon gereden, dan is het snel lekker. We reden naar Norseman, de grootste plaats in een cirkel van 400 km. Nou ja, iets van 1900 inwoners, 2 kroegen, 1 supermarkt en 4 mijnbouw kantoren. De Tom Tom was goed van slag, kon de lokale bibliotheek niet vinden, ging niet goed voor de supermarkt en later gaf hij de afslagen aan als we er voorbij waren. Er moest nodig worden ingekocht, even bij het info centre langs om de watertank te vullen en vervolgens naar Esperance, 220 km verder. Een idee hoeveel vliegen er zijn in Australie? We zagen vliegenmeppers in de supermarkt en Erica ging even terug om er eentje te kopen, nou nee hoor, ze zijn per 3 verpakt!. Deze plaats is wat groter, een oppervlakte als Rotterdam en ca 10000 inwoners. Helaas hier geen vrije camping. Bij elke parkeerplaats waar je zou willen overnachten verbodsborden en de aankondiging dat toch blijven staan je $ 100,- kost. Goed we staan dus op een (te dure) camping. Het plaatsje is erg toeristisch, er zijn 6 commerciële campings, die zullen al die verbodsborden wel hebben betaald. Het centrum is wel leuk maar op zaterdag sluiten de winkels om 12.30 uur. Raar, het is een beetje Scheveningen van de Zuid West kust en op zaterdagmiddag een dooie boel.
9-4, Fitzgerald, omleiding en verlaten dorpje.
We hebben vanmorgen Esperance snel achter ons gelaten en rijden verder via de A1 richting Albany, zo'n 500 km naar het Zuid Westen. De A1 is hier wat anders dan bij ons. Hier is het een slingerende tweebaans weg met een klein beetje verkeer. We stoppen om te tanken en voor koffie in Munglinup. Niet meer dan een roadhouse en een boerderij. We rijden verder en na ca 10 km is er een omleiding. Aan de weg werd al ongewoon veel gewerkt, we gaan van de weg af en stan al gauw naast een meer. Er staan bomen in, de weg is een beetje verzakt en er zwemmen een stel meerkoeten of iets dergelijks. Vreemd, na 7 km houdt het asfalt op en wordt het een dirtroad, een onverharde weg. We overleggen even maar er is weinig alternatiefs dus we gaan maar, de weg is slecht, hele stukken zijn als een wasbord maar goed na ca 10 km komen we weer terug op de A1. Tijdens de lunch lees ik bij een commentaar op een camping in de buurt dat hier in januari en begin februari heel veel regen is gevallen, wegen zijn ondergelopen en weggespoeld. We zien ok nog de resten van een weggeslagen brug hier heeft men de weg heel recent over bijna een km heel recent vervangen. Eigenlijk mochten we helemaal niet klagen over het natte weer eerder deze reis. We maken het niet laat vandaag, rond half 3 stoppen we bij Fitzgerald bij een oude school zegt de camper app. Die zien we niet maar wel een stel banken onder een ronde overkapping met info borden over het dorp hier vroeger. Er waren 96 farms, de verdeling en wie de eigenaren waren staat er bij. We zien een stel Nederlandse namen. Er staat ook een verhaal bij hoe men leefde, in zelf gebouwde onderkomen, schuren soms met een lemen vloer. Men werkte dag en nacht om het land boom vrij te krijgen. De verlichting was met olielampen, water werd aangevoerd in drums van 160 liter. Het vertier was ca 1 maal per maand een dorps barbeque, kerk werd ca 1 maal per maand gehouden in een van de farms en af en toe organiseerde iemand een dansavond in een grote wolschuur. Contact met de buitenwereld was vooral met de kortegolf radio en met de Royal Flying Doctor service. Dat was allemaal lang geleden zeker? Nou nee hoor, het eerste stuk land werd in 1960 uitgegeven en het laatste stuk in 1968. Het dorp werd in die tijd gesticht en was eind jaren '90 weer ter ziele. Nu rest een stel info plaquettes, 1 vervallen huis en er staan even verder nog 2 watertanks. De farms zijn er nog wel, samengevoegd tot veel grotere, nog verder gemechaniseerd en een dorp is ver weg.
We staan op een open vlakte in het bos, zoeken een mooi plaatsje in de zon zo dat we morgenochtend ook de ochtendzon binnenkrijgen en ik verzamel hout, een kampvuur mag wel een keer.
10-4 Albany
Vanmorgen, na een erg koude nacht, geen probleem want we hebben een dik dekbed, nog even bij de resten van het kampvuur gekeken. Dat was volledig verbrand, er was geen snippertje eucaliptushout over. We rijden een klein stukje en met ons mee vliegt een zwerm papegaaien, grijze rug en rode buik. Een stuk of 80. Ze houden ons een paar kilometer bij en zwaaien dan af het land in. We rijden ca 50 km en komen in een klein dorpje, Jerramungup. Dat dorpje heeft het wel gered, een paar honderd inwoners, een schooltje en een kleine kliniek met een verpleegster ondersteund door de Flying Doctors. Erica heeft brood nodig en wij hebben geen melk meer. We vinden de lokale winkel en zijn verbluft over hoe groot die is en wat een groot assortiment. Blijkbaar heeft het dorp een behoorlijke streek functie. Alles wat men hier doet is graan verbouwen. Gisteren en vandaag rijden we door een gebied, zeg maar 4 maal Nederland en overal lege velden. Men begint eind van de maand,begin mei met zaaien en in oktober wordt geoogst. Nu komen we regelmatig roadtrains tegen met graan. Het moet hier gaan om miljoenen tonnen. Goed, we komen uit in Albany. We zoeken de lokale Woolworth en daarna een plekje. We blijven aan de Noordkant van Albany bij de Emu inlet, naast de lokale jachthaven. Zo'n schitterend plekje hebben we deze reis nog niet gehad. We staan op het strand met direct zicht op de jachthaven, de zon gaat achter ons onder en voor ons scharrelen meeuwen en pelikanen in de baai. Wat later als het donker wordt komt er nog een bootje binnen. Er komen wat mensen kijken of de zee er nog is en laten hun hond een stukje over het strand rennen. Achter ons zijn picknick tafels en een elektrische gril en een toiletblok natuurlijk. Om kwart voor zes zakt de zon achter de bomen achter ons en om kwart over zes is het donker. Het wordt heel rustig. Wat een plekje! Beter gaat het niet worden.....
11-4 Denmark.
We hadden gisteravond een vervelende ervaring. Rond half 10 werd er opeens hard op de achteramen van de camper gebonkt. De gordijnen waren dicht en voordat ik buiten was waren de daders, 3 jongens of jonge mannen waren verdwenen. Om half 12, we lagen al te slapen stonden ze opeens hard aan de wagen te schudden. Gewoon dronken tuig natuurlijk ik stond direct buiten maar ze waren weer weg. We hebben nog even wat liggen kijken, 10 minuten later kwam er een auto met 2 mensen die een tent opzetten. Verder bleef het rustig. Albany krijgt blijkbaar ook wat dit betreft stads allures. Jammer want de andere mensen zijn allemaal erg aardig. Vanmorgen reden we via een prachtige weg naar het centrum verder aan de baai waar we overnachtten. Het was nog 7 km. De plaatsen zijn hier erg uitgestrekt en bekeken het oude centrum. Gewoon een erg leuke plaats, we dronken ergens koffie en gingen naar een replica van de Amity, het schip dat in 1826 hier de eerste settlers bracht waarmee Albany begon. En mevrouw van de receptie vertelde ons dat we ook tickets aan boord konden kopen en vroeg: are you German? Nou nee, Nederlands. Ok zegt ze dan kunnen we ook Nederlands spreken. Ze was 23 jaar geleden geëmigreerd en na een Aantal jaren in Fremantle te hebben gewoond was ze hier terecht gekomen. Vervolgens reden we richting Denmark. Ook een plaatsje aan een grote baai en ergens halverwege de 19e eeuw gesticht. We kijken of we in de bibliotheek kunnen internetten maar dat kan alleen via de vaste computer. Nou dat wil ik ook wel even om te kijken of ik een camping kan boeken in Fremantle. Daar is komend weekend een groot straatfestival en daar willen we wel een dag zijn. Goed dat wordt voor 2 nachten $ 150,- per plaatsje. Nou dat tikt er in. Ik besluit te bellen en.. toen kostte een plekje opeens $ 100,- voor 2 nachten. Een normale prijs voor hoogseizoen bij een grote stad. Goed, maar even 2 plekjes geboekt; wat een oplichters zijn boekingsbureaus!
Rond 5 uur lopen we een rondje. Iemand staat vis schoon te maken op de speciale plaats daarvoor. Er zitten wel 100 meeuwen en 20 pelikanen te wachten op een hapje.als we daar staan te kletsen komt iemand naar ons toe die excuus maakt dat hij echt niet wilde afluisteren maar hij hoorde ons Nederlands praten. Een oude emigrant uit Beverwijk die hier samen met vrouw hun toekomst opbouwden. Hij had bijna zijn hele werkzame leven hier in Portland Victoria bij een aluminium fabriek gewerkt. We kletsen wat over Australië en Nederland. Gewoon hartstikke leuk weer zo'n moment.
We hadden een koude nacht in de bush maar wel lekker rustig. Omdat we gisteren de klok weer 3 kwartier terug hadden gezet, westelijk West Australië scheelt anderhalf uur met Zuid Australië maar het oostelijk gedeelte maar 3 kwartier. Goed het werd dus vroeg licht, zeg maar super wintertijd. Om kwart oer 5 in de ochtend licht en om 6 uur in de avond is het donker. Vanochtend was het erg koud, de camper heeft helemaal geen isolatie en geen kachel. Dus vanmorgen vroeg een kwartier alle 3 de gaspitten een kwartier aan en even later de wagen in de zon gereden, dan is het snel lekker. We reden naar Norseman, de grootste plaats in een cirkel van 400 km. Nou ja, iets van 1900 inwoners, 2 kroegen, 1 supermarkt en 4 mijnbouw kantoren. De Tom Tom was goed van slag, kon de lokale bibliotheek niet vinden, ging niet goed voor de supermarkt en later gaf hij de afslagen aan als we er voorbij waren. Er moest nodig worden ingekocht, even bij het info centre langs om de watertank te vullen en vervolgens naar Esperance, 220 km verder. Een idee hoeveel vliegen er zijn in Australie? We zagen vliegenmeppers in de supermarkt en Erica ging even terug om er eentje te kopen, nou nee hoor, ze zijn per 3 verpakt!. Deze plaats is wat groter, een oppervlakte als Rotterdam en ca 10000 inwoners. Helaas hier geen vrije camping. Bij elke parkeerplaats waar je zou willen overnachten verbodsborden en de aankondiging dat toch blijven staan je $ 100,- kost. Goed we staan dus op een (te dure) camping. Het plaatsje is erg toeristisch, er zijn 6 commerciële campings, die zullen al die verbodsborden wel hebben betaald. Het centrum is wel leuk maar op zaterdag sluiten de winkels om 12.30 uur. Raar, het is een beetje Scheveningen van de Zuid West kust en op zaterdagmiddag een dooie boel.
9-4, Fitzgerald, omleiding en verlaten dorpje.
We hebben vanmorgen Esperance snel achter ons gelaten en rijden verder via de A1 richting Albany, zo'n 500 km naar het Zuid Westen. De A1 is hier wat anders dan bij ons. Hier is het een slingerende tweebaans weg met een klein beetje verkeer. We stoppen om te tanken en voor koffie in Munglinup. Niet meer dan een roadhouse en een boerderij. We rijden verder en na ca 10 km is er een omleiding. Aan de weg werd al ongewoon veel gewerkt, we gaan van de weg af en stan al gauw naast een meer. Er staan bomen in, de weg is een beetje verzakt en er zwemmen een stel meerkoeten of iets dergelijks. Vreemd, na 7 km houdt het asfalt op en wordt het een dirtroad, een onverharde weg. We overleggen even maar er is weinig alternatiefs dus we gaan maar, de weg is slecht, hele stukken zijn als een wasbord maar goed na ca 10 km komen we weer terug op de A1. Tijdens de lunch lees ik bij een commentaar op een camping in de buurt dat hier in januari en begin februari heel veel regen is gevallen, wegen zijn ondergelopen en weggespoeld. We zien ok nog de resten van een weggeslagen brug hier heeft men de weg heel recent over bijna een km heel recent vervangen. Eigenlijk mochten we helemaal niet klagen over het natte weer eerder deze reis. We maken het niet laat vandaag, rond half 3 stoppen we bij Fitzgerald bij een oude school zegt de camper app. Die zien we niet maar wel een stel banken onder een ronde overkapping met info borden over het dorp hier vroeger. Er waren 96 farms, de verdeling en wie de eigenaren waren staat er bij. We zien een stel Nederlandse namen. Er staat ook een verhaal bij hoe men leefde, in zelf gebouwde onderkomen, schuren soms met een lemen vloer. Men werkte dag en nacht om het land boom vrij te krijgen. De verlichting was met olielampen, water werd aangevoerd in drums van 160 liter. Het vertier was ca 1 maal per maand een dorps barbeque, kerk werd ca 1 maal per maand gehouden in een van de farms en af en toe organiseerde iemand een dansavond in een grote wolschuur. Contact met de buitenwereld was vooral met de kortegolf radio en met de Royal Flying Doctor service. Dat was allemaal lang geleden zeker? Nou nee hoor, het eerste stuk land werd in 1960 uitgegeven en het laatste stuk in 1968. Het dorp werd in die tijd gesticht en was eind jaren '90 weer ter ziele. Nu rest een stel info plaquettes, 1 vervallen huis en er staan even verder nog 2 watertanks. De farms zijn er nog wel, samengevoegd tot veel grotere, nog verder gemechaniseerd en een dorp is ver weg.
We staan op een open vlakte in het bos, zoeken een mooi plaatsje in de zon zo dat we morgenochtend ook de ochtendzon binnenkrijgen en ik verzamel hout, een kampvuur mag wel een keer.
10-4 Albany
Vanmorgen, na een erg koude nacht, geen probleem want we hebben een dik dekbed, nog even bij de resten van het kampvuur gekeken. Dat was volledig verbrand, er was geen snippertje eucaliptushout over. We rijden een klein stukje en met ons mee vliegt een zwerm papegaaien, grijze rug en rode buik. Een stuk of 80. Ze houden ons een paar kilometer bij en zwaaien dan af het land in. We rijden ca 50 km en komen in een klein dorpje, Jerramungup. Dat dorpje heeft het wel gered, een paar honderd inwoners, een schooltje en een kleine kliniek met een verpleegster ondersteund door de Flying Doctors. Erica heeft brood nodig en wij hebben geen melk meer. We vinden de lokale winkel en zijn verbluft over hoe groot die is en wat een groot assortiment. Blijkbaar heeft het dorp een behoorlijke streek functie. Alles wat men hier doet is graan verbouwen. Gisteren en vandaag rijden we door een gebied, zeg maar 4 maal Nederland en overal lege velden. Men begint eind van de maand,begin mei met zaaien en in oktober wordt geoogst. Nu komen we regelmatig roadtrains tegen met graan. Het moet hier gaan om miljoenen tonnen. Goed, we komen uit in Albany. We zoeken de lokale Woolworth en daarna een plekje. We blijven aan de Noordkant van Albany bij de Emu inlet, naast de lokale jachthaven. Zo'n schitterend plekje hebben we deze reis nog niet gehad. We staan op het strand met direct zicht op de jachthaven, de zon gaat achter ons onder en voor ons scharrelen meeuwen en pelikanen in de baai. Wat later als het donker wordt komt er nog een bootje binnen. Er komen wat mensen kijken of de zee er nog is en laten hun hond een stukje over het strand rennen. Achter ons zijn picknick tafels en een elektrische gril en een toiletblok natuurlijk. Om kwart voor zes zakt de zon achter de bomen achter ons en om kwart over zes is het donker. Het wordt heel rustig. Wat een plekje! Beter gaat het niet worden.....
11-4 Denmark.
We hadden gisteravond een vervelende ervaring. Rond half 10 werd er opeens hard op de achteramen van de camper gebonkt. De gordijnen waren dicht en voordat ik buiten was waren de daders, 3 jongens of jonge mannen waren verdwenen. Om half 12, we lagen al te slapen stonden ze opeens hard aan de wagen te schudden. Gewoon dronken tuig natuurlijk ik stond direct buiten maar ze waren weer weg. We hebben nog even wat liggen kijken, 10 minuten later kwam er een auto met 2 mensen die een tent opzetten. Verder bleef het rustig. Albany krijgt blijkbaar ook wat dit betreft stads allures. Jammer want de andere mensen zijn allemaal erg aardig. Vanmorgen reden we via een prachtige weg naar het centrum verder aan de baai waar we overnachtten. Het was nog 7 km. De plaatsen zijn hier erg uitgestrekt en bekeken het oude centrum. Gewoon een erg leuke plaats, we dronken ergens koffie en gingen naar een replica van de Amity, het schip dat in 1826 hier de eerste settlers bracht waarmee Albany begon. En mevrouw van de receptie vertelde ons dat we ook tickets aan boord konden kopen en vroeg: are you German? Nou nee, Nederlands. Ok zegt ze dan kunnen we ook Nederlands spreken. Ze was 23 jaar geleden geëmigreerd en na een Aantal jaren in Fremantle te hebben gewoond was ze hier terecht gekomen. Vervolgens reden we richting Denmark. Ook een plaatsje aan een grote baai en ergens halverwege de 19e eeuw gesticht. We kijken of we in de bibliotheek kunnen internetten maar dat kan alleen via de vaste computer. Nou dat wil ik ook wel even om te kijken of ik een camping kan boeken in Fremantle. Daar is komend weekend een groot straatfestival en daar willen we wel een dag zijn. Goed dat wordt voor 2 nachten $ 150,- per plaatsje. Nou dat tikt er in. Ik besluit te bellen en.. toen kostte een plekje opeens $ 100,- voor 2 nachten. Een normale prijs voor hoogseizoen bij een grote stad. Goed, maar even 2 plekjes geboekt; wat een oplichters zijn boekingsbureaus!
Rond 5 uur lopen we een rondje. Iemand staat vis schoon te maken op de speciale plaats daarvoor. Er zitten wel 100 meeuwen en 20 pelikanen te wachten op een hapje.als we daar staan te kletsen komt iemand naar ons toe die excuus maakt dat hij echt niet wilde afluisteren maar hij hoorde ons Nederlands praten. Een oude emigrant uit Beverwijk die hier samen met vrouw hun toekomst opbouwden. Hij had bijna zijn hele werkzame leven hier in Portland Victoria bij een aluminium fabriek gewerkt. We kletsen wat over Australië en Nederland. Gewoon hartstikke leuk weer zo'n moment.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
